Ik heb het genoegen gehad om een aantal jaren met Adrie op te trekken als leider van Noormannen 2.
Adrie was een brave rustige man die voor iedereen klaarstond, maar wel zijn principes had. Je moest hem niet belazeren, want dan had je een kwaaie aan hem.
We hebben eens een toernooi gehad in Slowakije met Noormannen 2, een geweldige happening waar we door de burgemeester ontvangen werden alsof we profs waren. Adrie en ik sliepen samen op een kamer, er werden wederwaardigheden gedeeld en zo leerde ik Adrie nog beter kennen. Hij vond het prachtig dat de leiding bij het ontbijt verplicht een borrel palenka moest drinken (ca. 60% alcohol). Ook hadden we 's avonds de sleutel op de buitenkant van de deur laten zitten, waarna de deur door spelers van Noormannen 2 op slot gedraaid werd. We kwamen erachter toe Adrie moest toiletteren. Hij gaf geen krimp, klom uit het raam en sprong ruim een meter naar beneden. Hij riep: ik laat me niet kennen, maar als ik weet wie dit gedaan heeft staat hij wissel!

Aan alles komt een eind, maar voor Adrie veel vroeg en vororal de manier waarop. Het was zeer bewonderenswaardig hoe hij met z'n ziekte omging. Hij blijft in mijn gedachten als een aimabele man met z'n hart op de juiste plaats.

Je was een man van weinig woorden met een nuchtere en humoristische kijk op het leven. Zo was dat ook bij de Zuidhoek. We hebben nog samen gevoetbald met ons Zuidhoek team. Toen was je nog fit voor je leeftijd en vertelde jij me dat je dagelijks gymnastiekoefeningen deed. Totdat die vervelende slopende ziekte kwam. Mooi dat je tot het laatst zo positief bleef. Rust zacht. Jos Rijk

Een mooi dapper en vriendelijk mens… Wat een verdriet.
Voor jullie allen wensen wij– voor nu en de komende tijd – alle kracht en sterkte toe om met dit grote verdriet in jullie dagelijks leven om te gaan.