Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heel veel sterkte met het verlies van Luc.
Ik herinner me Luc als een gedreven, creatieve man . Voor de tuin was hij de man van de letters, de kopij van de clubkaart, ook was hij in de kantine geïntegreerd om mee te doen. Voor Amsterdam Noord heeft hij de site gemaakt, met het mooie logo.
Je was een druk bezet man. In je ziekte hebben we je niet veel meer gezien. Ik hoop dat je nu rust hebt.
Elise Stegenga, tuin 83

Luc toch, wat ‘n berich, wat unne sjok… wat kint ‘t leave toch oniearlik zin…

Ich wunsj dich dien rös, wo dat auch möge zin en dink truk aan ös onbezeurgde jeug in Sjummert en de ierste joare op sjoal in Gelean…

Tot ziens Luc…

Lieve Luc en I love Noord,
Met jou eigenwijze agenda en de bouw van de Ceuvelschepen startte er een nieuwe tijd in Amsterdam. Voorheen in de stad en nu aan de rand . Waar het mogelijk was van alles te ontdekken en ontwikkelen.
Je had dus een goed voorgevoel over wat komen ging..
Rust in Vrede .
Berith

Lieve Luc,

Ik heb je nooit ontmoet. Toch voel ik op zielsniveau een connectie.
Gelukkig heb ik je een beetje mogen leren kennen via jouw liefdevolle ouders Marlies en Armand.
Weet dat je zeer geliefd bent en onwijs gemist zult worden.

Liefs, Monique

Wij herinneren ons vooral de leuke, gezellige en mooie momenten samen met Luc en Susy en later ook natuurlijk met Sterre en Sol bij tante Marij en ome Ben. Wat hebben wij daar veel lol gehad en genoten van het heerlijke eten, en het gezellig samenzijn. Luc zat dan vaak op de praatstoel en was een echte gangmaker aan tafel met de “jeugd”.

Heel veel sterkte voor iedereen.
Maud, Ben, Jurre en Nyne

Ik blogde vanaf 2009 over Tuindorp Oostzaan en jij vroeg me of ik voor ilovenoord wilde schrijven. Dat heb ik gedaan tot ik in 2012 begon aan de opleiding tot schrijfdocent. Het was een bevlogen club schrijvers onder jouw leiding. Met gezellige borrels en felle discussies soms. Was ik niet zo goed in. Maar ilovenoord heeft bijgedragen aan mijn 'inburgering' in Noord. Wat is er gebeurd? Misschien hoor ik het nog eens. Voor nu veel sterkte voor wie je achterlaat. En rust en vrede natuurlijk
Liefs van Mevrouw SchrijfTaal. Die naam is meen ik door jou bedacht. Wilma van den Akker

Je sprong van enthousiasme letterlijk op de tafel om m’n studenten toe te spreken in de lege Houthallen, met onderin nog een badkamer van een thuisloze. Je maakte ze springend en met armen wijd enthousiast over Noord, waarna Adri met ze door Noord fietste. Spontane city marketing vanuit je hart. Dat bleek goud waard. Misschien kregen we daar later spijt van. Maar trots droegen we de i love Noord hoodies, die toen zo bijdehandt waren dat ze tot verbaasde blikken leidden in de rest van de stad. De stikker met hartje op de vouwwagen mee door Europa.. Ook manlief, geboren Noorderling, die altijd al trots was op Noord, werd er vrolijk van. Het waren eigenwijze, lieve tijden. Dank je wel lieve Luc.