Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Afra Theresia Afira Hof

01-05-199113-07-2008
      Een dronken 20-jarige automobilist, die zijn verantwoordelijkheden niet nam, heeft Afira op de Krimweg op Texel aangereden op het fietspad, gelanceerd en 30 meter verder in het weiland is onze Afira overleden aan haar ernstige verwondingen. De automobilist uit Duitsland reed daarna gewoon door. Is later nog een keer langs komen rijden omdat hij op een doodlopende weg naar het strand reed, is ingereden op mensen die hem wilden laten stoppen en is toen met grote snelheid weggereden. Gelukkig heeft de politie hem naderhand opgepakt. Hij had 6x de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Hij vond zelf dat hij nog redelijk in staat was om te rijden. Hoever reikt je verstand??????????

      Overige informatie
      Jouw 17 mooie jaren waren véél te kort.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 816   |   niet OK
        Lieve Afira,
        Voor jou de vier dagelijkse kaarsjes, jullie kunnen niet gemist worden. Een knufel en een lieve groet,
        Oma van Suus.XXXXXXXXXXXXXX

        B. - Arnhem
        6 september 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 815   |   niet OK
        Heej lieverd,

        Het is weer avond en meestal schrijf ik je dan. Even de dag met je doornemen.
        Vanmorgen eerst lekker uitgeslapen, lekker gegeten en even lekker zitten. Daarna hebben we ons klaargemaakt om naar de sfeerboerderij van Jan-Cees Lont te gaan. Het NHJFO gaf daar vanmiddag een concert. Jij hebt dit nooit mee mogen maken. Het was voor de tweede keer dat we hier een concert gaven. Het was daar gezellig en ontzettend druk omdat er ook nog een sfeermarkt was. Na het concert hebben we er nog een beetje rondgelopen, nog wat gekocht. Geluksengeltjes hebben we gekocht. Eigenlijk te laat, want het geluk heeft ons verlaten. We waren met zijn vijfen gelukkig en nu jij niet meer bij ons bent is het anders geworden. Het leven heeft voor mij geen gouden randje meer en poetsen heeft geen nut want het komt toch niet meer terug. Jij had geen geluk, want een ongeluk maakte een eind aan jouw leven. Nooit maar dan ook nooit zal ik hier aan wennen. Het is leeg zonder jou, er mist er hier eentje. Jij had hier zo jouw eigen plekje, je eigen inbreng en je eigen drukte en dat was plotsklaps weg. Wat ben ik blij dat ik de tattoo heb laten zetten, heb nu jouw naam altijd bij me. Nu moet ik je mijn knuffels, kussen en smakkerds nog sturen en dat doe ik bij deze. Voor jou, beppe en oma. Ook staan er kaarsjes voor hen te branden.

        Doeg mijn lieve meid, maak er wat van daar in de wereld waar je nu bent. Doeg doooooooooooooooooooeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeegggggggg

        Mama -
        5 september 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 814   |   niet OK
        Lieve Afira,

        Ja, het is weer zondag. De dag dat ik de kaarsjes voor de hele week weer voor je aanzet. Dit is bijna het eerste wat ik zondags doe als ik mijn computer heb opgestart. Elke dag moet ik wel aan je denken, maakt niet uit waar ik ben. Je bent zo vaak in mijn gedachten. Ik kan er nog steeds niet bij dat ik jou nooit meer zal zien. Ik hoop wel dat ik je later weer tegen zal komen en dat jij mij niet vergeten bent. Vandaag ga ik naar een concert luisteren en zul je ook in mijn gedachten zijn. Lieve schat, ik blijf van je houden en ik mis je.

