Lieve lief en kinderen van Arthur.
Arthur was de huisarts van mij en mijn man.
Hij was altijd heel betrokken, maar hij was ook heel open over zijn eigen situatie, vooral toen het duidelijk werd dat de Parkinson zijn leven ging beheersen!
Ik ben een tijdje werkzaam geweest op de pastorie en dat schepte ook een band! Hij kwam zo nu en dan naar de pastorie, waar ik nu als vrijwilliger mijn steentje bijdraag.
Ik was altijd blij om hem te zien, maar ik zag ook dat het de oude Arthur niet meer was!
Toen hij afscheid nam van de praktijk, mocht ik hem een hele dikke knuffel geven, dat zal ik altijd in mijn gedachten houden!!
Voor jullie zal het een héél gemis zijn en daar wens ik jullie heel veel sterkte,bij!
Hij zal in jullie én vele harten voortleven.
Marlies Kauwenberg de Leeuw

Beste Maaike en kinderen,
Zelden ben ik zo geschrokken van een overlijdensbericht in de krant. In de jaren negentig, ik weet niet meer precies het jaar, heb ik als supervisor Arthur in een groep gehad. Vrolijk, geïnteresseerd in zijn patiënten, bereid naar zichzelf te kijken en hard werkend. Casussen die we hebben besproken heb ik niet bewaard maar in mijn geheugen komt meteen een prettige sfeer boven.
Heel veel sterkte om dit grote verlies te dragen. Niet hij, maar jullie moeten een weg vinden in je verdriet.
Gerard van de Moosdijk

Arthur, wat een fijn mens en een geweldig sympathieke en integere collega om mee samen te werken!
Ik wens jullie heel veel sterkte toe!
Met hartelijke groet en ben erg dankbaar dat ik Arthur heb gekend.
Frank Verhulst

Wat een vreselijk triest bericht
Gecondoleerd met dit groot verlies van een lieve zachtaardige en betrokken huisarts

Wij wensen de familie veel sterkte met dit groot verlies
Ruud,Monique Niels en Annika Visser Nuenenq

Zeer geachte Maaike, kinderen en familie,
Mijn naam is Arnold Romeijnders. Ik heb Arthur over een verloop van meer dan dertig jaar mogen meemaken als collega huisarts en als medisch directeur van PoZoB. Arthur was altijd opvallend geïnteresseerd in alle patienten, alle mensen. Hij deed dat op een zeer weloverwogen en rustige maar daardoor ook doordringende wijze. Zijn vragen en opmerkingen waren nooit zomaar terloops of stekelig. Altijd constructief en respect uitademend, zonder dat je het idee kon krijgen dat hij het zomaar met je eens was. Maar hij luisterde ongelofelijk goed. Wat een geduld en integriteit! Het zal hem ook vaak genoeg de nodige moeite en tijd om te overdenken hebben gekost om tot zo’n grote zorgvuldigheid te komen.
Hij was ook zeer gastvrij. Mijn jaarlijkse bezoeken aan de huisartsengroep van Nuenen waren daarom hartverwarmend: als collega’s die samen voor de goede zaak gingen!
Wat een gemis zal het zijn voor jullie allemaal. Ik hoop enorm dat hij niet teveel heeft moeten lijden van zijn nare aandoening. Hij kon daar tot op het laatst van onze ontmoetingen ( 2016-2017) bijzonder knap mee omgaan. Hij dwong ook daarmee heel veel respect af. En dat doet hij bij mij nog steeds als een voorbeeld van hoe je met een aandoening en met anderen om kunt gaan.
Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies en weet dat ik hem in gedachte meedraag als inderdaad een huisarts en een mens uit duizenden.
Arnold Romeijnders.
Mede namens Monique Botden, mijn echtgenote en ook collega.

Arthur, een vroegere buurjongen!! Vele herinneringen aan die tijd komen boven! Zijn verdere leven niet gevolgd, maar een innige sterkte wens aan zijn moeder Thea en zusje Stefanie!! En natuurlijk aan Maaike en haar kinderen alle kracht om dit verlies een plaatsje te geven!
Warme groet Els Willenborg

Lieve Maaike en kinderen,
Zelden zijn wij zo van een overlijdensadvertentie geschrokken als bij die van Tuur. Dit ook omdat wij de laatste jaren wat uit elkaar zijn gegroeid. Tuur was een warme persoonlijkheid, gezegend met een gezonde dosis humor en een gewaardeerde collega met grote inzet voor zijn patiënten, maar ook betrokken bij de organisatie van de zorg. Wij wensen jou en de familie veel sterke toe bij het verwerken van dit verlies.

Irma en Herman