Lieve familie! Gecondoleerd met het overlijden van jullie lieve partner en vader! Ik heb net van Coosje gehoord dat het een prachtig afscheid geweest is. Helaas zag ik de kaart gisteravond pas ivm een vakantie. Ik herriner me Tuur als een fantastische collega, uniek, met veel humor en bevlogenheid! Het was erg fijn om met hem samengewerkt te hebben. Hartelijke groet, Annette Schoenmaker

Op z'n spreekuur, om te beginnen: "Jacques, ken jij nog een goede grap?
Ik heb net een nieuwe gehoord, maar jij eerst"
Het werd onbedaarlijk lachen. Nu valt er met jou niet meer te lachen.
Man, wat mis ik je.
Jacques Braakenburg

Ik leerde je pas kennen toen je al gestopt was met werken. Ik kwam je toen tegen in het zwembad in Nuenen, en je vertelde je verhaal. Heel open en kwetsbaar, en tegelijkertijd zo sterk. Terwijl je verdriet ook toen al onmetelijk moet zijn geweest.

We spraken over hoe het is om wel te willen, maar niet (meer) te kunnen. Ook al is mijn situatie totaal niet vergelijkbaar met die van jou. Ik vertelde je nog: kom anders eens langs bij het Wasven. Daar kan iedereen op z’n eigen manier meedoen. Je kijkt per keer wat je kan en wil, en alles is goed. En: het is niet in Nuenen, dus je loopt niet de hele tijd bekenden tegen het lijf.

Ik sprak je daarna heel lang niet meer, maar dacht nog wel eens terug aan dat gesprek. Ik hoopte maar dat je je draai binnen de ruimte van je ziekte had kunnen vinden.

Misschien wel een jaar of meer later kwam je langs bij het Wasven, en ging je op vrijdagochtend meehelpen in de tuin. Het plezier was eigenlijk altijd wel van je gezicht af te lezen, en dat was fijn om te zien. Het hoefde even niet te gaan over wat je allemaal niet meer kon. Het ging over groentes oogsten, groentes wassen en bosjes of zakjes maken. En dat was goed.

Wat me bijblijft is je oprechte interesse in mensen en je zachtaardige karakter. En tegelijkertijd je enthousiasme en humor.

Toen ik je de laatste maanden niet meer zag, hoopte ik maar dat dat tijdelijk was. Maar dat was het uiteindelijk niet.

Het leven is soms oneerlijk, en daar moet je het dan maar mee doen. Ik kan me de machteloosheid en het verdriet van jou en je familie amper voorstellen.

Dankjewel voor de fijne samenwerking, en bedankt voor het fijne mens dat je was.

Aan de familie van Tuur: ik wens jullie ontzettend veel kracht om het verlies van Tuur een plek te geven. En ik hoop dat jullie er troost uit halen dat ongetwijfeld veel mensen zich Tuur blijven herinneren als een bijzonder mens. 🙏🏻

Groet,

Daniëlle