Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hallo lieverd,

Daar ben ik weer om je nu bij te praten over de vrijdag. 's Morgens moest ik naar het ziekenhuis om een echo te laten maken van mijn hart. De cardioloog wilde weten of het hart nog genoeg pompfunctie had. Toen ik later bij hem kwam was hij zeer tevreden. Het hart pompte krachtig en van het hartinfarct was bijna niets meer te zien. De plek waar het gebeurd was deed goed mee. Verder fuctioneerde het goed. Alleen zitten er nog wel een paar hele kleine slagadertjes verstopt, maar daar kunnen ze niet bij komen maar dat wisten we wel. Dat geeft die pijn die ik ook wel had als wij samen de hondjes 's avonds uitlieten. Vooral op kou en harde wind reageer ik heel snel met pijn. Deze pijn is wel heel vervelend, maar als ik even rust is het zo over dus zorgen maak ik me er niet over. Als het natuurlijk te erg wordt moet ik aan de bel trekken en dan gaan ze weer kijken of de stents verstopt zitten. Maar dat kan niet want jij zit in mijn hart en jij past nu toch op mij???? Het bloed was ook allemaal goed en de nieren werken zoals bij ieder ander. Dus dit is allemaal goed nieuws. Was wel blij hoor. Hij vroeg me wel of ik met een onderzoek mee wil doen. Dat onderzoek gaat over vrouwen die een hartinfarct hebben gehad maar die ook suikerziekte hebben en laat mij dat nou net hebben. Ze bellen als ik geschikt ben. We zien wel. Kan nooit kwaad denk. Gisteravond hadden A en J, zo ga ik ze nu maar noemen want anders moet ik steeds die namen intypen, weer naar het NHJFO geweest, Maar dat ga ik je in een ander berichtje vertellen, dat typ ik straks. Vandaag met J. naar Slootdorp geweest, hij moest voetballen tegen de Wieringermeer. Ze hebben gewonnen met 6-1. A. is nu naar een vriend, die belde of ze kwam. Gingen ze samen gezellig een film kijken. Papa is haar nu aan het brengen, hoe ze thuis komt zien we wel. Je kent deze vriend wel want hij hoorde ook bij jullie groep van het NHJFO. Hij was ook één van de dragers die jouw gedragen heeft. O even tussen door. Krijg net een telefoontje van A. Ze vertelt dat hij niet thuis is terwijl ze afgesproken hadden. Vreemd. Maar hij reed hen net wel voorbij. Nou ja ik weet het ook niet ze moet maar kijken heb ik tegen haar gezegd. Dan ging het met jou altijd wel beter. Thijmen was altijd wel thuis als jij daar heen ging. Eigenlijk heb jij daar nooit problemen mee gehad. Dat ging altijd van een leien dakje. Zat vanmiddag zo eens na te denken. Je zou nu in de derde van de Stenden Hogeschool hebben gezeten. Hoe zou het je zijn vergaan. Was je idd op stage naar het buitenland gegaan. Als ik beelden van Zuid-Afrika zie dan denk ik vaak dat jij daar zo graag had heen gewild. Maar helaas mocht dit niet zo zijn. In de krant van vandaag stond er weer zo'n stuk, Een jongen van 18 jaar uit Schoorl was aangereden en in het NoordHollands Kanaal terecht gekomen. Hij is overleden. De dader is doorgereden maar gelukkig hebben ze hem in Alkmaar kunnen pakken. Hij zei dat hij iets geraakt had maar wist niet wat. De politie is toen gaan zoeken en duikers hebben de jongen in het water gevonden. En wat blijkt de dader had behoorlijk gedronken. Hij was 35 jaar en had 3 maal de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Je ziet ze leren het nooit af en weer is er een onschuldig slachtoffer. Ook weer een fietser. Gek word ik van zulke berichten. En dat weer in de Kop van Noord Holland. Eigenlijk niet eens zover hier vandaan. Ik hoop dat ze die dader ook flink aanpakken. Dit kan toch zo niet langer. Wanneer gaan de mensen nu eens nadenken. Staat er naast dit berichtje nog zo iets. Een jongen van 22 jaar die 7 keer de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed heeft rijdt rustig rond in zijn auto. Gelukkig is hij gepakt en is zijn rijbewijs afgepakt. Flink straffen zulke jongens. Hij mag hier wel even komen en dan zal ik hem alles eens laten zien. Dan kan hij zien wat hij eventueel aan kan richten door zo dronken rond te rijden. Stomkoppen. Zo ik heb me weer afgereageerd. Jullie hebben er daar weer een drankslachtoffer bij. Meisje ik stop en ga een ander berichtje typen over het NHJFO.

