Beste Ron,
Ik leerde Agnes kennen op mijn 16e en leerde daardoor ook jou kennen, omdat jullie toen al een tijd 'dikke verkering' hadden.
Vandaag bij jouw herinneringsdienst besefte ik dat ik indirect (via Agnes) altijd een kijkje heb gehad in jouw leven. Van je gebroken been op je 16e, de vele reizen die je hebt gemaakt, het studeren in Wageningen, jullie bruiloft, de TT, de geboorte van jullie kinderen , het klussen in huis, tot de laatste moeilijke tijd waarin je worstelde met je gevoelens en het leven.
Afgelopen vrijdag was ik op weg naar jullie huis, toen net nadat ik Assen inreed, Bruce Springsteen op de radio kwam. Ik herinnerde me opeens dat jij van deze muziek hield en volgens mij ook naar concerten bent gegaan.
Vandaag net voordat ik bij jouw herinneringsdienst aankwam werd Bruce alweer gedraaid. Dat kan toch geen toeval zijn?
The Streets of Philadelphia:
I was bruised and battered, I couldn't tell what I felt
I was unrecognizable to myself
I saw my reflection in a window, I didn't know my own face

Rust zacht
Paula van Herreveld

Ron en familie,

Alles is al gezegd en alles is waar. Een goed mens is er niet meer…


as der iene wegvalt komp der ok weer iene bij
as de cirkel rond is begunt der ok iene overneij
it is nie eeuwig mistig en eeuwig helder is't ok nie
der komp altied wel geluk veur weer nao 'n bult verdriet

want 't giet zoas 't giet
ook al denk ie soms van nie
ja 't giet zoas 't giet


Tot een aandermaol, Alex

Beste Ron,
Wat ben ik geschrokken toen ik dinsdag gebeld werd dat jouw leven tot een voortijdig einde is gekomen. Wat een innerlijke strijd moet jij moet hebben doorgemaakt. En wat een verlies dat je nu niet meer in ons midden bent…..
Ik heb hele mooie herinneringen aan de samenwerking met jou. Die begon toen je in Friesland als collega-programmamanager bij DLG begon. Je was de jongste van het managementteam, maar al snel zagen we dat er een talent aan tafel zat. Je formuleerde heel makkelijk en helder en wist snel waar je naar toe wilde. Maar daarnaast was je ook een heel plezierig persoon met wie ik over allerlei onderwerpen van gedachten kon wisselen.
In Groningen werkten we ook een tijd samen en altijd in een goede sfeer. Ik bewonderde je dat je bij het afbouwen van DLG voor zoveel mensen afscheidsspeeches hield. Ook daarin had je een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Maar we konden soms ook opeens samen om iets schaterlachen. De laatste jaren werkte ik in Overijssel en hebben we elkaar helaas uit het oog verloren.
Wat moet jij een moeilijke periode hebben doorgemaakt. Ik zal de Ron die ik gekend heb nooit vergeten, met al je talent, je successen en bovenal de plezierige persoonlijkheid die je bent. Echt verschrikkelijk voor jou en je gezin en familie dat het toch zo heeft moeten lopen.
Ik wens jou rust toe en voor jouw dierbaren veel sterkte met dit enorme verlies van zo’n mooi mens.
Wijtze Landstra (oud-collega)

Ik heb Ron eerst leren kennen als fietser. Een met een gezonde dosis fanatisme; wel wat willen maar weten wat je kan met de training die je doet.
Daarna leerde ik Ron ook kennen als (tijdelijke) collega. Je was manager op een goede wijze voor mij. Direct, gericht op het resultaat. Maar daarbij was je in de omgang hetzelfde als bij het fietsen.
Het is ongelooflijk jammer dat je de vreugde die je had voor zaken niet meer terug kon vinden. Ik had graag nog een keer met je door de bossen willen racen.

Eric Blom

Een aantal jaren lang heb ik het genoegen gehad om met Ron samen bij 't Kamrad te fietsen. Mijn eerste indruk van Ron was: wat een sterke fietser! Het kostte me heel wat moeite om hem bij te benen. Tijdens het fietsen hadden we altijd fijne gesprekken, natuurlijk vooral over onze liefde voor het fietsen. Maar ook over onze vakanties, onze gezinnen en heel soms over het werk.
Ron was altijd enthousiast, spraakzaam, joviaal, kortom een hele fijne fietskameraad.
Het is dan ook ongelooflijk om te moeten vernemen dat zo'n sterk en zo'n fijn mens tot het besluit is gekomen dat hij niet meer verder wil in dit leven.
Ik wens de familie heel veel sterkte met dit zware verlies.

Lieve Ron,

Afgelopen week kreeg ik het intens trieste bericht dat jij afscheid hebt genomen van het leven. Wat een verschrikkelijke tijd heb je doorgemaakt om tot deze beslissing te komen. Helaas heb je de weg terug niet kunnen vinden en kon je deze dus ook niet inslaan.

Ik ga je ontzettend missen als zeer gewaardeerde collega maar vooral ook als mens die naast zijn gedrevenheid en ambitie altijd voor mij (en anderen) klaar stond. Je wist mij met een paar woorden of kort gesprek waar nodig bij te sturen en ook aspecten te benoemen die een ander licht op een zaak wierp. Jouw tomeloze inzet en je gevoel voor de omgeving waar binnen wij werken heeft mij en Prolander gebracht waar we nu staan. Dit is iets waar je en je naasten ontzettend trots op mogen zijn.

Naast jouw inzet en ambities op het werk ga ik je zeer zeker ook missen bij de activiteiten buiten het werk om zoals de personeelsuitjes, waar jij vooral in de late uurtjes bij Nederlandstalige smartlappen je zangtalent aan ons toonde.

Ik hoop dat je nu de rust hebt kunnen vinden die je in het aardse kwijt bent geraakt en wens Agnes, Mabel en Steijn en natuurlijk alle overige familie, vrienden en collega's alle sterkte toe die nodig is dit grote verlies te verwerken.

Lieve Ron rust zacht………….

Ernstjan Cornelius (Prolander)