https://open.spotify.com/user/dimkoning/playlist/2l9qsjkHj2S4fORzrHsBJG?si=0UZWdUn4SSmvr7K17EV7iw

Ik zal je missen.

Jan

Godverdomme Stef,
Nooit meer strijden in de Alpen, Pyreneeën , of Dolomieten om de trofee voor de
“ allerslechtste daler” .
RIP
Herman & Lidy

Grote Stef,
Vriend, strijdmakker, maat, concullega, al die andere dingen die op jou van toepassing op de ruim 20 jaar dat wij elkaar kenden - soms zagen we elkaar tijden niet; dan weer intens. Als je er was shoulder to shoulder.
Het is nu precies een week geleden dat mijn collega Marc Slendebroek mij ’s avonds belde in mijn hotel in Berlijn. In eerste instantie vroeg ik mij af welke Stef hij bedoelde - dat kon jij niet zijn. Sindsdien ben ik net al die anderen die jou zo’n warm hart toedroegen in totale verwarring. Je laat een enorm gat achter; je was ‘een van ons’. Ik ben ook boos, niet op jou maar op de onomkeerbaarheid van de dingen. We hebben nog veel gesproken de laatste tijd; laatste keer toen ik naar Berlijn reed vorige week dinsdag. Ik hoorde wel wat vertwijfeling in je stem; je kon het gebeurde bij HB maar moeilijk plaatsen en zocht naar richting en houvast in de next steps. Daardoor liet je ook kwetsbaarheden zien die je eerder voor je hield. Ik zag dat juist als een stap vooruit in onze relatie - we hoeven ons gelukkig niet beter voor te doen dan we zijn. Maar jouw vertwijfeling was blijkbaar wanhoop, iets dat ik gemist heb en waar ik met de kennis van vandaag mee worstel. Had ik maar ….
Ik wil niet oordelen, ik kan niet oordelen en ik ga niet oordelen. Het enige dat resteert is dat je gewoon mis. Ik sprak onze gezamenlijke vriend Patrick Groeneveld. Hij doet wat ik nu ook doe; we lopen in onszelf tegen je te praten. Dinsdag na Real-Ajax 1-4 nog: ‘… hatseflats, dat had je mooi gevonden Stef …’.
Vandaag was de begrafenis. Het was prachtig maar wat een enorm verdriet; en hoe moeilijk is de definitieve bezegeling van de feiten. Life is a bitch.
We zullen je niet vergeten. Ik wens Thekla, Lola en Dim oneindige kracht toe in deze hele moeilijke tijden.
Jan Moulijn

Toen Thekla mij vroeg of ik ook iets wilde zeggen, zei ik aanvankelijk in mijn eerste emotionele reactie: “ik heb er letterlijk en figuurlijk geen woorden voor maar ik heb me bedacht, ik ga ook iets vertellen, sterker nog, als oudste mag je beginnen…

Toen Stef 45 werd vierde hij dat met een herendiner. Ik was daar ook bij. Uiteraard ging Stef speechen en hij had voor iedereen zoals gebruikelijk, een mooi woord. Ook voor mij. Hij zei; “niet veel mensen weten dat ik ook een broer heb en die kan alles beter dan ik”. Dat is natuurlijk niet helemaal waar.
Stef kon veel beter speechen en oreren over dingen dan ik. Dus ik ga het kort houden.

Op mijn 50ste verjaardag kwam hij met een prachtige kist wijn met daarin verstopt een mooi cadeau. Het ging uiteraard om het cadeau en niet om de wijn, want later zei hij tegen me; “kijk uit met die wijn want die is niet te zuipen”.

Stef, diezelfde avond besloot ik om die kist met wijn te bewaren en hem op jou 50ste verjaardag, over dik een week, terug te geven met daarin natuurlijk ook een mooi cadeau. Dat gaat helaas niet meer lukken.

Dus Stef, jij hebt nu 1 van die flessen bij je en ik neem er later ook eentje mee. Maar kijk wel uit, want die wijn is dus niet te zuipen, nu helemaal niet meer.

Stef, ik had je nog zoveel willen vragen en vertellen, onder andere dat ik me vorige week in een vlaag van verstandsverbijstering heb opgeven voor de triatlon van Castricum en me besefte dat ik eigenlijk helemaal geen racefiets heb en of ik misschien ff 1 van jou kon lenen, gewoon van die alledaagse dingen. Dat zal nooit meer kunnen…

Stef, ik ga je vreselijk missen, ik ga ervanuit dat je nu de rust gevonden hebt waar je naar op zoek was.