        Rust zacht, lieve Afira.

        jeweetwelwie -
        5 september 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 813   |   niet OK
        Hay meissie,

        Yes, hij staat. Mijn tattoo. Weet niet of jij van tattoo's houdt maar die ik heb laten zetten is ter herinnering aan jou. Ik ben erg blij met deze tattoo die bestaat uit jouw naam in jouw eigen handschrift, en een roos met vlindertje. Niet echt groot maar wel heel subtiel. Ik heb deze laten zetten voor mezelf en niet om er mee te pronken. Natuurlijk mag iederéén hem zien en ook iederéén mag weten waarom ik deze heb laten zetten. Nu denk ik waarom heb ik het eerder gedaan. Dat het zeer deed kan ik niet zeggen, nee het was meer irritant. Dus meisje je bent vereeuwigt met je , naam, in je eigen handschrift, net boven mijn linkerborst. De naam hebben we van het formulier afgehaald wat je moest invullen in HAVO 5. Hier moest je van alles invullen over jezelf. Hier hadden we ook gelezen welke kleuren jij het mooiste vond. Deze kleuren hebben we dan ook gebruikt bij jouw afscheidsdienst en waren ook verwerkt in de boeketten. De leden van het NHJFO hadden allemaal een roos op in jouw favoriete kleur Geel. We zorgen ervoor dat er ook meestal bloemen in jouw kleuren bij je staan. Verder hebben we vandaag bij het voetbal van Joran gekeken. Ze moesten weer een bekerwedstrijd spelen tegen Asonia uit Andijk. Wij zijn halverwege weggegaan omdat de tattoo gezet ging worden. Uit de woorden van papa en Joran moesten we uitmaken dat het later nogal ruig was gegaan. Joran heeft in ieder geval op beide kuiten grote krassen staan van de noppen van de tegenstander. Als jij en Ariëlle erbij waren geweest was er denk ik niets van die jongen, die dit op zijn geweten heeft, overgebleven.
        Elke keer als hij weer aan de bal was gekomen hadden jullie commentaar geleverd. Ik zie het zo voor me. Maar dat is niet meer, jij kan Joran niet meer aanmoedigen tijdens zijn wedstrijden. Wat wel is dat ik je mijn kussen, knuffels en smakkerds weer op deze manier naar jou toe kan sturen. Bij deze doe ik dat. Voor beppe en oma zijn er ook bij. Geef ze allebei maar een dikke knuffel en smakkerd. We denken ook nog vaak aan heen. Beppe is bijna alweer een heel jaar bij je. En oma in november al twee jaar. Oma is 4 maanden na jouw overleden. Het was zo intens triest te zien hoeveel verdriet zij had om jou. Beppe kon niet op jou begrafenis zijn omdat zij dit niet kon verwerken. Intens triest allemaal. Nu zijn ze beide bij jou.

        Doeg lieve mooie meid, kon je nog maar bij ons zijn. Dooooooeeeeeeeeg

        Mama -
        4 september 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 812   |   niet OK
        Hallo schat,

        Daar ben ik weer. Vanmorgen naar de cardioloog geweest. Hij was erg tevreden. Hij vertelde dat ik een sterk hart moest hebben na alles wat er gebeurd is. Je weet zelf hoe vaak ik al gecatheteriseerd ben. Hij gaat wel onderzoeken waarom ik er 's nachts zo vaak uit moet naar de w.c. Over een paar weken moet ik terugkomen om bloed te prikken, en een hart echo om te kijken of de rechterhartkant genoeg pompt. Mijn bloeddruk was keurig, dat is wel eens anders geweest. Verder hebben we nog even gepraat over jou en hoe de afgelopen twee jaar zijn geweest. Later heb ik met Ariëlle nog een broodje gegeten in de hal van het ziekenhuis. Ben hierna naar Purmerend gereden. Op ziekenbezoek bij Thea. Zij heeft verleden week zondag haar enkel gebroken en is ook geopereerd. Was erg gezellig. Haar dochter, die ook bij het NHJFO speelde en ook eentje van jullie groep was, zit nu op de PABO. Haar zoon ken je ook en die zit nu op het conservatorium tweede jaar. Vanavond zijn papa en Ariëlle naar Ruben die 25 jaar is geworden vandaag. Sem is net lekker in bad geweest. Ariëlle heeft hem eens lekker gewassen. Het gaat weer niet echt goed met hem. Hij heeft weer veel jeuk en zijn vacht is weer erg dun. Volgens ons wordt hij ook aan één oog blind, want het wordt helemaal grijs. Volgende week maar met hem naar de dierenarts want zo kan het niet verder. Vind het zo zielig voor hem. Hij slaapt en snurkt de hele dag. Alleen als hij mee uitgaat is hij actief. Maar hij reageert niet eens op de riem, terwijl Frodo staat te springen en te janken. Zou Sem jou dan toch heel erg missen. Ze zeggen dat honden hier geen weet van hebben, nou ik weet het niet. Als wij Sem zo zien mist hij jou enorm denken we ondanks alle extra aandacht die we hem geven. Vaak ligt hij onder de stoel bij de computer. Hij wist dat jij daar vaak zat, vind het wel toeval dat hij daar zo vaak gaat liggen. Pas maar goed op Sem, want dat heeft hij wel nodig. Wij geven hem extra knuffels van jou en ik stuur mijn knuffels en kussen en smakkerds weer naar jou. Meisje ik wilde dat je weer hier was. Hoe zou je er nu uitgezien hebben? Heb nog steeds een beeld bij me dat je voor de spiegel staat om te kijken of je vetrolletjes had. Ik kan je zeggen dat je geen één vetrolletje had hoor en dat wist jij zelf ook donders goed. Wat zou ik de tijd toch graag terug willen zetten en dan weten wat we nu weten. Dan was je niet naar Texel gegaan zeker weten. Maar we kunnen de tijd niet terugdraaien, jammer genoeg. Om jou weer te mogen omarmen moeten we wachten totdat wij ook naar jullie wereld komen. En eens zal die tijd daar zijn.

