Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hallo lieve puk van me.

Vandaag is Joran met Ome Henk meegegaan naar Zeeland. Hij had er best wel veel zin in. Tja wat moet hij hier steeds thuis bij een paar ouders die liever thuis blijven. Laat hem daar maar genieten. Volgende vrijdag gaan wij daar ook heen want dan wordt Joran alweer 16. Niet te geloven. Ome Henk zei vanmiddag nog tegen me dat Joran zoveel op jou gaat lijken, en dat is ook zo. Ariëlle vertelde dat iemand op Texel dit ook al opgevallen was, maar ze durfde het niet te vertellen waar ik bij was. Ik had het ook al gezien. Soms moet ik op foto's goed kijken wie het is. Zo heb ik een foto waar jij op het stapelbed ligt in het Puk en Pelle park. Je ligt half op het bed, je benen slingeren er nog naast. Met de duim in je mond. Maar als je zegt dat het Joran is geloven de mensen het ook. Ik zie het aan de knuffel die je bij je hebt. Boemie natuurlijk. Je eerste Boemie ligt in een doos op zolder. Die had je zelf nog opgeruimd, die wilde je niet kwijt. De tweede Boemie werd een knuffel die Joran had gekregen maar die jij graag wilde vanwege ja waarom. Deze Boemie is met jou meegegaan op je laatste reis. We hebben hem heerlijk tegen je aangelegd in je nek zodat je hem altijd bij je hebt. De eerste Boemie had je al bij je toen nog heel klein was, deze zal ik nooit maar dan ook nooit wegdoen. Misschien laat ik hem zelfs wel inlijsten, maar dat weet ik nog niet. Eerst maar kijken of het kan. Ja zo kan ik wel uren doorgaan. Je eerste schoentjes staan ook nog boven, die wilde jij ook zo graag bewaren voor later. Nu hebben ze voor mij nog meer waarde. Of wat te denken van dat mooie jurkje, je wilde het niet weg doen maar bewaren omdat je het zo mooi vond. Gelukkig maar, nu heeft het nog mooie herinneringen voor mij. En zo heeft ieder ding van jou wel iets. Niets doe ik weg. We leggen alles in je kast zodat alles bijelkaar ligt. Als ik dan wil kijken zie ik alles. Op je kast staat nog een doos met als je gespaarde dolfijntjes. Je vond je te oud worden om deze allemaal uitgestald te hebben. Een paar mooie staan nog op het plankje, o.a het speeldoosje uit Frankrijk. Gisteren belde RTV-NH ook weer. Ze willen de uitzending over jou van mei volgende week weer gaan uitzenden, of wij dat goed vonden. Ja natuurlijk vinden wij dat goed. Niet omdat wij zo nodig in de picture moeten staan maar het gaat ons erom dat mensen na gaan denken over drank in het verkeer. Dat ze gaan beseffen dat je niet met drank op kunt gaan auto rijden. Het is jou noodlottig geworden en wij moeten door met het vreselijk gemis van jou. Dit is zo onmenselijk moeilijk. En het doet nog altijd zo zeer. Mensen zeggen wel eens dat ze dit begrijpen, maar als je het zelf niet meegemaakt hebt kun je je er bijna geen voorstelling van maken hoe dit verlies van jou voelt. Maar ik heb het al zo vaak geschreven. Lieverd ik ga stoppen want anders ga ik huilen en ik wil me groot houden. Huil al zo vaak. Hier komen mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Morgen ben ik er weer om je te schrijven. Groetjes en kusjes aan beppe en oma.