Doeg lieve meid, doeg lieve schat, doeg lieve Fiet, Doeg lieve Fietepiet.

Heej schat van me,

Schandalig, heb je woensdag voor het laatst geschreven. Maar je gelooft het of niet maar de com is een paar dagen niet aan geweest. Waarom weet ik niet maar we hadden het allemaal druk denk. Maar ik ga je wel bijpraten hoor. Niet alles in één keer want dan wordt het zoveel. Donderdagochtend ben ik te bloedprikken geweest, dat stelt niet zoveel voor. Toen ben ik met collega's naar een andere collega geweest. Die heeft in begin september een zoontje gekregen. Wat een hummeltje, jij was met de geboorte twee keer zo zwaar als hij. En klein, die vingertjes, die bewogen net als de tentakels van een inktvis maar dan in het o zo klein. Maar wel een mooi ventje. 's Middags was ik gewoon thuis, was best wel moe en ben toen in slaap gevallen op de bank. Later heb ik Joran en Ariëlle opgehaald uit Hoorn en Joran naar Twisk gebracht voor toeterles. 's Avonds met Ariëlle naar Wijdenes te toeteren. Woensdag waren we weer in Spierdijk geweest en ze vinden het heerlijk dat er eindelijk weer eens een hoorn meespeelt. Dit was eigenlijk het verhaal van donderdag. O ja, had idd je naam in eikels op je graf gelegd. Toen ik donderdag kwam lag het er nog mooi. Alleen regende het toen weer eens. Het geeft me altijd een apart gevoel als ik daar zo bij je sta. Kan ook altijd moeilijk afscheid nemen, ik laat jou daar elke keer weer achter en dat doet pijn. Dat komt ook omdat ik je zo mis en zo erg naar je verlang. Onze levens zijn na dit gebeurde allemaal veranderd, we merken het ook aan Ariëlle en Joran. Joran is in één keer een stuk volwassener geworden. Nou meisje dit was het stukje van de donderdag.

Doeg mijn lieve schat, we houden van je en je wordt niet vergeten. NOOIT.

Hallo lieverd,

Heb de kinderen uit de groep weggestuurd. Op weg om Kinderpostzegels te verkopen. Ja het is de tijd weer om deze zegels te verkopen. Weer een hele uitleggerij, maar ze zijn enthousiast op weg gegaan. Zal mij benieuwen hoeveel ze verkopen. Gisteravond hier de inloopavond gehad. Het was bijzonder druk en gezellig in school. Joran was te trainen en die hebben we om half tien opgehaald. Papa had hem gebracht, die ging toen door naar zijn werk en wij hebben Joran weer meegenomen. Wij zijn een geöliede machine geworden in het organiseren in het hoe en wat. Maar dat wist je al want toen jij nog bij ons was konden we ook al goed organiseren in halen en brengen. Het kwam altijd wel een oplossing. Ben nu wel erg moe. Twee hele dagen lang naar school met extra avonden en cursus. Toen we dan gisteren ook thuis kwamen zijn we metéén naar bed gegaan. Kon vanmorgen amper wakker worden. Maar nu zit mijn werkweek er op en kan ik gaan uitrusten. Straks denk even met papa naar H'waard om mijn telefoon weer te halen en even een kadootje halen voor een kraamvisite. Vanavond maar kijken of Ariëlle te toeteren gaat naar Spierdijk. Joran zal wel willen trainen dus dat zal wel touw trekken worden met wie ik meega, want papa is er niet. Joran moet dan tot 21.30 uur trainen en dat vind ik eigenlijk best wel laat. Morgen eerst maar eens te bloedprikken en dan vrijdag naar de cardioloog. Het is op het ogenblik prachtig weer, de zon schijnt lekker en het waait nauwelijks. Kom straks weer even bij je. Bloemen water geven en eikels weg halen. Ik denk dat ik je naam ga schrijven met de eikels, ja dat lijkt me wel wat. Kijken of het lukt. Ik ga je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds geven en ik ga nog even aan het werk, de overdracht maken voor mijn collega. Opruimen hoeft niet want alles is al keurig opgeruimd door de kinderen.

