Beste Onno, we zijn elkaar maar kort in ons leven tegengekomen, maar wel in een turbulente, inspirerende fase. Hoe het Witte Theater van sluiting te redden, helaas niet gelukt. Maar dank voor de energie en inspiratie en toch ook altijd weer anders tegen de realiteit aankijken. Ook mijn condoleances aan de nabestaanden.

Lieve Onno,
Mijn eerste gesprek met jou herinner ik mij nog goed. ‘Wie wil je worden’ vroeg je. ‘Een oude zuurpruim of een wijze vrouw’. Ik koos voor het laatste….natuurlijk, wie wil er nou een oude zuurpruim zijn? Jij gaf woorden aan wat ik voelde: ‘van human doing naar human being’. Zijn! Ja..dat wilde ik! Op mijn emotionele reis die daarop volgde liep jij af en toe met mij mee. Je scheen licht op mijn pad, vooral toen het voor mij spannend en donker werd en moedigde me aan door te lopen. Onze gesprekken waren altijd een liefdevolle confrontatie met mezelf. En, laat ik eerlijk zijn, soms vond ik dat ook heel stom en had ik tijd nodig om de volgende stap te maken. Nu, jaren verder, voel ik wat het is om te kunnen ‘zijn’ en ben ik die wijze vrouw aan het worden waar wij het al over hadden.

Onno, wijze sjamaan en mentor, ik ben dankbaar dat onze wegen elkaar hebben gekruist, dank voor het delen van jouw wijsheid. Nu ik, dezelfde lessen en wijsheden, mag doorgeven voel ik dat je dichtbij bent als steuntje in m’n rug. Dat is heel kostbaar en ik ben er van overtuigd dat we elkaar in het grote ‘ZIJN’ nog regelmatig zullen ontmoeten. Goede reis en voor jouw partner en familie veel liefde en licht gewenst💫.

Als coach in mijn begin-twintiger jaren heb jij mij zo geraakt dat ik tot op de dag van vandaag (15 jaar later) wekelijks, misschien wel dagelijks even aan je denk en wat jij mij hebt laten (in)zien. In je leven ontmoet je soms mensen die je altijd bij blijven. Jij bent er daar een van. Dankjewel daarvoor. Het ga je goed, rust zacht en heel, heel veel sterkte voor je nabestaanden.