doeg mijn lieverd, doeg mijn lieve schat, doeg mijn grote kleine meid. XXX

Heej lieverd,

Yes, yes, yes Ariëlle heeft de baan in het West Fries Gasthuis. Ze gaat werken in het medisch archief. Het is eerst tijdelijk maar dat kan haar niets schelen. Ze krijgt natuurlijk zo wel ervaring en dat is niet weg. Ze ziet wel hoe en wat. Vertel je dit ook aan oma en beppe. Wat zullen ze trots zijn op haar. Zag vandaag ook een advertentie als assistent manager voor in een hotel. Metéén schieten mij dan de tranen in de ogen. Dan denk ik zou Afira op zoiets gesolliciteerd hebben???? O meisje ik mis je zo. Vandaag kregen we 2 Cosmogirls binnen. Dit zijn de nieuwe en zijn nog niet in de winkel te krijgen. Hierin staat het verhaal van Ariëlle, over hoe het nu met haar gaat en hoe zij alles ervaren heeft. Het is een mooi maar ontroerend verhaal geworden. Er staat een prachtige foto van jullie tweeën in. De foto die in Rastede is genomen. Een week voordat jij verongelukte. Toen ik het stuk las stroomden de tranen over de wangen, en ook bij papa. Alles komt dan weer zo dichtbij, het is dan of het gisteren is gebeurd. Maar het is ook een stuk verwerking. We willen de mensen en dan vooral de jongeren laten zien hoe gevaarlijk drank kan zijn. Wat er kan gebeuren als je teveel gedronken hebt en toch in de auto gaat rijden. Ook Joran had het moeilijk toen hij het stuk las. Hij slaat zich er doorheen. Je moest hem eens zien. Hij is groot geworden, groter dan mij in ieder geval. Moet inwendig wel lachen om hem, zo nu en dan moet hij zich ook al scheren en jou kennende had jij hem hier wel een beetje mee gepest. Ook schitterend om te zien hoe verliefd hij is. Hij mist je ontzettend, alleen praat hij er niet over. Hij praat wel gewoon over je maar niet over zijn gevoelens die houdt hij voor zich zelf. Dat hij opeens wel weer toetert doet hij denk ik ook voor jou. Hij vindt het jammer dat hij niet meer met jou kan spelen. Ze zijn nu weer te vissen met Mike. Vanmiddag toen ik met Ariëlle naar het WFG was waren ze ook aan het vissen. Morgen gaat hij met Ome Henk en Josh mee naar Zeeland. Ook ome Henk zijn vriendin die nu al een jaar bij hem woont gaat mee. Tja wat moet ik nog meer schrijven? We hebben vakantie en zo doen we ook. Ariëlle heeft nog een week vrij en begint op 2 augustus te werken. Ze had de baan zomaar. Ze zeiden nog dat ze nog nooit iemand zo snel hadden aangenomen. Ariëlle blij natuurlijk. Ze moet alle dossiers in de computer zetten. Ik geloof dat dat meer dan 2 km is. En dossiers bijwerken en weet ik het allemaal. Gelukkig kan ze met de bus naar Hoorn, ook moet ze wel in het weekend werken maar dat vindt ze geen bezwaar. Als ze niet thuis kan komen met de bus dan kunnen wij haar altijd halen dat is geen probleem. Je ziet het leven gaat gewoon door al had ik het wel stil willen zetten. Wij moeten wel mee in de mallemolen van het leven anders komt het niet goed maar ik weet dat jij dit ook gewild had. Dit wil niet zeggen dat we jou vergeten, want jij gaat in gedachten gewoon mee waar we ook staan of gaan. Nee lieverd jij zit zo in mijn geheugen gegrifd, en straks ook op mijn hart. Erin zit je al nu nog erop, dan ben je voor altijd bij me. Nu stuur ik je mijn kussen, knuffels en smakkers voor morgen. Dan kom ik weer bij je en vertel je weer wat we hier doen. Groetjes en knuffels en een dikke smakkerd voor oma en beppe.

Doeg mijn allerliefste schat, wat houd ik toch van je, dit gaat nooit over.