Doeg mijn lieve schat, ik verlang naar je, wanneer zie ik je weer??????????

Heej lieve meid van me,

Moet heel erg aan je denken en daarom schrijf ik je even. Vanmiddag hebben we een studie middag over Engels. De kinderen zijn dus vrij. Vanavond hebben we inloopavond tot 20.00 uur. Op één van deze inloopavonden, jaren geleden, weet ik nog dat je je skeelers meehad voor op het plein. Aan het eind van de avond was je gevallen en had een erg zere knie. Achteraf heb je toen nog een kijkoperatie gehad aan je knie. Stukjes kraakbeen hebben ze er toen uitgehaald. Ik herinner me dit allemaal nog zo goed. Ik kwam je halen uit de recovery, maar moest eerst bij de chirurg komen die jou geopereerd had. Hij liet me zien wat ze gedaan hadden. Deze kijkoperatie was dus niet voor niets geweest. Hoe oud was je toen??? Een jaar of 10 denk ik. Volgens mij zat je in groep 7. Toen je 's avonds mee naar huis mocht had je zo'n vreselijke honger dat we eerst naar de Mac zijn gegaan om te eten. Ook weet ik nog dat je de vla die je in het ziekenhuis kreeg zo vies vond dat je het hebt laten staan. Boos was je ook omdat je geen brood kreeg. Dus toen later maar naar de Mac. Gelukkig is alles goed gekomen met je knie, je had nergens last meer van. Toen je overleden was en wij de eerste nacht bij je kwamen en je daar lag, zag ik de wondjes van de operatie nog bij je knie. Heb ze nog aangeraakt en erover heen geaaid. Toen wist ik zeker dat jij daar lag, maar dat wist ik eigenlijk metéén toen ik je daar zo stil en koud zag liggen. Herinneringen, herinneringen, daar moeten we het nu mee doen. Tranen staan weer dik in mijn ogen en vechten om over mijn wangen te mogen rollen. Wat is het moeilijk om dit tegen te gaan. Ben alleen dus ik laat ze maar gaan. Straks het gezicht maar weer in de plooi en niets laten merken tegenover mijn collega's. Sommigen zien het trouwens direct aan me dat er wat loos is. Gelukkig word ik hier steeds goed opgevangen. Dat is prettig. Maar ja iederéén hier kende jou ook. Je hebt hier op school gezeten en je ging nog vaak mee. Zo ik ben weer wat kwijt. Nu nog mijn knuffels, kussen en smakkerds.

Doeg mijn lieve schat, ik wilde dat je hier was bij mij, bij ons. HELAAS.

Lieve schat Afira,

Heb even héél véél kaarsjes voor aangestoken want ik heb je schromelijk verwaarloosd. Voel me daar ook erg schuldig over dat het me al twee keer is overkomen dat ik op zondag de kaarsjes niet voor je aangestoken heb. Ik was je niet vergeten hoor maar ik kon niet op de computer. Heb de afgelopen week met diverse mensen over jou gesproken en over dat ik jou zo mis. Deze mensen hebben mij geholpen door erover te praten en dat doet goed. Ook deze mensen wisten van jouw ongeluk en spraken hun afschuw uit over drank in het verkeer. Je ziet dat het heel veel ellende kan geven, maar daar staan die sukkels die drinken niet bij stil. Het overkomt hen niet, maar als het hen dan overkomt dan bedenken ze allerlei smoesen om hun straf te ontlopen. De nabestaanden hebben levenslang gekregen en die sukkels lopen na een paar jaar weer rond en kunnen weer een leven opbouwen. En jij, jij lieverd kunt helemaal niets meer. We zijn jou kwijt geraakt door zo'n sukkel. Soms ben ik zo gefrustreerd dat ik die vent wel weet ik niet wat kan doen. Nooit kan ik meer van jou genieten, nooit meer kan ik lachen zoals ik met jou kon lachen om soms niets. Meisje ik mis je zo.

Al mijn liefde voor jou Afira. Rust zacht schat.