        Tot later lieverd, maar ik blijf je schrijven hoor. Doeg lieverd van me.

        Mama -
        3 september 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 811   |   niet OK
        Heej lieverd van me,

        Je hebt mijn schrijven gisteren natuurlijk al gemist. Daarom schrijf ik je nu maar even. Gisteren ( donderdag )ben ik met mijn nieuwe mobieltje terug gegaan naar de winkel. Er zat een hinderlijke streep op het scherm die niet weg ging. Volgens die mensen mocht dit niet dus werd de mobiel opgestuurd. Was er heen met Joran, die niet naar school was, omdat hij nog behoorlijk last had van zijn keel en strottehoofd. Dit had hij immers omgelopen tijdens de voetbalwedtrijd van afgelopen woensdag toen hij een elleboog in zijn strottehoofd kreeg, hij kon amper praten. Hebben toen nog wat gewinkeld en zijn toen naar Twisk gegaan waar Joran nu muziekles krijgt. Volgens zijn leraar blaast hij heel gemakkelijk, net als jij. Op één van jouw diploma's stond destijds dat je de noten in de kern raakte, en dat is voor een trompetspeler heel goed. Jammer dat we nu niet meer van jouw trompetgeschal kunnen genieten. Er zijn nog steeds mensen die zeggen dat jij zo'n prachtige klank uit je trompet haalde. Gisteravond weer met Ariëlle naar Wijdenes geweest. Ze moet daar de hoornsectie trekken. We waren laat thuis en ik zou jouw schrijven, maar wat blijkt: er zit een virus op de laptop. Dus durfde ik er niet echt meer op. Er komt nu ook steeds een melding dat er een virus opzit. Vervelend allemaal. Straks moet ik naar de cardioloog. Eens kijken wat die allemaal te zeggen heeft. Ben 1½ jaar geleden voor het laatst geweest. Dus wordt het wel weer eens tijd. Maar dat ik niet eerder ben gegaan is mijn eigen schuld, had een instelling van het kan me niets meer schelen. Maar eigenlijk kan ik dat niet maken tegenover Ariëlle en Joran en natuurlijk papa. Ik kan hen niet in de steek laten, want ook zij hebben het moeilijk met jouw gemis. Maar ik heb wel periodes dat ik wel naar jou toe zou willen gaan. Nu ik weet dat oma en beppe bij je zijn om op je te passen heb ik wel meer rust gekregen. Je weet dat je altijd naar hen toe kan gaan. En jou kennende zal je er wel veel vrienden gemaakt hebben. Ik ga dus nu weer aan mezelf werken. Het is nu precies 5 jaar geleden dat ik het hartinfarct gehad heb. In maart 2008 is de laatste stent geplaatst. Na dien is het goed gegaan. Mijn hart is schijnbaar toch wel sterk want het heeft al mijn verdriet doorstaan. Maar ik weet dat jij vanaf 13 juli 2008 in mijn hart zit om er op te letten. En vanaf morgen staat ook je naam op mijn hart. Het zal mij benieuwen hoe het wordt. Kan dan niet bij Joran kijken, maar dan gaat jouw nagedachtenis voor. Morgen vertel ik hoe het geworden is. Ik ga nu stoppen want ik moet Frodo en Sem ook nog uitlaten en dan op naar het ziekenhuis waar ik natuurlijk ook even ga koffie drinken met Ariëlle. Nou meisje hier komen mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. En voor de zoveelste keer vertel ik je dat ik zoveel van je houdt en dat ik je zo verschrikkelijk mis.