Hay Pukkie,

Vandaag zijn we oerlui geweest. We hebben wat omgelummeld. Papa en Ariëlle zijn met opa naar Beter Horen geweest omdat zijn gehoorapparaat het niet goed deed. Dit was maandag ook al het geval. Nu moet het goed zijn. Verder zijn we vanavond met Joran wezen vissen. Hij en papa hebben nu een visvergunning en Ariëlle en ik gingen weer mee. Gelukkig is er vanavond wel vis gevangen. Het is altijd spannend hoor als je beet hebt. Morgen moet Ariëlle op sollicitatie bezoek. Ben jij er ook bij om haar bij te staan? Het is voor haar de eerste keer dat het officieel is. Weet niet of ze morgen direct krijgt te horen of ze het krijgt of niet. Zou fantastisch zijn natuurlijk als ze de baan zou krijgen. Nu zitten we wat tv te kijken. Zagen net een begrafenis van een 12 jarig jongetje die verleden week in zijn ouderlijk huis doodgeschoten is. Vreselijk. Als ik weer zulke beelden zie moet ik weer aan jouw begrafenis denken. Vanmiddag zijn papa en Joran nog bij je geweest en dat was wel nodig ook want de bloemen hadden toch wel water nodig. Gelukkig was het vandaag minder warm dan gisteren. De ergste warmte is weer weg. Lieve, lieve schat hier zijn de kussen, knuffels en smakkerds weer. Heb verder niet zoveel te schrijven omdat we ook weinig gedaan hebben. Morgen ben ik er weer, misschien met meer nieuws.

Doei doei lieve schat, doei doei lieverd, doei doei Fietepiet, rust zacht.

Lieve Geeske, en natuurlijk ook de rest van de familie, de aggelopen week was voor jullie weer extra zwaar, de film heeft zich natuurlijk weer voor jullie ogen weer afgespeeld,het zijn zware dagen rond deze tijd.
Wij weten wat het is, gelukkig is er bij het ongeluk van Claudia geen drank in het spel geweest.
Wij leven met jullie mee, en steken regelmatig kaarsjes aan bij Afira.
Lieve groetjes van ons ouders van * Claudia *

Hallo schat,

Wat is het warm vandaag. Kleverig warm. Bah, hier kan ik niet zo goed tegen. Vanmorgen zijn we bij je geweest en hebben papa en Joran jouw graf opgeknapt. De bloemen van verleden week hebben we weggedaan omdat ze niet mooi meer waren door het mooie weer en het noodweer. Ook het mooie bloemstuk van ons hebben we weggedaan. De uitgebloeide winterviolen zijn er ook uit en er staan nu weer fleurige bloemetjes. We hopen dat ze het goed doen. Ariëlle en ik zijn naar Medemblik gereden en nieuwe bloemen opgehaald. Mooie grote witte lelies en chrysanten. Hopen dat deze langer staan. Ook hebben we sommige kikkers mee naar huis genomen omdat we deze niet meer mooi vinden. Er staan nu ook een mooie mand met zonnebloemen op je graf. Alles staat er nu weer mooi bij. Morgen komen we weer om alles water te geven als het niet regent vannacht. Maar regen of geen regen we komen toch hoor. Vanmiddag zijn we met Joran en Mike wezen vissen in de Karperput in Andijk. Wilde wel eens weten wat dit was. Nou ik heb mooi met Ariëlle op het terras in de schaduw gezeten. Lekker koffie erbij en uitzicht over het water. Heerlijk was dat. Lekker gekeuveld met de mevrouw die de kantine beheert. Jammer genoeg werd er niet veel gevangen, we konden in ieder geval geen karper op de foto zetten. Maar die tijd komt nog wel eens denk ik. Zou wel leuk zijn voor Joran. Vanavond maar niet eens een keertje naar het strand. Het is nu wat vreemd weer. Het kan gaan regenen maar ook niet, dus zijn we thuis gebleven. Morgen gaat Joran weer kite-surfen als het tenminste waait want anders wil de kite niet eens omhoog. Hij krijgt privé les omdat hij nog twee uur te goed heeft van de vorige keer. We gaan dan naar Mirns in Friesland. Je weet wel die plek waar jij ook een keertje in de boom klom en er niet meer uit durfde te komen. Voorzichtig op je in pratend ben je er toch uit gekomen. Wat een stunt was dat. Later hebben we daar nog heerlijk om gelachen, jij vond dit niet zo heel erg leuk. Maar ja moet kunnen toch. Donderdag moet Ariëlle op sollicitatiegesprek naar het WestFries-Gasthuis. Eerst had ze een mailtje gehad dat ze in het archief was opgenomen, maar gisteren belden ze dat ze geen geschikt iemand hadden kunnen vinden voor de vacature en nu belden ze Ariëlle of ze donderdag kon komen praten. Het is een baan voor in het medisch archief. Ze heeft hier best wel zien in. Ik hoop dat het wat wordt. Kun jij niet mee als een soort geluksengeltje? Ze heeft afgelopen jaar ontzettend haar best gedaan op de studie en ze is er voor beloond met een prachtig diploma. Ik denk dat jij, oma en beppe vast trots op haar zijn, ook omdat ze haar enkel nog brak in januari en geopereerd moest worden. Ze mist je zo erg, haar maatje, zusje en vriendin die zomaar van haar afgepakt werd. Het is niet niks, haar zusje zomaar weg.
Joran krijgt net door dat er morgen niet gekite surft wordt omdat het morgen niet genoeg waait. Jammer. Wat we nu gaan doen weet ik nog niet. We zien wel, wil ook wel gewoon thuis blijven. Ben er nog niet echt aan toe om overal heen te gaan, heb het nog moeilijk na al deze dagen en dat zal wel altijd zo blijven. Heb ook nog geen behoefte om op vakantie te gaan, ja alleen naar Texel want daar heb ik het gevoel dicht bij jou te zijn. En om dicht bij jou te zijn stuur ik je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds van een warme wereld naar jouw wereld. Is het daar ook zo warm, zou wel eens willen weten waar jullie nu zijn.

