Ik kwam in 1972 binnen bij de familie Turel, viel op dochter Jacq en kreeg haar broertje Peter er gratis bij. Wij waren de enige (ook actieve) voetballiefhebbers en moesten op zondagavond om 8 uur met bord op schoot klaar zitten, tot onbegrip van de rest, om Sport in Beeld te kijken. Ik was toen al een fanatieke Feyenoord supporter, maar slaagde er niet in Peter te bekeren. Om de een of andere vreemde reden viel hij voor die club uit Amsterdam. Wel kon hij zich nog herinneren, de laatste keer dat ik hem sprak een week voor zijn overlijden, dat hij begin jaren 1970 een paar keer met mij mee is geweest naar de Kuip voor een Feyenoord-Ajax. Wij reden mee met de in die tijd vaste Feyenoord maat van mij, slager Rob Hendrikse, die erin slaagde om in 40 minuten met zijn BMW van Bussum naar Rotjeknor te racen.
Zoals Arnold hieronder memoreert was Peter ook korte tijd actief in de Bussumse afdeling van de PSP, maar al vrij snel maakt hij zich los van de Bussumse biotoop en ging zijn eigen weg die via campings en de UvA begin jaren 1990 in Rusland eindigde. Over de wilde jaren onder Jeltsin kon hij smakelijk vertellen en hij kon aanvankelijk vrij overtuigend uitleggen waarom Putin goed voor Rusland was.
Goede herinneringen heb ik aan de tijd dat we samen in een vriendenteam van Sloterdijk voetbalden in de zaal. We bakten er weinig van, maar dat mocht de pret geenszins drukken.
De beste herinneringen bewaar ik aan februari 2022, toen Jacq en ik een week de gast waren van Peter en Oksana in hun heerlijke huis in Zhostovo, zo'n 40 km ten N van Moskou. Zij namen ons mee op een vierdaagse toer door een winters Russisch landschap langs verstilde dorpen, een bevroren Wolga en prima restaurants. Dat in die zelfde week Rusland Oekraïne binnenviel was schokkend, juist ook voor Peter. In die week zagen wij zijn liefde voor dat 'andere' Rusland én voor Oksana, waarmee hij zijn handen mocht dichtknijpen.
De onverschrokkenheid en het optimisme waarmee hij de laatste jaren door het leven is gegaan zijn bewonderenswaardig. En zijn levenshouding kwam aardig in de buurt van dit citaat van de Franse schrijver Marcel Pagnon: "Doodgaan maakt mij niet uit. Maar het maakt me verdrietig om het leven te verlaten."
