Zo vaak dat ik zomaar ineens even aan je denk, of dat er een gesprek plaatsvindt over een stom onderwerp en ik mezelf hoor zeggen dat mijn vriendinnetje van vroeger "ook nooit haar haren kamde" of dat als haar tweede naam met een C was begonnen er W.C. Rol op de brieven had gestaan. Hoe vaak ik mensen wel niet op het hart druk om dat berichtje naar die persoon die je al veel te lang niet hebt gezien gewoon vandaag te sturen, voordat het te laat is. Of wanneer ik soms naar mijn eigen dochter kijk die nu net zo oud is als Jonas toen.. gewoon heel vaak en zomaar ineens ben je daar dan even in mijn hoofd. En vandaag is dat dan net een beetje meer..

Deze kerst moest ik weer aan je denken. Hoe je altijd vol energie ronddwarrelde op het werk, zowel PSYTREC als Ambulatoium in Nijmegen. Wat had je een sterk observatie vermogen, kon je goed out of the box denken en een drive om iets te betekenen voor anderen. Vergezeld met vrolijkheid en humor, en soms ook onzekerheid. Zo graag was ik je nog vaker als collega tegen gekomen. Zo raar dat je niet meer hier bent. Zo wrang dat jouw dierbaren geen nieuwe herinneringen met jou kunnen maken.
Wietske je was en bent een topper.

..had ik zin om te schrijven: te vertellen hoe ik mijn dochter mis. Maar de gedachten kan ik nog niet in woorden omzetten. Dan maar dit kleine berichtje.

Leuke Wietske,
Misschien is het vreemd om iemand te missen die al lange tijd geen onderdeel meer uitmaakte van je dagelijks leven. Toch mis ik jou. Ik denk vaak aan je, en ben zo nieuwsgierig naar wat je allemaal beleefd hebt, wie je geworden bent, waar je nooit in zou veranderen, wat je dreef. Wat als, wat als..Wat als we elkaar toch weer ontmoet hadden? Ik kan me niet eens voorstellen hoe erg de mensen, die wel onderdeel uitmaakte van jouw leven, jou nu moeten missen. Allemaal heel veel sterkte gewenst.

Liefs, Sofie

Lieve bijzondere Wietske,

Het kan toch niet, dat er nu al een jaar voorbij is zonder jou. Ik mis je nog elke dag.

Sander, Jonas en familie: heel veel sterkte, juist ook vandaag!

Voor altijd bij ons.

Lieve Wietske,

Er zijn zo vaak kleine momenten waarop je opeens in mijn hoofd zit. Iets wat je ooit zei, iets wat ik zie en waar jij een mening over had, iets wat er gebeurde.
Pas na een paar seconden klopt het besef opeens weer aan de deur dat je er niet meer bent.
Er is een groot gat achtergebleven in het leven van alle mensen die van je houden, maar in al die kleine dagelijkse momenten ben je er stiekem toch nog even.