Heej meissie,

Het is 22.00 uur en ik zit nog op school. We hebben net een informatie avond gehad over het VO voor de ouders. Ja dat hoort erbij als je juf bent van groep 8. Jij weet er alles van. Ik ben hier nog omdat ik op Ariëlle en Joran moet wachten. Die zijn in Purmerend bij KNA. Ze rijden met de dirigent mee terug. Papa heeft ze daar gebracht en die kon toen doorgaan naar zijn werk. Je ziet het is weer een heel geregel maar alles komt toch weer goed. Ieder kan weer zijn eigen ding doen. Heb je een paar dagen niet geschreven, dus ik heb wat in te halen. Zaterdag zo als gewoonlijk eerst met Joran te voetballen, het vervelendste was dat hij zichzelf blesseerde aan zijn knie, door verkeerd terecht te komen. Hij baalde als een stekker. Zijn knie is nu gevoelig en een beetje dikker. Ik heb hem geadviseerd het een beetje rustig aan te doen. 's Avonds hadden papa en ik een feestje van school. Een personeelsuitje. We hadden in Blokker ergens een kook workshop. En dat was hartstikke leuk. We moesten in groepen allemaal wat klaarmaken en je moest met elkaar overleggen over het hoe en wat. Toen iedere groep zijn gerecht klaar had was het eten geblazen. Het éne gerecht smaakte beter dan het andere gerecht maar we hebben toch een reuze gezellige middag/avond gehad. Ariëlle en Joran zaten te oppassen op jullie bekende adres. Zondag is Ariëlle met iemand van het NHJFO naar Artis geweest. Zij is nog steeds erg onder de indruk van jou en kan héél goed met Ariëlle opschieten. Joran was naar Opperdoes naar een vriend en wij kregen bezoek van mijn oudste broer en zijn vrouw. Was erg gezellig we hebben heel wat foto's bekeken die mama meegekregen had van Beppe. Hij heeft nu zijn eigen foto's meegenomen. 's Avonds was iederéén weer lekker thuis. Ben dan altijd weer blij dat Ariëlle en Joran weer thuis zijn. Vandaag weer aan het werk en de rest naar school of werk. Zaterdag heeft Ariëlle nieuwe boeketten gehaald voor je en die staan nu weer prachtig op jouw graf. Het duurt niet echt lang meer voordat jouw plaat gezet wordt. We hebben definitief opdracht gegeven om het te maken en ze zouden er spoed van maken. Dus het zal mij benieuwen. Vond het zo goed van Ariëlle dat ze zaterdag tegen me zei dat zij de bloemen wilde betalen. Ze wilde dit doen van haar eerste verdiende geld, en dan niet meegerekend wat ze op Texel heeft verdiend. Ze vond dat dit anders was. En ze had er een heel goed gevoel bij. Zo mooi om te zien hoe ze hier mee bezig was. Verder heb ik een beoordelingsgesprek gehad, en als was perfecto. Ik denk dat ik nu alles wel zo'n beetje geschreven heb. Zal weer proberen elke dag te schrijven, maar als ik op de vaste com thuis moet duurt het allemaal zo lang en daar heb ik het geduld niet voor. Wat ik wel weet dat ik jou zo ontzettend erg mis en dat ik zo erg naar jou verlang en dat het verlangen naar jou zo ontzettend veel pijn doet. Vanmiddag had ik met twee collega's een gesprek over het belang van het leven als je zoiets overkomt. Eentje zei dat ze heel vaak aan ons moet denken en ze had tranen in de ogen. Ze zei wat heeft het leven nu nog voor zin als het zo allemaal gaat. Ze zag me verleden week afslaan bij de begraafplaats en vond het allemaal weer vreselijk voor ons. Ook zij heeft het nodige meegemaakt met haar vader die ook niet echt oud is geworden. Zo'n gesprek kan wel weer opluchting geven en we hebben het nog een poosje over jou gehad. Nou meissie hier komen mijn kussen, knuffels en smakkerds weer voor vandaag en met terugwerkende kracht van de laatste dagen. Denk je ook aan de anderen daar bij je. Geef ze een dikke kus.

