Lieve Roel, hoe kan dit nou? Dit kunnen we allemaal niet bevatten. Ik hoor je stem, ik zie je zo voor me, met je blonde krullenkop, lekker door de war en een goede lach eronder.
We leerden elkaar kennen als jonge gezinnen op de zeilboot. Jij met Esther, Michelle en Anouck, en ik met Jeroen, Guusje en Frouke. Wat hebben we mooie herinneringen gemaakt op het water en de steigers (borreltijd!), onuitwisbaar.
Ook de skivakanties, samen met Alfons en Annemarie staan in mijn geheugen gegrift.
Ook al had jij zelf voldoende bagage opgehaald in je leven, ik heb altijd gevoeld dat jij (uiteraard met Esther) er voor me was als ik het nodig had.
Vooral in de periode van mijn scheiding heb ik dat heel fijn gevonden. Ik moet bijvoorbeeld denken aan die keer dat we samen op mijn balkon de daklekkage maakten met allerlei technische spulletjes die je bij je had. Dat was een mooi moment als vrienden.
We liepen de afgelopen jaren de deur niet bij elkaar plat, maar wetende dat ik ook bij jullie terecht zou kunnen, was altijd een grote steun. Ik hoop dat ik er nu, samen met Hans, in een of andere vorm ook voor jouw lieve Esther kan zijn.
Ik moet afgelopen week ook veel denken aan de zinnen die je de laatste jaren best een aantal keer hebt uitgesproken: “ik ben zachter geworden, toch, Bar?” En ja, je was altijd al lief hoor, maar je merkte de laatste jaren dat je meer ruimte in je leven kreeg om meer zachtheid uit te stralen. Door het harde werken dat je letterlijk en figuurlijk je hele leven hebt gedaan, kon je best wel eens gefrustreerd zijn. Maar daaronder zat die lieverd altijd in je. En je wilde ook graag dat mensen dat zagen. Nou Roel, als ik hier de berichtjes lees, dat is je zeker gelukt! Je mag trots zijn op wat je in eerste instantie voor je gezin hebt betekend, maar zeker ook als broer, als zwager, als oom, als vriend en als werkgever.
Roel, ik ben nu aan het varen op zee, voelt als zijnde op ons gemeenschappelijk terrein zeg maar, ik zie je zo voorbij varen op jullie prachtige schip. Ik zie je zo lopen op iedere steiger, babbelen, adviezen geven en lachen. Maar in werkelijkheid ben je er gewoon niet meer….. Onvoorstelbaar, maar blijkbaar echt waar.
Goede vaart Roel! Dikke knuffel, Bar
