Lieve Fietepiet,
Even thuis achter de computer. Heb het schrijven van dinsdag terug gelezen en het is hoog tijd dat ik weer naar je schrijf. Het vervelende nieuws is dat A gezakt is voor haar rijexamen. Jammer, maar er zijn ergere dingen. Veel mensen zakken voor de eerste keer. Ze zakte omdat ze in een smal straatje moest uitwijken voor een tegemoetkomende auto, zij kon achter een auto parkeren maar de examinator vond dat ze te dicht tegen de auto's reed en dat ze te dicht op de auto stilstond zodat ze moest ingrijpen. Flauwe kul natuurlijk, maar je kunt niets inbrengen want zij hebben toch altijd gelijk. Nu maar hopen dat het straks beter gaat. Ik ben er niet rouwig om hoor dat ze niet geslaagd is. Ik laat het niet blijken maar van binnen ben ik gewoon bang om ook haar kwijt te raken, het hoeft natuurlijk niet maar er zijn zoveel gekken op de weg. Daar weten wij alles van. Woensdagmiddag ben ik met 6 kinderen wezen tafeltennissen in Medemblik. Het basisschooltoernooi. Jij bent in groep 8 ook meegeweest naar dit toernooi. Wist het eerst niet zeker maar nu schiet me opeens te binnen dat je de dochter van de trainster van de tafel sloeg. Jij mocht toen meedoen en het ging redelijk goed. Volgens mij werden jullie derde. Afgelopen woensdag was prut want we werden laatste. Maar meedoen is belangrijker dan winnen. Gisteren had ik een baaldag, het lijkt wel of ik donderdags moet uitrusten van de werkdagen. Ook J was vrij van school dus het was allemaal relaxt. En dan is er natuurlijk het toeteren er nog. J op woensdag naar West Frisia en A donderdag naar Wijdenes. Vanavond hebben we voor de verandering eens vrij. Morgen maar weer met A naar de BSO te Bergen. A staat nu achter mij, ze heeft net haar haar geverfd. Iets wat jij ook wel eens deed. Vooral zo tegen de Kerst aan. Jeetje het zijn weer allemaal herinneringen. Vandaag had J een POP gesprek op school, het gaat wel goed met hem. Ook het stage lopen in het zwembad vindt hij leuk. Ze zijn erg tevreden over hem. We zijn ook even bij een kerstshow in Purmerend geweest, we zoeken nog steeds een mooi formaat lantaarntje voor jouw graf. We willen niet meer zo'n grote omdat die teveel ruimte neemt en dat vinden wij zonde. Morgen komen we weer en zetten een nieuwe kaars. Deze kan 70 uur branden. En natuurlijk kijken bij het voetbal van J. Daarna is het feest in de kantine. Maar daar gaan wij niet heen hoor. Ik zit het liefste thuis, daar ben je dicht bij me en kan ik me laten gaan. Daar branden de kaarsjes voor jou, oma en beppe. Ik mis je nog meer als nooit tevoren. Soms weet ik niet met mijn gevoelens om te gaan, het is allemaal zo moeilijk. Ik weet ook dat ik enorm veranderd ben. Dit verlies van jou heeft er zo enorm ingehakt. Het is bijna onmenselijk om één van je kinderen te moeten missen, maar dat heb ik geloof ik al eerder verteld. Alles doet zeer, en van de gedachten kun je zo nu en dan wel gek worden. Slijten zeggen ze, het moet slijten. Maar kan dan iemand vertellen hoe dat gaat of hoe dat moet????? De scherpe kantjes gaan er op den duur wel af, maar wanneer is dat dan, wil ik dat wel. Misschien niet, ik weet het niet. Ik wil je niet verliezen, ik wil dicht bij je blijven. Wie kan mij vertellen waar je bent???? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op heb of krijg. Het is zo vreselijk moeilijk allemaal. Maar we komen er wel hoor lieverd. We vechten en knokken ons er door heen. En met jou in onze gedachten moet dat lukken. Maar nu stop ik en ik stuur je mijn ontelbare knuffels, kussen en smakkerds weer. Denk je ook aan ons, jij bent ons beschermengeltje toch???????
Doeg lieverd, doeg lieve schat, doeg lieve Fietepiet, rust zacht lieverd.