Aan het begin van het seizoen was Thijs als speler nieuw voor mij, maar ik heb hem snel leren kennen als sfeermaker en steunpilaar van MVV'27 A2. Te midden van veel nogal rustige jongens zorgde Thijs in de kleedkamer voor de vrolijke noot. Zijn muziek werd gedraaid, die overigens niet direct aansluit op de smaak van 50-ers. Omdat ik niet alleen John en Cora goed ken, maar ook zijn beide opa's en oma's vond ik het mooi om te zien hoe Thijs zich als speler en als mens ontwikkelde.
Op Thijs kon je altijd rekenen, maar voor de wedstrijd MVV'27 A2 - Hillegersberg A1 op 16 januari had Thijs zich afgemeld. Toch was hij in de kleedkamer, maar hij keepte niet. "Dan moet er echt wat aan de hand zijn", dacht ik bij mezelf. Vanwege de vrieskou gingen we wat later naar het veld en ik heb de tijd benut om wat met Thijs te kletsen en te checken hoe het met hem ging. Hij voelde zich niet zo fit, had een beetje last van hoofdpijn, wat van zijn longen. Niet fit genoeg om te spelen, maar wel om toeschouwer te zijn. En op een leuke manier met "praatjes" naar reservekeeper Davey: "Denk er om, ik heb er pas twee doorgelaten, zorg dat je de 0 houdt". De sfeer was ontspannen en jolig. Uiteindelijk hebben we 6-1 gewonnen en Thijs was de enige, die véél liever met 5-0 had gewonnen. "Nu heb ik 33% meer tegendoelpunten". Na de wedstrijd hebben de jongens gezellig een biertje gedronken in de kleedkamer (sorry, Riet). Het leven van onze 17 en 18 jarigen zag er onbezorgd uit.
Tot de enorme dreun van Thijs' ziekenhuisopname met fatale afloop. Dat zo'n stoere jongen geveld kon worden door een gemene bacterie kon niemand zich voorstellen. Op de bewuste vrijdagavond heeft MVV'27 de spelers de gelegenheid geboden om met elkaar te praten en het verdriet te verwerken. Bijna de complete A-jeugd (drie teams) was aanwezig en degenen, die niet aanwezig waren, kwamen samen in besloten kring. In eerste instantie was de sfeer zeer bedrukt, maar later kwamen er ook verhalen los over voetbalkamp, school, Albert Heijn, enz. Ook spraken de spelers van de A2 zich al uit om kampioen te worden voor Thijs. En zijn muziek, die zouden we altijd blijven draaien. Dat klonk goed, maar de moeilijkste dagen moesten nog komen. We moeten definitief afscheid nemen van Thijs. Maar dat gaan we op een waardige manier doen, zodat we na 50 jaar (spelers) of na 25 jaar (leiders) nog met een glimlach terugdenken aan onze stoere keeper en maatje Thijs.