Heej lieverd,
De dag is weer om, we staan op het punt om naar bed te gaan. Maar eerst naar jou schrijven. Had vandaag echt een down dag. Zou van alles doen maar het werd weer niks. Om 10.00 uur viel hier de stroom uit. De aardlekschakelaar sloeg uit. Als ik hem weer omhoog deed klapte hij met dezelfde klap weer naar beneden. Er was dus iets loos, maar wat???? Alle stoppen na gekeken maar zag niets. Ik wist het ook niet meer, kon dus helemaal niets beginnen. Maar wachtten op papa. Toen heb ik beide mandjes met de kaarten genomen die mensen ons gestuurd hadden n.a.v. jou overlijden. Ik geloof dat ik een uur of elf ben begonnen en las net de laatste kaarten toen papa thuiskwam en dat was 15.30 uur. Zo lang ben ik bezig geweest. Vaak zat ik even voor me uit te staren en kwam alles weer boven. Gehuild heb ik, dikke tranen, stroompjes over mijn wangen. En als het weer gestopt was en ik las weer iets moois dan kwamen de tranen weer. Het waren zoveel kaarten en zo mooi om te weten dat zoveel mensen de moeite hebben genomen om een kaart te sturen. Soms wist ik niet eens meer wie er allemaal geschreven hadden. Verbaasde mij soms van wie we allemaal een kaart gekregen hebben, 2 jaar terug is er veel langs me heen gegaan geloof ik. Maar daarom is het zo mooi dat ik ze nu nog een keer kan doorlezen. Weg doen zullen we ze nooit. Zo fijn om te weten dat zoveel mensen meegeleeft hebben en de meesten doen het nog. Het heeft bij heel veel mensen wat los gemaakt. Gelukkig is de stroom er weer op. Papa had het euvel al gauw gevonden. Wilde morgen met de hondjes naar het strand toe gaan maar nu geven ze druilerig weer op. Stel je voor loop ik daar op het strand en een dikke regenbui op mijn hoofd. Trouwens dat hebben we wel vaker gehad, weet je nog die hele dikke bui met hele dikke druppen. Ik zei nog we lopen tussen de druppen door en dan worden we niet nat, maar helaas het lukte niet. Of toen met die onweersbui, we zijn toen het paviljoen ingevlucht, en druk dat het daar werd. Tja allemaal herinneringen, mooie herinneringen waaraan we ons vasthouden, zo is de pijn nog een beetje te harden. Pijn omdat je er niet meer bij bent maar je zult er altijd bij blijven horen. Jouw naam zal niet vergeten worden, wij blijven je naam noemen. Lieve Afira hier komen mijn kussen, smakkerds en knuffels weer. De vele kaarsjes laten weer zien hoeveel er aan je gedacht wordt. Wij steken bij jou ook kaarsjes aan voor beppe en oma, ten teken dat zij ook niet vergeten worden. We houden van jullie.
Doeg lieve Fietepiet, doeg lieve Fiet, doeg Beppe, doeg oma. WE LOVE YOU!!!