Heej lieve puk,
Het is dinsdag. Eigenlijk had ik met A naar Badhoevedorp gemoeten naar het KLM orkest, maar helaas hebben we geen auto, dus dit is thuisblijven geblazen. Moet kunnen hoor, ze is er altijd. Vandaag weer gewassen en alles lekker buiten gedroogd. We hebben wat achterstallige was ingehaald. Begin te voelen dat de automatische piloot, die ik de afgelopen 2½ jaar heb gebruikt, niet altijd meer werkt. Vaak werkte de automatische piloot ook niet en dan liet ik de boel de boel maar. Nu begin ik te merken dat het anders wordt, ik krijg weer wat meer belangstelling voor wat hier in huis moet gebeuren. Heel langzaam gaat dit nog maar toch. Dit wil niet zeggen dat jij vergeten wordt hoor lieverd, want elke dag moet ik toch weer huilen omdat het zo zeer doet dat jij er niet meer bent. In alles wat ik doe ben je bij me. Soms denk ik dat je zo maar zult binnen stappen maar helaas gebeurt dat niet. Vaak zie ik je nog staan bij het dressoir of naast me zitten op de bank. Of je staat me te helpen in de keuken of zie ik je heerlijk eten. Alles is over en dat doet zo zeer. Wij slaan ons er doorheen dat merk ik nu. Veel dingen van de laatste 2½ jaar ben ik vergeten, alleen belangrijke dingen weet ik nog wel. De automatische piloot heeft niet alles opgeslagen, maar dat geeft niet. Nu moet ik proberen weer meer kracht te krijgen, want die is wel afgenomen. De kracht die we nodig hadden om verder te kunnen. We weten dat jij bij ons bent en dat je verder met ons gaat alleen ben je niet meer lijfelijk aanwezig. En ook dat is zo jammer want nu moet ik je mijn kussen, knuffels en smakkerds zo per com sturen. Ik hoop dat ze aankomen want jullie daar hebben ze wel verdiend. Verder weet ik niet meer zo veel te schrijven. O ja we kregen vandaag per e-mail een prachtige foto van J en de hele groep vanuit Zwitserland. We waren er erg blij mee.
doeg lieverd, doeg lieve schat, we houden van je en vergeten je niet. XXXXX