Jammer dat wij jou in lange tijd niet meer hebben gezien, ook niet bij de boekuitreiking.
Dit te wijten aan onze verhuis naar Spanje.
"RUST IN VREDE NEEF PETER"
Heel veel sterkte aan Christa, kinderen,kleinkinderen, broers, schoonbroers, zussen en schoonzussen.
Wies en Brahim Baggasse-Baaten

Ik ben erg geschrokken van het bericht dat Peter is overleden. Peter was 5 jaar lang mijn rots in de branding in het schoolorkest dat de muziek verzorgde bij de grote avonden op het Gemeentelijk Gymnasium. Ik heb hem leren kennen in 2012 toen het orkest werd samengesteld voor de eerste Grote Avond waar ik de muzikale leiding over kreeg. Dat was de Dreigroschenoper van Kurt Weill. Elke repetitie op vrijdagmiddag was Peter erbij. Nooit liet hij verstek gaan, altijd ruim op tijd, nooit te laat. En wat ik ook had opschreven, Peter speelde het allemaal, geen noot was te hoog, geen ritme onspeelbaar. Hij liet zich absoluut niet kennen. De andere leden van het orkest, zowel (oud)leerlingen als (oud)leraren hadden veel respect voor hem. Peter was een echte muzikant in hart en nieren. Moge hij rusten in vrede.

Peter,
Het was een donkere en kille avond in 1973 of zo , net zoals vandaag .
Ik zat met ons vriendenclubje in de Ouwe Pul in Uden. Altijd gezellig.
Op de hoek van de bar zat jij met Christa een beetje apart en dicht bij elkaar.
Ik zag het en ik wist het . Jullie zijn voor elkaar bestemd.
Later zijn onze contacten helaas verloren gegaan.
Nu ik alle reacties lees weet ik dat jij in al die jaren helemaal niet bent veranderd, en dat is maar goed ook.
Altijd jezelf gebleven. Ik had niet anders verwacht.
Het ga je goed ! Houdoe en Bedankt.

Peter heb ik leren kennen tijdens de scheikundeolympiade. Tijdens zo'n olympiade ben je met 20 scholieren en 3 begeleiders - waaronder Peter - ruim een week bezig met scheikunde. Overdag lessen van medewerkers van het bedrijf / de universiteit waar je te gast bent, maar altijd met Peter ergens achteraan in de zaal, die extra ondersteunde en perfect aanvoelde wanneer wij extra uitleg nodig hadden of ruimte hadden om nog even 2-3 zinnen aan extra informatie op te nemen. Maar Peter was er niet alleen voor het inhoudelijke onderwijs. 's Avonds en in het weekend was er vaak een cultureel programma, verder zit je allemaal samen in een hotel. Het was altijd fijn als Peter bij je aan tafel zat, met zijn ervaring, wijsheid en ontspannen manier van omgaan met (bijna) jongvolwassenen. In 2004 had ik het voorrecht onder begeleiding van onder andere Peter een week naar Kiel te mogen reizen en daar hetzelfde feest internationaal te mogen beleven. Achteraf realiseer ik me pas hoe speciaal het is dat we tijdens deze weken samen allemaal zo'n geheel vormden, in een onbekende omgeving met onbekende mensen, hoe goed de sfeer was en hoe groot Peters bijdrage hieraan geweest is. Hij heeft in mijn vormende jaren een grote, positieve invloed om mijn leven gehad. Dankjewel Peter, iedere keer als ik hier aan terugdenk, zal ik er even extra stil bij staan en de warme herinneringen aan jou koesteren.
Ik wens familie en vrienden veel sterkte toe in deze tijd.

Ken de familie de Groot al mijn hele leven, ouders waren bevriend, en ook zijn zus en ik zijn vriendinnen. Peter was een hartelijke, warme man, met een oprechte belangstelling, wat een gemis voor zijn vrouw, kinderen en zijn familie..
Heel veel sterkte allemaal! Mirjam Bongers

Ik heb Peter halverwege de jaren ‘70 leren kennen als een gewaardeerde collega en een bevlogen docent scheikunde aan het gymnasium in Hilversum. Hij stond dicht bij de leerlingen en was een warme en toegankelijke persoonlijkheid. Zowel in de gemeente Huizen als op school zette hij zich in voor het milieu. Het rookverbod op en rondom de school is mede door zijn inzet tot stand gekomen.
Hij was vaak bij allerlei evenementen betrokken, zoals lustra, etc, altijd in samenwerking met collega’s en leerlingen.
Zijn overlijden was een grote schok en wij zullen hem ons in de toekomst herinneren als de prettige, warme en betrokken Peter.
Wij wensen Christa, Maartje, Mattijs en overige familie heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit grote verlies!
Marjo en Wim Teune

Peter was mijn leraar scheikunde in de 3e, 5e en 6e klas. Hij was een docent die het beste uit leerlingen haalde met een groot en vanzelfsprekend vertrouwen. Hij kon tijdens een proefwerk de klas uitlopen, en achteloos over zijn schouder zeggen ’niet spieken, he’. En in ieder geval ik deed het dan niet.

Scheikunde legde hij met het grootste gemak uit, ons verder meenemend dan de formele eindexamenstof vereiste. Daarbij tot onze verbijstering logaritmes tot meerdere cijfers achter de komma uit zijn hoofd oplossend.

Het was ook de docent die mij als klassenleraar hielp in een wat lastig puberende periode waarin ik makkelijker onvoldoendes haalde dan voldoendes. Ook daarin een soort vanzelfsprekend vertrouwen gevend dat het uiteindelijk wel goed zou komen.

Nu, zo’n dertig jaar later is hij nog steeds een voorbeeld dat ik aanhaal als mijn dochters mij vragen naar bijzondere docenten uit mijn middelbare schooltijd.