Heej lieve schat,
Ik snap er niets van, wat duurt het lang voordat de berichtjes geplaatst worden. Ik weet zo niet meer waar ik gebleven ben. Maar begin maar met donderdag. Dat was eigenlijk de dag dat oma jarig was. Misschien hebben jullie daar de verjaardag lekker gevierd. Verder hebben we denk ik niet echt veel specticulairs beleefd. Vrijdag stond in het teken van het concert in Medemblik en na die tijd hier naborrelen vanwege Ariëlle haar verjaardag volgende week. Het concert was naar tevredenheid. Veel mensen op de kade en het was gezellig. Alleen werd het kwart over negen voordat het NHFJO kon beginnen en niet acht uur zoals wij aangenomen hadden. Dus waren we ook laat thuis om dan nog een feestje te beginnen. Maar in ieder geval waren er nog genoeg die mee gingen en om half twaalf zat hier het huis vol. Maar niet iederéén ging laat weg omdat velen weer moesten werken vandaag. Al met al lag ik er om kwart over twee in. Dus nog een redelijke tijd. Vandaag dus laat uit bed en een beetje omgelummeld. O ja vandaag kwam mijn nieuwe mobiel. Ik ben al zo'n mobiel mens dus nu moet ik eerst leren hoe dat ding werkt. Als jij er nu was geweest was het niet zo moeilijk, jij wist altijd heel snel hoe zoiets werkte. Maar Ariëlle en Joran helpen me ook wel hoor. Vanmiddag was hier een vriendin van jullie tweeën en die wilde graag de dvd van jouw begrafenis nog een keer zien. Wel goed om het weer allemaal te zien, maar het deed weer zo vreselijk pijn, de tranen waren moeilijk te houden. Maar dat hoeft niet want hier mag je best bij huilen. Joran is vanmiddag al naar Opperdoes gebracht om vanavond met de jongens naar de film te gaan. Ja we kunnen hem niet steeds thuis houden en zijn vrienden wonen in Opperdoes. Papa heeft hem gebracht en is metéén bij jou geweest. We willen er wel bloemen zetten maar het waaide weer zo hard dat papa zei zet ze hier maar in huis. Dat het daar nu zo waait komt omdat het nu zo open is, de hele bomenwand is eruit gehaald vanwege de renovatie van de begraafplaats. Het intieme, rustige vriendelijke is nu weg omdat het allemaal zo open is. Het waait er altijd. Maar zo gauw het weer het weer kan staan er weer bloemen. We vergeten je echt niet want ook hier thuis heb je een eigen plekje, waar spulletjes van jou staan, bv je schoenen die je aanhad tijdens het ongeluk nl je lievelingsgympen van asics met dat mooie roze en groene randje erin. Ik weet nog dat we ze kochten en ook waar. Wat was je blij dat je die schoenen kon kopen in jouw maat. Want je had bijna maat 43, dat hing af van het soort schoen. Ook zijn we met jou bij de grote maten schoenenwinkel geweest waar je je concertschoenen kocht, je danste hier ook mee. Ze staan nog boven op je slaapkamer. Weg doen zullen we nooit doen. Daar zijn me de herinneringen te dierbaar voor. Wat heeft die jongen ons wat aangedaan. Een deel van ons leven is ook gestopt en de rest gaat door, voor Ariëlle en voor Joran. Hoewel Ariëlle afgelopen week aangaf dat ze het nu ontzettend moeilijk heeft met het gemis van jou. Ze mist je zo verschrikkelijk. Ze wil je zoveel vertellen, maar dat houdt ze allemaal voor zich. Houd ze maar goed in de gaten, zowel Joran en Ariëlle want dat hebben ze wel nodig. Het is ook niet niks om een zusje en zus te moeten missen. Ik heb het nooit meegemaakt, mijn broers leven allemaal nog. Maar ik weet wat het is om een eigen kind te moeten missen en dat is denk ik het allerergste wat je kan overkomen. En dat terwijl jij er helemaal niets aan kon doen. Ik hoop ook dat mensen nu eindelijk eens gaan beseffen wat ze kunnen aanrichten als ze met drank op gaan rijden. Daarom moet ik jou op deze manier knuffelen, kussen en smakkerds geven. Deze zijn van een paar dagen, voor jou, beppe en oma. Maak er daar maar wat van.
Doeg lieve schat, we houden van je, we missen je vreselijk. Doeg Fietepiet.