Lieve Thekla, Dim en Lola,
Het is alweer meer dan een week geleden, en er dringt zich een groot vraagteken steeds weer bij mij op.
Als ik aan Stef denk, dan denk ik aan hoe ik hem leerde kennen tijdens onze studie, dan denk ik aan de meest positieve , vrolijke, luidruchtige, snelle student die je maar kan verzinnen. Hoge cijfers, en het licht uitdoen in de kroeg. Maar ook al die jaren erna, alleen maar positieve energie gezien, en veel van Stef gekregen.
De laatste jaren heel veel zakelijk advies, los van al zijn positivisme, vriendschap en gezelligheid, ook gewoon een absolute steunpilaar voor mij zakelijk.
In al die jaren alleen maar fijne momenten gekend met Stef. Soms kritisch, maar altijd opbouwend en gericht op de volgende stap. Maar wel altijd vol gas, en vol in contact met velen.
kijk je naar jullie gezin, dan begrijp ik, waarom Stef altijd zo trots was op zijn gezin. Wat een gezin zijn jullie, wat een mooie, bijzondere, getalenteerde en warme familie.
maar wat is er een enorm gat in jullie mooie gezin geslagen.
Het vraagteken is na deze week, vol gesprekken, speeches en de begrafenis niet kleiner geworden, want Stef, had als geen ander, zoveel om voor te leven, vooral voor jullie.
Ik wens jullie zoveel kracht, en sterkte en warmte toe, de komende tijd,
Heel veel liefs
Philippe en gezin