doeg lieverd, doeg schat, we missen je lach, je stem, ja we missen alles.XXX

Heej lieverd,

Het is midden op de dag en ik dacht ik ga nu eerst jou eens even schrijven. Ik heb vrij vandaag, het is donderdag. Op deze dag doe ik het rustig aan, moet dan altijd weer bijkomen van de drie dagen dat ik gewerkt heb. Voorheen had ik dat vaak op zondag, dan was ik helemaal nergens. Dus is het nu wel lekker dat ik op andere dagen werk. Straks haal ik Joran en Ariëlle weer op uit Hoorn omdat Joran moet toeteren in Twisk. Dan gaan wij meestal even naar jou toe en dat zullen we straks ook doen. Alle eikels weer van je graf halen want het regent daar nu eikels. Jammer dat ze die bomen bij de renovatie niet weg hebben gehaald. Maar ach het heeft zijn charmes toch ook wel weer. Vanavond ga ik dan weer met Ariëlle naar Wijdenes. Gisteren ben ik met haar naar Spierdijk geweest. Ze was gevraagd of ze daar wilde helpen omdat daar geen hoornspelers zijn. En Ariëlle kennende doet ze dit want ze wil iederéén wel helpen. Vanmorgen belde ze me vanuit het ziekenhuis, ze was weer bij de chirurg geweest en die wil haar nu weer opereren. Ze gaan de pen uit haar binnenenkel halen omdat deze wel 2 cm uitsteekt. Waarschijnlijk houdt ze daarom zoveel pijn. Op de foto was geen breuklijn meer te zien. Of de plaat met schroeven eruit worden gehaald valt nog te bekijken. Weet je, ik zou graag eens willen weten waar je nu was, hoe het is met jou, met beppe en oma. Maar helaas niemand weet wat er na de dood is. Ik weet nog zo goed dat we hier samen ooit eens over gepraat hebben. Jij zei toen dat er waarschijnlijk niets zou zijn. Dit omdat je in je narcose ook niet wist waar je was en wat ze met je deden. Jij vergeleek dit met elkaar. Het gekke is dat ik nu het gevoel heb dat je wel ergens bent en dat je dit ook kan lezen. Ik hoop het maar, en als dit niet het geval is ben ik blij dat ik alles van me af kan schrijven. Want dat helpt enorm in de verwerking van dit grote gemis en dit intense verdriet. Gisteren in Spierdijk speelden ze het koraal waarmee jij bent binnengedragen. Ik schrok er zo van, metéén waren er weer die herinneringen aan jouw herdenkingsdienst. Alleen werd het nu lang niet zo mooi en emotioneel gespeeld als toen. De dirigente gebruikte het gisteren als een soort oefening. Dan weer snel en dan weer erg langzaam. Vreselijk gewoon. Ariëlle zei later van dat ze totaal het gevoel niet had door deze manier van spelen. Als ik nu hier achter de com zo om me heen kijk zie ik veel foto's van jou. Van alle leeftijden hangt of staat er wel een foto. Aan de servieskast hangen de meesten. Je weet wel, waar we alle foto's tussen de spijltjes stopten. Het ene moment zie ik een guitige snoet, dan weer een ernstige en dan weer een lachende Afira. Zo zul je altijd in onze gedachten blijven. Zo zullen we je altijd blijven herinneren. Ook de grote foto, die gemaakt is tijdens het allerlaatste studieweekend van jou in Koudum, een maand voor je overlijden hangt hier aan de wand. Volgens iemand lijk je daar heel erg op mijn oma, waar ik naar vernoemd bent. En ja waarachtig als we goed kijken heb je dezelfde jukbeenderen en dezelfde mondlijn. Frapant. Het was pake's moeder. Ik hoop dat daar ook kennis gemaakt hebt met je pake want dan heeft beppe haar man ook teruggevonden, want ze heeft hem toch 31 jaar moeten missen. Nu pas besef ik hoe dat voor beppe is geweest. Als ik jou nu mijn knuffels, kussen en smakkerds stuur geeft jij dan deze mensen die ik liefheb ook hiervan. Maar dat doe je wel daar ben ik van overtuigd.

Doeg meisje, doeg schat, doeg lieverd, doeg Fietepiet, we missen je zo erg.

Lieve geeske,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Natuurlijk wil je onder de dekens blijven liggen. Het gemis komt dubbel terug. Dan moet je ook nog sterk zijn voor je man en de andere kinderen. Toch is ergens iets dat naar je kijkt, je bescherm en zorg dat je dit allemaal kan dragen.
Ze heet Afira.
Lieve groet en een verjaardags knuffel,
Oma van Suus.XXXXXXXXXXX

Haay mama's meisje.

