Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Margreeth, ik treur met jullie mee. Veel sterkte, Bert.

Ach Uri....

Begin jaren 'zestig op het Celeanum in Zwolle. We hadden dezelfde lengte en dat schept een bepaalde band.
Een kleurrijk figuur die fraai declameren kon tot vreugde van juffrouw Halff.
Verrast was ik dat hij een jaar of tien geleden erbij was met het reünistenkamp op Terschelling. Hij sliep rechtop zittend op het bed in de Wierschuur naast mij want door iets medisch zou hij liggend de nacht niet overleven. Hij was gek op zijn hond die van allerlei bijzonders kon en dat demonstreerde Uri; ben vergeten wat - iets met mensen redden geloof ik.
Dierenarts was hij, op bijzondere buitenposten in de wereld waarvan ik me Samoa herinner en ik meen ook Lesotho.
Een bijzonder iemand was hij, uit een bijzondere familie daar in de Van Nagellstraat. (In de rouwadvertentie is alleen sprake van zijn eigen gezin).
Hem had ik graag nog wel eens gesproken willen hebben.....Te laat. Zonde.
Moge hij rusten in vrede.

Menno Sypkens Smit

Ik herinner mij Uri als een leuke klasgenoot van het Gymnasium Celeanum in Zwolle. Zo hebben we vele uren doorgebracht met ons zelf bedachte ruimtevaartspel 'Planeta'. Ik wens de familie veel sterke.

Vaarwel Uri, uit dit aardse leven, prachtmens is er niet meer.
Vanuit onze gezamenlijke passie hebben we door de jaren heen regelmatig elkaar opgezocht.
Zowel met het reddingshondenwerk, jouw blauwe maandag met het mantrailen, Een van de eerste seminars met Glenn hier in Aalten, maar ook in verband met de behandeling van de honden.
Mooi vond ik dat je nog die opleiding hebt gedaan en werkelijk zo goed werd daarin. Orthomanuele behandelingen voor honden. Vol vertrouwen stuurde ik de eigenaren naar jou door.
Jouw aandacht en zorgvuldigheid bij de behandelingen waren prachtig!
Toen er in het nest waar ik mijn mooie Twirre had uitgezocht en er nog een geschikt pupje voor het reddingshondenwerk tussen zat, dacht ik gelijk aan jou.
wat hebben broer en zus het goed gedaan. Mijn Twirre nu gepensioneerd, maar nog altijd te porren voor een oefening, jou Matz nu helaas zonder jou.
Als hij overgaat rent hij vast direct naar jou toe.
De manier waarop je in het leven stond was bewonderenswaardig. Hoewel we niet veel contact hadden de laatste tijd is jouw heengaan een schok, die mij nog steeds niet loslaat.
Verder wilde ik je bedanken voor je wijze woorden en advies bij mijn moeilijke beslissing om Twirre’s oog te laten verwijderen. Ik weet niet of je op dat moment het beseft hebt, maar je woorden hebben mijn besluit ondersteunt en ik ben er nog steeds dankbaar voor dat ik dat toen voor haar gedaan heb.

Ach dit zijn maar woorden, ik wens je een goede reis.

Lieve Margreeth, heel veel sterkte zo alleen, zonder Uri maar met je fantastische kinderen.
Ik wens je alle goeds en veel kracht in de komende tijd.
Liefs Monique (en Twirre)

Lieve familie Vecht,
Wij kennen Uri van Athlos, waar Desiree trainer was en waar Uri een gepassioneerd hardloper, vaak met de hond mee, aardig en geïnteresseerd in de groep met iedereen wel een gesprek had over alles wat naar voren kwam. Ook zijn we geweest bij zijn promoveren met een groot deel van de club. Afgelopen week op de dag dat we van zijn overlijden hoorden liepen we nog op het Uri-pad, hetgeen we regelmatig doen (zijn pad kruisen) en zodoende zijn naam nog wel eens voorbij komt. Margreet, kinderen, kleinkinderen en familie, wij wensen jullie de komende tijd kracht en sterkte toe voor dit grote verlies.
Groet, Rien en Desiree Petersen

Van harte gecondoleerd. We bewaren warme herinneringen aan Uri's aanwezigheid bij de buurtbijeenkomsten.
Buurtjes Gerhard en Jet Weigand, Sperwerhof 14

Beste Margreeth, kinderen, kleinkinderen en familie,

Ik heb Uri een paar geleden leren kennen bij de Polderspeurders. Ik was onder de indruk van zijn positieve energie en vond het mooi om te zien hoeveel hij gaf om lieve Matz. Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst.

Laura de Jong