Lieve Stef,

Ik herinner mij onze eerste ontmoeting nog goed. Het was een sollicitatiegesprek waarbij ik in 2008 bij Breedinvest zou beginnen. Ik hoefde niet veel te zeggen, want het was voor 80% een monoloog van jouw kant. En die ervaring hadden latere sollicitanten ook. Niet veel mensen zouden zo een sollicitatiegesprek afnemen. Het tekent jouw kleurrijke karakter. Jij was verre van gemiddeld. Jij was veel aan het zenden, maar je kon ook luisteren naar mensen. Je was goed in het opvangen van body language in meetings en hoe het met mensen ging.

Je leek een soort uberman: breed lichaam, marine, goed in sport (hardlopen, wielrennen, skien en tennis), voetbal, auto's, wijnen en een enorm netwerk.

Het spreekwoord "je bent wie je kent" is op jou van toepassing. Hoeveel mensen ben ik wel niet tegengekomen in de afgelopen 10 jaar die jou al kenden. Dan was het: "o, bij Stef". Wij scheelden 6 jaar, maar dat verklaart dat niet. Je hebt mij geleerd hoe leuk en nuttig het is om veel mensen te kennen.

Met je netwerk, drive, scherpte, menselijke factor en enthousiasme heb je zakelijk heel veel succes behaald. Je was veeleisend naar jezelf en naar anderen. Daardoor werden anderen ook weer beter.

Je hebt Laren Jazz groot gemaakt. Jij verkocht van jullie commissie de allermeeste sponsortafels en was al een half jaar tevoren er druk mee bezig. Na jouw vertrek is de sponsoravond niet doorgegaan en of dat ooit nog gebeurt weet ik niet.

Jij ging nooit voor het halve werk. Je ging volledig op in je werk en soms wel iets teveel. In de eerste jaren stond je telefoon roodgloeiend en werd je echt platgebeld. Als ik toen iets met je wilde afstemmen, begon ik met de belangrijkste punten, omdat ik wist dat er toch altijd iets tussen zou komen wat niet kon wachten. En in de beginjaren kon je feilloos de belangrijkste getallen uit het jaarverslag van Blokker Holding opdreunen, de geschiedenis beschrijven en het retaillandschap beschrijven met alle fusies en overnames van de laatste jaren. Daar was ik van onder de indruk. Zelfs in de laatste weken voor je vertrek was je nog heel hard aan het werk. Je leek het beste te gedijen als je ondergedompeld was in werk.

Wij waren zakelijke vrienden en buddy's. Wij kwamen niet op elkaars verjaardagen, maar dat was ook niet nodig. We hadden een klik, we waren een team en mochten elkaar graag. Je was ook altijd betrokken en geïntereseerd aan de privé-kant.

Het is voor ons allen zo triest en zo onnodig dat je bent heengegaan. Je had privé en zakelijk een leven waar velen van dromen. Met een prachtig gezin en veel vrienden. Al die dingen die belangrijk zijn in het leven. Je stond midden in het leven, was een levensgenieter, altijd vol passie en enthousiast, vol met verhalen. Je was een vechter, maar je was bezig met een strijd waarvan ik niet afwist en die kennelijk onmenselijk moeilijk was.

Lieve Thekla, Lola en Dim, heel veel sterkte bij dit grote verlies.

Rust zacht lieve Stef.

Taco en Veerle

"He got up out of there, ran for hundreds of miles / He made it to the ocean, had a smoke in a tree / The wind rose up, set him down on his knee."
Pearl Jam