Geschrokken ben ik bij het lezen van het overlijdensbericht in het ED van Arthur Gieles. Gecondoleerd met dit grote verlies.
In de periode dat ik (begin 90er jaren) als doktersassistente werkzaam was in Helmond, leerde ik Arthur kennen als huisarts in opleiding. Een ontzettende vriendelijke, hardwerkende arts, niet alleen betrokken bij de patiënt, maar oprecht geïnteresseerd in ieder die met hem samenwerkte. Ik herinner me zijn enthousiasme toen hij voor de eerste keer vader was geworden en glunderend, vol trots, het geboortekaartje toonde van de allermooiste, liefste dochter van de wereld: Noor!
Ik wens de nabestaanden van Tuur heel veel kracht toe om zonder hem verder te kunnen gaan.
Femia Kroon, Gemert

Het was een warme zondagochtend in Augustus 2012.
Ik moest naar de huisartsenpost in het Anna vanwege een zwelling in mijn kaak. Daar ontmoette ik Tuur voor het eerst en het laatst. De diagnose kaakontsteking en de verwijzing naar de kaakchirurg was snel geregeld en we raakten in gesprek. Hij vertelde dat hij net de diagnose Parkinson had gekregen en dat eigenlijk niemand dat nog wist. Als (huis)arts wist hij wat hem te wachten stond. Ik was geraakt dat hij dit met mij deelde. We namen afscheid met een omhelzing. Ik heb in de jaren daarna vaak aan hem gedacht, zeker toen mijn man in het voorjaar van 2019 dezelfde diagnose kreeg. Vandaag zag in het E.D. dat Tuur afgelopen week over de drempel van het leven is gegaan. Hij zal vreselijk gemist worden.