Lieve Marijn ,

We hebben elkaar leren kennen door Ariane , ik zat bij je zus in de klas op de lagere school.
En speelde graag , logeerde graag en vaak bij jullie. Vroeg zelfs aan Floris of ik ook een beugel mocht zodat ik kon stoppen met duimen.
Je moeder was net zoals jij hoe meer zielen hoe meer vreugd. Je hebt het echt niet van een vreemde. ❤️Altijd klaarstaan met een knuffel kopje thee lekkers erbij. Liefde is wat ik herinneer als aan vroeger bij jullie thuis denk.

Voetje van de vloer ( van de kasten af hup naar een stoel om maar niet de grond te raken) mocht allemaal van Maaike , als we het maar niet boven de praktijk deden.
Paard leren rijden bij jullie wat gaaf was dat , door het bos , wilde kastanjes poffen in de openhaard. Gezamenlijk eten , een echt en hecht gezinsleven. Bij ons thuis was dat anders ook fijn en echt maar anders.

Naardat we elkaar na de middelbare school en na studies elkaar weer tegen kwamen op het dorp jij woonde weer bij ons , in ons Oostvoorne , wat vond je dat in het begin moeilijk, je dacht ; ik woon weer in Oostvoorne nu is alles weer goed en vertrouwd. Maar dat liep in het begin anders dan je dacht. Je was zoekende alweer...,

Maar na verloop van tijd vond je je weg op jou manier.
Overal en iedereen helpen , klaar staan voor iedereen. Met een lach en een traan.

Wat ik me vooral zal herinneren aan jou Marijn je openheid , over alles ook over je depressies , mijn zwarte dagen, onze zorgen over onze kids. Vooral over onze jongste hoe die het zullen gaan doen , zouden ze sterk in hun schoenen staan net zoals onze oudste dat doen. Sterk zijn.
(Marijn wat hou jij van je meiden)
Of ze wel gelukkig worden in de maatschappij of ze echte vrienden zullen mogen meemaken. Net zoals wij.
Een gelukkige jeugd mogen hebben.
Een betrokken vader mogen hebben , want wat kunnen wij mopperen op onze mannen , maar Marijn ik kom bij veel gezinnen thuis, die van ons zijn zo slecht nog niet, ze houden van ons en wij van hen.
En wij zijn ook niet de makkelijkste wij vluchten in ons vrijwillergerswerk , ons eigen werk onze kids en wij kunnen alles zeggen overal ja op , als het maar voor een ander is.

Lieve Marijn , ik gun je je rust , maar heel egoïstisch ik wil je " gewoon" hier.

Wat ben ik blij met onze gesprekken , eerst hardlopen en toen dat niet meer ging , mountainbiken en genieten van de natuur , een mooie lucht.
Klagen over die mooie fietsbroek waar onze kont zo mooi uitkwam.
En een kopje thee. Taarten maken voor onze kids hun verjaardagen.
Met de afgelopen burchtfeesten nig lekker uit ons dak gaan , proberen schijt te hebben wat een ander van ons denkt. Lukte niet helemaal , achteraf.
Maar heerlijk samen dansen en veel drinken.
Ik koester onze laatste keer samen.
Samen gepraat , ik je haar gedaan , toen was het heel zwart in je hoofd.
Samen bijna 10 min in elkaars armen gehuild en gekroeld. Wat ik zei hoorde je maar drong niet tot je door. Eigenlijk wilde je gauw alleen zijn. Pas goed op jezelf was het laatste wat je zei.

Lieve Marijn ik mis je.

Ik wens Menno , Blijke en Mette , Maaike en Floris , Ariane en Corine en hun gezinnen , je familie , je vrienden en kennissen heel veel kracht , liefde, geduld en geluk toe. En rust want dat wilde jij voor hun.

Dikke kus San