Doeg mijn lieverd, in gedachten knuffel ik je en krijg je dikke smakkerds.

Hallo lieverd,

Vandaag twee jaar geleden hebben we je begeleid naar je laatste rustplaats in Opperdoes. Natuurlijk zijn we daar vanmiddag geweest. Het waren nog allemaal bloemen van de 13de juli. Maar door het warme weer en het noodweer zijn ze niet zo mooi meer. We hebben er een nieuwe mand met bloemen neergezet. Morgen gaat papa met Joran alles opknappen. Oude bloemen gaan weg en de viooltjes gaan er ook uit. Aan de randen komen nieuwe bloemen. Verder alles weer even netjes neerzetten en dan staat alles er weer keurig bij. Het is nog steeds niet te geloven dat we daar twee jaar geleden ook stonden, afscheid nemen van jou. Vreselijk was dat. Als ik er nu aan terug denk, denk ik hoe kon ik dat. Was ik dan helemaal verdoofd. Ik weet nog heel veel, het regende pijpestelen, Michael die de Last Post voor je blies, Tavenu en Euphonia en Pats Boem die stonden te spelen. De ballonnen die de lucht niet in wilden omdat ze te zwaar waren van het regenwater. Later is er toch nog een pluk de lucht ingegaan. Het afscheid wat iederéén van je kon nemen, al die rozen op je kist. Indrukwekkend, want iederéén had een roos meegenomen voor jou. Wij hebben de laatste rozen op je kist gedaan. We denken dat er zo ongeveer 600 rozen op je kist lagen. Rode, witte en gele. Ten teken dat iederéén van je houdt en dat ze je allemaal gaan missen. Nou dat blijkt dus wel. Vanavond zijn we de hele avond op het strand geweest. Een paar keer je naam in het strand geschreven, met teksten van WE LOVE YOU 4-EVER en WE MISS YOU SO MUCH en eentje met de data erbij. Ariëlle heeft er foto's van gemaakt. Het was zo heerlijk op het strand, natuurlijk wat gedronken op het paviljoen en wachten op de zonsondergang. Maar dat werd helemaal niets, er hing bewolking voor. Ook op het strand ben je niet uit mijn hoofd, altijd weer herinneringen. We waren er altijd wel te vinden. We hebben er gelopen met storm, regen, hagel maar ook als het heet was. Lekker op ons plekje in de duintjes voor de grote duinen. Wat hadden we altijd lol. Op het laatst gingen de hondjes ook mee, jij was dan aan het ravotten met hen in het water. Ze moesten aan het water wennen vond je en dat was goed want ze vinden het heerlijk. Sem in zelfs vandaag kopje onder gegaan. Hij ging met Joran het water in want die had een veer mee, nou Sem doet alles voor veren dus ging hij zo het water in. Maakte hem niets uit. Prachtig om te zien hoe hij in de golven aan het springen was om de veer uit Joran zijn hond te pakken. Meer heb ik vandaag niet te vertellen, morgen weer. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer voor natuurlijk morgen. Word morgen weer warm, wat zou je genoten hebben van dit weer. Tot morgen lieverd.

