Beste familie,
Gecondoleerd met het verlies van jullie Onno. Op het Zaanlands Lyceum, waar ik werkte van van 1984 - 2018, waren we collega’s. Onno docent aardrijkskunde en ik docente maatschappijleer. We kwamen elkaar vaak tegen op de derde verdieping en hadden vaak even een gesprekje. Ik vond het altijd fijn even met Onno van gedachten te wisselen , positief en meestal met een mooie lach op zijn gezicht.
Heel veel sterkte gewenst in deze verdrietige periode,

Nel de Vries

Afgelopen zaterdag was ik in de mooie kerk van Velsen, die ik vanuit jouw huis had bewonderd, samen met heel veel mensen die jouw leven met een lach en met een traan hebben gevierd. Jij hebt misschien meegevierd vanuit de plek waar jij nu bent? Jouw aanwezigheid was voelbaar op deze dag! Ik was alleen omdat David in bed lag en omdat Johannes en Lisa op het station in Utrecht niet verder konden met de trein. Zij waren in gedachtes ook erbij.
Elk lid van ons gezin heeft persoonlijke en dierbare herinneringen aan jou. Genereus en oprecht heb jij meerdere van ons bijgestaan toen wij hulp nodig hadden. Er was weinig over van mij in die dagen, maar ik leerde door jou dat het nooit te laat is! En jij begreep wat er in mij omging, gaf mij er de woorden voor die ik zelf nog niet had gevonden.
Ik vind het confronterend en pijnlijk dat ik je zo weinig heb gesproken de laatste tijd. Ik hoop dat de motto die ik van jou heb geleerd hier ook geldt, en dat het ook nu nooit te laat zal blijken. Jouw vriendschap is mij dierbaar, zoals die met Manon en met Agaath. Jij leeft in ons allen voort.
Vaarwel Onno, waar jij ook bent, en hopelijk tot ziens achter nieuwe horizons.
Marie-Christine Kempf

Afschuwelijk vind ik het, dat ik de uitvaartceremonie afgelopen zaterdag niet heb kunnen bijwonen wegens ziekte. Ik had zo graag persoonlijk afscheid van je genomen. Gelukkig was Marie-Christine er wel.
Ook vind ik het vreselijk dat wij gedurende de laatste maanden niet tenminste nog 1x naar Velzen zijn gekomen om jou (en Manon) te spreken.
Zoals je weet vind ik dat mensen in onze maatschappij i.h.a. te oud worden, maar 69 is wel heel erg jong tegenwoordig. En een bijzonder mens als jij was een lang leven pas echt gegund! Ik heb zelden iemand gekend van jouw gevoeligheid en fijnbesnaardheid. En van je gevoel voor humor, al werd dat niet door iedereen begrepen of gewaardeerd.
Tijdens de plechtigheden ben ik weer begonnen aan het boek "Godenslaap" van Erwin Mortier - waaraan jij mij enkele jaren geleden introduceerde. De auteur dicht haast nog eerder dan dat hij schrijft, heel bijzonder. Het mag dan ook niet verbazen dat jij je tot hem aangetrokken voelde: "kindred souls," zou ik zeggen.
Het ga je goed, Onno, wherever...
Liefs, David Warndorff

Onno maakte jarenlang deel uit van onze improvisatietheatergroep in Haarlem. In en om deze groep heen hebben we ontzettend veel plezier gehad met elkaar. Met groot enthousiasme bleef Onno deelnemen aan onze groep, ook toen het fysiek minder goed met hem ging. Hij stond tot op het laatst nog sterk in zijn schoenen en sprak vaak met relativering en humor over zijn situatie.

Onno was virtuoos met woorden. Zo heb ik mij verwonderd hoe goed en snel hij een scène op rijm kon spelen of ‘rappen’. Anderzijds zal het niemand zijn ontgaan dat het Onno’s uitdaging was om soms de regie wat meer los te laten en de stroom van het spel te volgen. Een deel van de magie van improvisatietheater is de herkenning van het raakvlak van spel en realiteit. Op zijn overlijdenskaart vond ik die herkenning in de zinsnede ‘dat we niet de volledige regie hebben’. Ik heb de indruk dat Onno tijdens zijn ziekteperiode steeds beter werd in het overgeven van de regie.

Helaas kon ik zelf niet bij de uitvaart zijn, ondanks mijn poging om onder een voor mij belangrijke verantwoordelijkheid uit te komen. Wel heb ik het genoegen gehad om met plezier terug te kijken op mijn contact met Onno bij het schrijven van een scène, speciaal voor hem. Oud-groepsgenoot Milou heeft het script nog wat verder uitgewerkt en het voorgedragen tijdens de uitvaart. Een dergelijke scène hebben we vaker gespeeld, ook met Onno.
Lieve Onno, dank voor jouw aanwezigheid in onze groep.
Edwin

ONNO BIJ DE HEMELPOORT
Klop klop klop.
Onno: Dag beste kerel, ben ik hier aan het juiste adres voor de hemel?
Petrus: Dag Onno. Zeker. Je bent hier aan het goede adres mijn zoon.
Onno: Gelukkig.
Petrus: Ach op aarde pakte het anders ook niet slecht uit toch, een belletje aan de verkeerde deur?
Onno: Ja dat was me wat. Een groot geluk! In plaats van de theatergroep stond daar ineens een prachtige vrouw voor de deur. Manon.
Petrus: (lacht) Ja dat hadden we hier mooi voor je geregeld he?
Onno: Dank jullie wel! Als ik ooit iets voor jou betekenen, dan roep je maar….En.. nou wil ik me natuurlijk totaal niet opdringen maar één ding vraag ik me wel af: Zit jij hier nog wel op de juiste plek?
Petrus: Tsja, ik heb deze baan natuurlijk wel al heéééel erg lang…
Onno: Te kort aan uitdaging dat sluipt er zo in. En je wilt toch niet dat deze functie tot een bullshitbaan voor je verwordt? Misschien moeten we er eens een SWOT-analyse overheen halen?
Petrus: Ho wacht, ja ze hadden me al gewaarschuwd voor jou. Jij bent wel een voortvarende he?
Onno: Tsja, ik heb nou eenmaal al bijna 30 jaar staat van dienst. En met al die mooie vrouwen en een paar fantastische heren, aan mijn zijde...
Petrus: Maar Onno, dat mag je bij deze deur allemaal loslaten he.
Onno: Kun je me vertellen wat er aan die andere kant van de deur is?
Petrus: Dat is iets groters Onno. Zoals je het al eerder noemde. Iets waar we geen regie over hebben maar waar je je in vol vertrouwen aan mag overgeven.
Onno: Ja daar ben ik al een tijdje mee bezig, die overgave.
Petrus: Kom gerust verder Onno.
Onno: Dank Petrus. En kijk eens, hier is mijn kaartje. Je weet me te vinden. Of eeeh heb je liever een zoomgesprek met één van mijn fantastische coaches? Ik weet niet hoe de 5G hier is, maar met een beetje geluk moet dat lukken!