        Doeg lieve schat, doeg lieverd, doeg puk, doeg Fiet, doeg Fietepiet. LOVE.

        Mama -
        3 september 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 810   |   niet OK
        Heej meissie,

        Gisteren niet geschreven en dat zint me helemaal niet. Was weer erg vroeg bij je. De zon scheen prachtig op je graf. Zo mooi dat ik er helemaal stil van werd. Heb kaarsen in de lantaarns gedaan en een poosje gestaan, vreemd zo vroeg in de morgen maar wel mooi. Daarna ben ik naar school gegaan en heerlijk les gegeven. Het was dinsdag en dan gaat Ariëlle naar het KLM orkest. Iets lekkers mee voor in de pauze en dat viel erg in de smaak. Was 's morgens 7.15 uur de deur uitgegaan en stapte gisteravond om 21.00 uur weer naar binnen. Een lange dag gemaakt. Vannacht werden we om 3.20 uur wakker gebeld op papa's mobiel door iemand die maar bleef vragen waar hij seks kon hebben. Was zo geschrokken van die telefoon dat ik zowat een half uur nodig had om weer bij te komen. Heb je de slaap bijna weer belt diezelfde persoon nog een keer. Achteraf moesten we er wel om lachten. Vandaag heb ik weer bloemen bij je gezet. Lelies, chrysanten en in het flesje staat een prachtige rode roos, hij lijkt wel van fluweel. Alles staat er weer fleurig bij al moeten we binnenkort wel onkruid wieden. Vanavond waren we weer in Opperdoes omdat Joran eindelijk weer eens een wedstrijd moest voetballen. Ze zitten nu in de Bs. Het was een bekerwedstijd. Ze hebben wel aardig gevoetbald maar je kon zien dat ze nog niet op elkaar in gespeeld waren. Joran heeft een goede wedstrijd gespeeld. Enig minpuntje was dat hij twee strafschoppen veroorzaakt heeft. De tweede was niet echt terecht en dat zei de scheidsrechter na de wedstrijd ook. Maar omdat Joran " fuck " riep, kreeg hij de strafschop wel tegen. Jammer maar wel goed. Vandaag was hij ook weer voor het eerst naar school, en hij vond het notabene leuk. Maar hij was pas om 17.00 uur thuis en een uur later moest hij al op het voetbalveld staan en dat vindt hij maar niks. Hij is nu metéén naar bed gegaan want hij heeft hoofdpijn. Hij kreeg tijdens de wedstrijd een elleboog in zijn strottehoofd en dat doet hem nog behoorlijk pijn. Met een paracetamol is hij in bed gekropen. Maar even in de gaten houden. Want hij klaagt nooit. Morgen heb ik weer lekker vrij, mijn werkweek zit er al weer op. Wat gaat de tijd toch snel, het is bijna niet bij te houden. Ariëlle heeft een gesprek gehad op haar werk. Een soort beoordelingsgesprek na haar proeftijd. Alles was goed en ze was dolgelukkig. Ze zijn heel blij met haar en als er nu een medisch secretaresse wordt gevraagd bij één van de specialisten staat zij op nr 1 bij de interne procedure. Dat is natuurlijk prachtig nieuws. Gelukkig dat het zo goed gaat met haar. Want ze heeft het de laatste 2 jaar behoorlijk voor haar kiezen gehad. Maar ze worstelt zich er keurig doorheen. Het enige is dat ze jou zo ontzettend veel mist. Ze wil ook nog niet op zichzelf wonen en dat vind ik ook helemaal niet erg. Laat ze eerst maar lekker sparen en dan zien we later wel. Eerst moet alles goed verwerken en dat kan ze het beste thuis doen. Wel laten we haar vrij in de dingen die ze wil doen. Ook Joran laten we wat meer vrij. Hij is vaak bij zijn vrienden in Opperdoes en dan halen we hem 's nachts weer op of hij blijft er slapen. Ook jou brachten we vaak heen en weer naar Twisk waar je dan bij Thijmen op de boerderij was. Daar genoot jij ook. Ook hebben we je regelmatig weer opgehaald omdat je nog moest leren of Thijmen moest leren. Meisje wat ben ik blij dat je bijna 2½ jaar een gelukkige en fijne tijd met Thijmen hebt gehad. Je straalde gewoon, zo mooi om te zien. Hoe kunnen wij nou zoiets vergeten. Nee dat kunnen wij nooit. Overal waar ik ben daar ben jij ook. Zelfs vanavond op het voetbalveld was je in mijn gedachten. En omdat ik zo zielsveel van je houdt stuur ik je mijn knuffels, kussen en smakkerds. Het zijn er zoveel dat ik denk dat je wel een paar kan missen voor beppe en oma, want zij mogen ook niet vergeten worden. Maar dat doen we ook niet.