Doeg lieve schat, doeg lieve meid van me, in gedachten altijd bij me. XXX

Hay meisje,

We zijn vandaag naar het strand geweest. We zijn in de namiddag gegaan want dan neemt de drukte een beetje af. Deden we vroeger wel vaker. Het was heerlijk op het strand. Joran ging vliegeren en wij waren met de hondjes in het water. Frodo gaat nog zonder schroom het water in, Sem kijkt altijd nog een beetje uit. Hij zoekt het liefst veren en wat hij daar mee moet zijn we nog steeds niet achter. Hij scheurt ze finaal uit elkaar. Maar dat deed hij ook al toen jij nog meeging. We denken dat er iets in zit wat hij nodig heeft dus hebben we er veel mee naar huis genomen. Hij had het donders goed door dus bleef hij maar springen om een veer te krijgen. Hij leefde weer helemaal op. Ze vinden het heerlijk op het strand en ze liggen nu uitgeteld te slapen. We hopen dat het zeewater Sem zijn plekken geneest. Vond het zo nu en dan wel moeilijk, was met de hondjes op de pier en ja hoor toen overviel me een gevoel van: kan het niet omschrijven maar de tranen kwamen te voorschijn. In mijn gedachten zag ik weer op de pier, krabbetjes,zeesterren,kreefjes zoeken. Ik zag zelf voor hoe jij de krabbetjes uit het water pakte en ik zag je vingers gewoon voor me. Jij was dan helemaal in je element. Je kon hier zo van genieten. Altijd was je bezig, op de pier of in het water. In het water kon je lang op de waterlijn zitten en het water over je heen laten komen. Je genoot met volle teugen. Ook in het water voelde je je als een vis, altijd bezig meer onder water dan boven. Samen met Ariëlle en Joran waren jullie een stel waterratten. Lieverd ik miste je daar op het strand zo erg. Heb een poosje naar de duinen staan staren, in de hoop dat ik je daar zou zien staan? Wat geeft het strand toch een herinneringen. Voor we weg gingen hebben we op het terras van Klavertje Vier nog wat gedronken. Je weet dat we daar vaak zaten. Nu zitten we er met zijn vieren, jarenlang hebben we er met zijn vijfen gezeten. Dit is nog maar één van de dingen die verandert is, het moet wennen maar het went nooit. Alles heeft zoveel herinneringen. Om ze nu allemaal op te schrijven wordt te veel dus doen we de andere keer weer andere. Misschien heb ik alles al een keertje geschreven maar dat geeft niet. Ik schrijf op wat in me opkomt en dat doet mij erg goed. Ik merk als ik alles van me afschrijf ik beter met mijn verdriet om kan gaan. Omdat ik dan het gevoel heb dat je heel erg dicht bij me bent en dat je mijn berichtjes leest. Dus weet je ook dat je altijd vele knuffels, kussen en smakkerds krijgt. Zo vandaag ook weer. Voor jou, beppe en oma en natuurlijk een dikke knuffel voor Aura.

Doeg lieve meid, je wordt zo gemist. We houden van je met heel ons hart.

Lieve lieve Afira.

Wat een vervelende week was het afgelopen week. Moest alle dagen erg aan je denken. Dinsdag vooral. Het was toen 2 jaar geleden dat het allemaal gebeurde. Morgen is er weer zo'n dag. De dag dat er definitief afscheid van jou genomen moest worden. Deze data staan in mijn geheugen gegrift. Heb daarom deze week extra kaarsjes voor je aangestoken. Jij mag nooit vergeten worden. Maar dat word jij ook niet. Lieve schat jij zit vooral in mijn hart en in mijn gedachten en dat kan nooit iemand van me afnemen. Elke dag kijkt ik naar je mooie foto's en kan het nog niet begrijpen dat jij er niet meer bent. Moet me soms knijpen om te kijken of ik niet droom als ik in gedachten weggezonken ben en over jou nadenk. Heerlijke momenten zijn dat, wilde dat ze altijd bleven, maar dan komt de keiharde werkelijkheid er weer aan. Lieverd ik houd van je.
Bye bye lieve lieve Afira. Ik mis je. Rust zacht lieverd.

