Dag Jan Anthoon, lieve, fijne vriend,
We noemen je Jan Anthoon, want zo kennen we je het langst.
Je moeder zei altijd ‘Jantoon’, Anneleen vond dat destijds een beetje gek.
Maar we namen het gewoon over.
En pas later is het Toon geworden, door Tjitske. Het werd toen Toon & Tjits….
Je roepnaam veranderde, jij werd van de kleine Jan Anthoon grote Toon.
En die naam deed je eer aan: je wist altijd de juiste toon aan te slaan.
Vrolijk, uitbundig vrolijk met een brede lach. Wat kon jij genieten van het leven. Van de kleinste gebeurtenis wist jij een feestje te maken, met veel gekkigheid. We vermoeden dat jullie thuis best een flinke verkleedkist hebben.
Maar je was ook heel serieus. In je werk, in zaken die ertoe doen. Moeilijke onderwerpen ging je niet uit de weg. In gesprekken met ons over wat jou of ons bezig hield. En dan toonde je je betrokkenheid door goed te luisteren en vragen te stellen. Maanden later vroeg je dan opnieuw hoe het er nu mee was.
Die oprechte belangstelling heeft ons altijd goed gedaan.
De ‘liefde voor Ierland’ is, denken wij, gegroeid toen jij en Ronald, Hans, Jacob, Marcel en Wiebren meerdere keren naar de Ierse festivals in Bergen Op Zoom zijn geweest. Wat was dat geweldig en wat hebben we daar een lol gehad. Slapen in de jeugdherberg, een roteind teruglopen midden in de nacht. Of kwam dat omdat we niet helemaal een rechte weg liepen? Ondertussen mooi vals zingen. Mannen onder elkaar en onder het bier, zeg maar.
Dan hebben we natuurlijk nog heel veel korfbalherinneringen, zoals het samen organiseren van het luilaktoernooi. Maar zeker ook het ‘één grote familie zijn’ gevoel wat we daar jarenlang deelden.
En je was zelf ook bovenal een ‘familieman’. Je zus Els en zwager Hans, je broer Jacob en schoonzus Yvonne, Je schoonzus Ineke en zwager Kees, neefjes, nichtjes….je zocht ze op, je deelde in hun zorgen en je deelde je eigen zorgen én je malle vrolijkheid. Als er een klusje te doen was had jij aan een halve vraag genoeg. Iedereen kreeg jouw aandacht. Dat was voor jou heel gewoon, maar eigenlijk is dat best bijzonder.
En boven dit alles was je de Liefde van Tjitske en maatje in alles, de super trotse en zorgzame (schoon)vader en beste vriend van Sander en Paula, Marlou en Thom. En dat stak je niet onder stoelen of banken. Je was groot en groots.
Jan Anthoon, voor altijd in ons hart.
Liefs, Ronald en Anneleen.