        Doeg lieve schat, rust zacht. Doeg lieve Afira, doeg lieve Fietepiet, mis je

        Mama -
        1 september 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 809   |   niet OK
        Hallo mijn lieve schat,

        Je raadt het nooit en misschien wil je het ook wel niet geloven maar vanmorgen stond ik om 7.30 uur al op de begraafplaats bij jouw graf. Ik had Ariëlle bij de bushalte afgezet en ben metéén doorgereden naar Opperdoes, ik moest toch werken. Ik wilde weten of alles nog goed stond bij jou en ik had zo de behoefte om dat metéén te doen omdat het ontzettend slecht weer was. Ik was zo bang dat alles kapot of weggewaaid was. Maar wat schetst mijn verbazing alles stond nog prachtig mooi. Alleen was het gedicht van Ariëlle een stukje weggewaaid dus heb ik dat weer vastgelegd. De mooie mand met bloemen stond nog mooi in het midden. Ik kreeg daar zo'n blij gevoel van dat ik niet eens merkte dat het weer begon te hozen van de lucht. Wel vreemd om zo vroeg bij je te zijn. Misschien doe ik het morgen wel weer en dan zet ik ook weer een kaars voor je aan. Zit nu weer bij KNA te laptoppen en te hangen op twee stoelen want anders kan ik niet typen. Ze hebben net een leuke mars gespeeld. Welke weet ik niet. Maar dat klinkt beter dan die andere stukken die ze gespeeld hebben. Ook speelden ze aan het begin van de avond Canterburry Choral. Dit stuk heb je ook met Tavenu gespeeld. En ja dan krijg ik toch hartkloppingen, raar is dat. Maar zulke stukken doen me zo aan jou denken. En dan val ik weer in gedachten en denk ik zoveel aan jou. Vanmiddag in de klas, de kinderen waren al naar huis, kwamen zomaar de tranen. Ik had zo de behoefte om naar jou te kijken maar dan besef ik weer dat dit verleden tijd is. Een later zal er voor jou nooit meer zijn. Ja een later als ik bij je kom en je weer in mijn armen kan nemen. Maar wanneer dat zal zijn is onbekend. We zien aan jou hoe betrekkelijk het leven kan zijn. Dat een ander zomaar over een leven kan beslissen kan er bij mij nog steeds niet in. In wat voor rare wereld leven we eigenlijk, mensen die hun verantwoording niet nemen, mensen die zomaar beslissen of iemand verder mag leven of niet. Ik weet het soms niet meer. Ook word ik kwaad als ik weer in de krant lees hoeveel mensen er weer gepakt zijn die met drank op zijn gaan rijden en dan het liefst met grote hoeveelheden op. Of mensen die zonder rijbewijs gaan rijden, ik snap niet dat ze niet doorhebben dat ze daar zichzelf en anderen mee in gevaar brengen. En dan voor anderen dat is het ergste. Dat ze zichzelf daarmee iets aandoen is hun eigen schuld, dan moeten ze hun verantwoording maar nemen. 't Is weer een heel verhaal geworden maar ik typ dit zomaar weg, waar het allemaal vandaan komt weet ik niet. Moet mijn hart even luchten denk ik. En nu zadel ik jou daarmee op. Maar ik stop er nu mee want anders houd ik nooit op. En ik moet je ook nog mijn knuffels, kussen en smakkerds sturen. Ik hoop dat je ook een paar aan beppe en oma geeft, maar jou kennende doe je dat wel, want delen was voor jou niet vreemd. O lieve schat wat mis ik je toch. Iemand schreef op hyves: als je eens even om een hoekje mocht kijken en vertellen hoe het met je gaat dan zou de pijn misschien wel iets minder worden. Maar als het dan maar voor eventjes zou zijn dan moet ik immers weer afscheid van je nemen en afscheid nemen doe zo ontzettend zeer. Of zou je dan regelmatig om een hoekje komen kijken, dat zou heel erg prettig zijn. Want dan leefde ik naar die momenten toe en dan zou het leven een stukje makkelijker worden. Maar helaas zijn dit dromen en dromen komen niet uit dan weten wij nu maar al te goed.