Hay lieverd,

Het is vandaag zaterdag. Twee jaar geleden brachten we jou op zaterdag naar je laatste rustplaats in Opperdoes. We liepen vanmiddag in Medemblik en dacht aan twee jaar geleden, ik vind het allemaal nog zo vreemd. Ik krijg er geen vat op. Papa is nu met Ariëlle naar de tatoo winkel om een roos met hart onder je naam te laten zetten. Eigenlijk hadden ze daar geen tijd en moest papa wachten tot in augustus. Maar die man kent papa en zei dat hij om 5 uur wel mocht komen. Wel erg goed van hen. Ze weten van jou en daarom krijgt papa voorrang. Ik denk dat ik ook zover ben om je naam te laten zetten. Maar dan wel in jouw handschrift. Ik heb gevraagd of dat kan en dat was geen probleem. Dan heb ik altijd iets eigens van jou bij me. Ik weet ook de plaats waar het komt. Dat weet jij ook wel denk ik. Wat er steeds met Sem aan de hand is weet ik niet. Op Texel tierde hij wel aardig, maar hier thuis kijkt hij weer zielig en ligt maar te slapen. Tegen de jeuk krijgt hij een lotion en dan kijkt hij je zo dankbaar aan. Hij is zo lief, na het kammen legt hij zijn kopje op mijn schouder alsof hij zeggen wil, dank je wel. Volgens mij mist Sem jou zo ontzettend. Kenners zeggen dat het bijna niet kan, maar ik heb mijn twijfels. Waarom doet Semmie zo???? We geven hem zoveel aandacht maar het is net of hij op iemand wacht. En dat is logisch want jij was zijn vrouwtje en nu moet hij dat vrouwtje al twee jaar missen. Lieverd we zullen goed op hem passen dat beloof ik je. Hij ligt nu lekker tegen me aan te slapen. Misschien morgen maar even met hen naar het strand. Op Texel was het de afgelopen dagen nauwelijks mogelijk omdat ze volgens de jongens gezandstraald werden. En omdat ze zo klein zijn komt er gauw zand in hun ogen, en ja dat doet natuurlijk zeer. Dus zijn ze niet zoveel op het strand geweest. Het eerste wat Sem op het strand wel deed was veren zoeken. Deze tik heeft hij altijd al gehad. Misschien zit er in deze veren wel iets wat hij nodig heeft. Wie weet. En wat jij nodig hebt zijn onze knuffels, kussen en smakkerd. Nou hier zijn ze weer hoor. Met liefde sturen we ze naar je toe. Meisje we denken aan je, jouw leventje was veel tekort, wat is nu 17 jaar en 2 maanden?? Nog niets toch, het begon net voor je en dan komt er zo een einde aan dit mooie leven van jou. Heb er verder nog geen woorden voor.

Doeg lieve Fiet, doeg lieve Afira, doeg lieve Fietepiet, doeg lieve Aafjuh.

lieve moeder van Afira, ik lees regelmatig je berichten. Ik vind dat je het super doet! (nouja, die Duitserhaat, haha, ik begrijp het wel... maar niet alle Duitsers zijn slecht he..dat weet jij ook wel) .
Uit je berichten lees ik dat je je liefde koestert, je kind koestert zoals je altijd hebt gedaan.
Ik vind jou een superlief mens en ik weet zeker dat Afira (ik heb haar niet gekend, ben per toeval op je site terecht gekomen en reageer nu voor de 2e keer) een heel lieve moeder aan jou heeft.
Dapper zoals je doorleeft! Dikke (troost-)knuffel van een medemoeder.