Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Zielsverwanten..
Maar een paar mensen in je leven heb je zo'n natuurlijke klik en dat was met jouw grote vriend.
Jij grappig, mooi mens dat zei ik altijd . We waren meteen maatjes al vanaf onze eerste kennismaking.
Ik liep door de tram en jij riep :zo dan, jij loopt als een vechtsporter gebogen door je knieën rug recht, lichaamsmiddelpunt laag , schuivend door de tram,= Herkenbaarheid dat was er direct. Toen vertelde ik je van mijn leven en jij die van de jouwe .Heel veel raakvlakken.
Als wij dienst hadden gingen we overal lekkere koffie halen en sloten we het af met sushi. De dienst vloog voorbij en iedere dienst met jouw was een feestje 🎉
Als wij elkaar tegen kwamen gingen we altijd stoeien, net als kleine kinderen die vriendjes waren.
Die diensten samen waren altijd tekort omdat we nooit uitgepraat raakten dus je kwam ook bij ons thuis. Had direct een klik met mijn man vanwege je fassinatie voor dienst en wapens. Je zei altijd ik hoop dat we vrienden kunnen zijn , ik zei dat zijn we toch al.

En dan die ene keer op het weena dat ik een klap in mijn gezicht kreeg , je zette dat mens tegen de abri aan en riep tegen mij , jij gaat nu in de cabine zitten want ik ken jouw , als jij los gaat zijn de rapen gaar...

En dan die geintjes van je, een volle tram bij leuvehaven door de speaker,  ja de conductrice is jarig allemaal een liedje zingen , en ja hoor daar stond ik dan met een rooie kop en heel de tram zingen.
Had je gezeik in de tram dan pleurde jij die deur open met een harde knal en ging staan met je armen over elkaar en dan schrokken ze zo dat ze wel heel snel de tram uit vluchten.

Je kon ook iedereen en tijdens de rit kwam je zeker wel 5 keer uit je cabine om te groeten of te kletsen .
En dan die ene keer dat ik zwaaide of cs , je was van schrik vergeten je wissel om te gooien en reed toen nog een keer langs .🤣
Of s'morgens om 5 uur op de randweg zette gewoon je tram stil om mij te groeten en mijn dag was weer goed.
Je genoot van onze uitjes met de tramkanjers en verheugde je erop op de volgende keer.
En dan die bezorgdheid ook hè,  zo van hè  jij heb lijntje 2 vandaag hè,  kijk je uit,  ik jaaa.

Alle diepgaande gesprekken , alle rotgeintjes, al die grote knuffels.. ik ga ze zo missen. Je gekke o benen , je positieve feedback,  je opbouwende kritiek. Je humor... een trambestuurder met passie voor zijn  vak.
Wij begrepen elkaar zo goed.

  Jij kon mensen lezen en gaf altijd je ongezouten mening . Maar kon die ook bijstellen.. Jij luisterde altijd goed naar mensen maar stond je kop je niet aan dan moet je dat ook zeker weten.. recht door zee met het hart op de tong, op een grappige en soms ook harde wijze.
Vechtsport was jouw levenswijze en dat hadden we gemeen.
Je kinderen zijn alles voor je en je sprak er altijd met trots over , je kleinkinderen idem dito, je had ze hoog op een voetstuk staan.
Heel veel mensen om je heen maar toch was je eenzaam.  Want je was teveel op je bek gegaan, je hield niet van leugens, daar was je dan helemaal klaar mee.

Maar wij waren gelijk vrienden en de Korporaal en ik zijn daar trots op, Voor altijd in ons Hart❤ Een Cowboy dat was je zoals je opa je noemde 😉
alleen jammer dat we onze vriendschap niet verder konden uitdiepen ... veel te kort.. veel te snel was je weg.. het is niet eerlijk.. dag mooi mens...💕🙏
En dan deze muziek,  die stuurde ik je op vrijdag om 14.00 uur , waarschijnlijk tijdstip van overlijden.. bizar.., Toevallig? , Toeval bestaat niet zei je dan..
Vaarwel vriend rust zacht.

Daniëlle, Tim , alle kinderen en dierbaren,  heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies 🙏





Met een vriendelijke groet, 


Regina van Gorsel