        Doeg lieve Afira, doeg lieverd, doeg Fietepiet, doeg Fietje, doet Fiet. XXX

        Mama -
        30 augustus 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 808   |   niet OK
        Heej lieve schat,

        Het is alweer zondagavond, dus tijd om jou weer te schrijven. Eigenlijk valt er weinig te melden omdat we dus vandaag echt niet veel hebben gedaan. Vanmiddag even lekker geslapen op de bank, het regende buiten pijpestelen. Maar dat doet het de laatste tijd steeds. Na zo'n plensbui heb je kans dat de zon eventjes schijnt maar de volgende buien zijn meestal weer onderweg. Vanavond doen we aan bankhangen voor de tv. Voetbal kijken, Blik op de weg, en red mijn vakantie, ja wat moet je anders. Morgen weer naar school, en papa gaat kijken of hij die nieuwe baan krijgt. Joran moet dindsdag weer naar school. Dan gaat voor hem ook het laatste jaar in van het VO. Het normale leven vangt dan weer aan. Iederéén en alles weer naar school of aan het werk. Jij had gewoon naar je opleiding in Leeuwarden gemoeten. Je zou alweer, als alles goed gegaan was, in het derde jaar gekomen zijn. Moet daar zo vaak aan denken. Hoe zou je het gedaan hebben??? Was dit echt wat je wilden???? Nooit maar dan ook nooit zullen we dit te weten komen. Ik wou dat het anders was, maar dat is valse hoop. Ik besef heel goed wat er gebeurd is en dat jij nooit meer terug komt. Dat besef doet zo zeer dat ik dat min of meer van me afsluit. Als ik hier ben heb ik het gevoel dat je deze stukjes leest en dat doet me goed, alles van me afschrijven. Sommige mensen verklaren me voor gek dat ik hier alles schrijf omdat iederéén mee kan lezen. Maar dat vind ik niet erg want dan weten zij ook hoe ik me voel na het verlies van jou. Maar de meesten die dit lezen hebben ook iemand verloren dus die weten hoe het voelt en hoe het is. Wat ik hier schrijf mag iederéén wel weten. Nou meisje, heb geprobeerd toch nog wat zinnigs te schrijven. Het is nu op, alleen moet ik mijn knuffels, kussen en smakkerds nog naar je sturen. Deze komen eraan zoveel ik maar heb. Denk je ook aan oma en beppe, ik hoop dat jullie het daar in jullie wereld goed hebben en dat beppe en oma geen pijn meer hebben. Misschien ben je al veel meer bekenden tegen gekomen. Maak er wat van lieverd.

        Een dikke smakkerd op het puntje van je neus en eentje op je voorhoofd. Doeg lieverd. We Love You. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

        Mama -
        29 augustus 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 807   |   niet OK
        Lieve Afira, Voor jouw weer de dagelijkse vier kaarsjes. Bescherm jij de mensen die jou missen en veel van je houden.
        Lieve groet,
        Oma van Suus

        B. - Arnhem
        29 augustus 2010

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.