Dinsdag vandaag, 21 september, mama's verjaardag. Maar ik voel me helemaal niet jarig. Waar is dat mooie gevoel van jarig zijn? Dat speciale, nee dat is er niet meer. Mij ook afgenomen op het moment dat jij overleden bent. Weet ook niet of dit gevoel ooit weer terug zal komen. Verleden jaar heb ik mijn verjaardag niet gevierd omdat Beppe net was overleden. Vandaag een beetje omdat ik ook moest werken en iederéén je feliciteert. Maar o o wat mis ik jou vandaag toch weer erg, en beppe die mis ik vandaag ook zo. De laatste jaren kon ze al niet meer op mijn verjaardag komen maar ze belde wel altijd en nu, ik kan wel zitten wachten op haar telefoontje maar dat komt nooit meer. En ook oma, ze kwamen altijd aan om koffie of thee. Opa was er vanavond wel en die heeft heerlijk bij ons gegeten, maar het is nu anders. Zit nu alleen thuis, papa is met Joran te trainen en Ariëlle is even weg naar een vriendin. Heb net heel lang met Ome Arie aan telefoon gezeten, even lekker alles van me afkletsen. Nu kan ik even rustig jou schrijven en mijn tranen laten gaan. Dit zijn van die dagen dat een familie compleet hoort te zijn, maar ons gezin zal nooit meer compleet zijn, want jij wordt zo gemist. Vanmiddag zijn Ariëlle en ik nog bij je geweest, ik wilde dit gewoon, dat doet me goed. Had wel veel langer bij je willen blijven, maar we moesten ook naar huis. Gisteren was ik ook bij je, want ik wilde weten hoe het met de bloemen was, nou die stonden er nog prachtig bij ondanks alle regen en wind. Heb nu ook prachtige bossen bloemen in huis staan en er staat ook eentje in jouw hoekje op het dressoir. Tja wat moet ik je nog meer schrijven zonder in herhalingen te vallen. Blij dat deze dag weer voorbij is of niet, ik weet het niet. Het voelt vreemd en weet niet hoe ik het omschrijven moet. Lieverd ik wilde dat je hier was, samen een gebakje eten op het feit dat je moeder wel weer een jaartje ouder mocht worden. Maar wat had ik er veel voor over dat jij nog vele jaren ouder had mogen worden. Want dat is toch het leven, ik hoor jou toch niet te overleven, maar helaas is dat wel het geval. Maar ben blij dat ik even met jou alleen kan zijn, al is het maar op de computer. Even wegmijmeren in gedachten met jou. Dat is het enige wat ik nog kan. Jou herinneren zoals je was. En je was een fijne meid, waar je trots op kon zijn en dat zijn we ook, en dat zal ook zo blijven. Daarom stuur ik jou mijn knuffels, kussen en smakkerds omdat ik trots op je ben en van je houd, heel veel. Mijn verlangen naar jou wordt met de dag groter, en het doet zo'n pijn dat ik jou niet meer kan knuffelen en kan vasthouden. Maar ook niet meer met je kan ouwehoeren en lekker kletsen. Of zo onbedaarlijk lachen, zo erg dat we het bijna in de broek deden. Nooit meer en dat doet pijn.

doeg mijn lieve kleine meid, doeg puk, ik wilde dat je hier was. LOVE YOU!!!

Lieve Afira,
Dagelijks zet ik hier voor jouw vier kaarsjes. Er is iets was ons verbindt dat schenkt mij rust. Jij en Suus zijn maar zo kort bij ons geweest en zo kort na elkaar overleden dat we het verdriet van jouw familie delen. Het verlies en gemis tast je ziel aan, anders kan ik het niet uitdrukken. Iedereen zegt dat het een plaats moet krijgen maar niemand weet met hoeveel pijn en verdriet dat gaat. Je gunt dit niemand maar alleen de mensen die dit ervaren hebben weten hoe het er bij ons van binnen uit ziet. Wij kunnen jullie niet missen maar het moet. Ik hoop dat hier iets van bij jullie boven aan komt. Stuur ons kracht, samen met Suus, dan zullen wij proberen om verder te gaan.
Lieve groet, ook voor Geeske.
Oma van Suus