Vol ongeloof
Vol onbegrip
Jij die het leven zo lief had
Mijn hoofd vol herinneringen.

Lieve Sandra, hoe moet dat nou? We hadden nog zoveel plannen. Het begon met de klassenuitjes op de school van de jongens. Daar kwamen we er achter dat we een gezamenlijke jeugd hadden in Brussel. We hebben heel wat uren bij het schoolhek doorgebracht, jaren lang minimaal twee keer per week gesport, heerlijk getennist bij Nieuw Unicum, duizenden diëten besproken en geprobeerd, tig boeken uitgewisseld, uren koffie gedronken en plannen gemaakt. Hoe moet dat nou met jouw boek, jouw mediation praktijk in mijn wijnwinkel, onze lunches die we gepland hadden, de taart die we gaan maken voor Joanne, de culinaire rondjes? Oh San ik ga je zo ontzettend missen. Onze gesprekken, jouw duizenden vragen, eerlijke adviezen. Je wist mensen te inspireren, uit hun comfort zone te halen. Je was meer dan een vriendin, je was een coach, een praatpaal en ik kon altijd met je lachen. Je hebt van die prachtige glimogen als je lacht. Je was open, eerlijk en oprecht geïnteresseerd in mensen. Je wilde altijd alles weten en je onthield ook nog alles. Je was en blijft een kanjer, een inspiratie en ik ga jou en onze ochtenden ontzettend missen. Het is zo oneerlijk ❤️????????????????✨
Bart, Thias en Lot ik wens jullie alle sterkte van de wereld met dit gemis????????????❤️