Ik heb Leo leren kennen in 2012 toen ik lid werd van de kunstcommissie van de rechtbank Rotterdam.

Kunstenaars ontmoeten, ateliers bezoeken en openingen organiseren was altijd een feest met Leo en de andere leden van de kunstcommissie.

Met de verbouwing van de rechtbank in zicht, zijn we in 2016 lid geworden van de werkgroep ‘percentageregeling voor beeldende kunst’. Deze regeling houdt in dat bij verbouwing van vastgoed een percentage van het budget aan kunst kan worden besteed.
Het is een lang boeiend proces geweest met bezoeken aan soortgelijke projecten en het selecteren van kunstenaars. Leo heeft daarin een prominente rol gespeeld.

Gelukkig heeft Leo dit project tot het einde kunnen begeleiden. Hij was erbij toen het kunstwerk van Jeroen Henneman werd onthuld in de nieuwe ontvangsthal van de rechtbank.

Ik wens Jannie veel sterkte.
Michèle

Leo en Jannie. Jannie en Leo. Onafscheidelijk. Van elkaar en van Oud-Charlois. Jullie te leren kennen gaf het leven in de wijk voor mij een nieuwe wending. Veel kunst, muziek, boeken, fijne gesprekken, biertje drinken, Zweden ... Dansen bij 't Paviljoen. Leo, net als ik, niet van die dansvloer weg te blazen. Op zijn dance moves na, altijd de kalmte zelf, met zijn goedmoedige glimlach, vaak vanonder die hoed. Stilletjes genietend als mensen het goed hadden met elkaar. Gastvrij, voor iedereen een aardig woord. Bij Leo kwam je op adem.

Mensen komen, mensen gaan. Sommigen gaan wat vroeger. Leo, ik koester de mooie herinneringen. Jannie, ik denk aan je.

Richard van der Keur

Ik ken Leo vanaf 1991 toen ik als student werkte bij de Rechtswinkel Rotterdam. Hij was een van de oprichters van het Advokatenkollektief Vreewijk, en hielp ons met scholingen over huurrecht. Met reünisten van de Rechtswinkel gingen we in 1997 op survival in de Ardenne en maakten deze foto. Drie jaar later verprutste ik mijn sollicitatiegesprek bij "het kollektief". Maar Leo en zijn collega's gaven me een tweede kans, en dankzij coaching van Tineke, een van zijn beste vriendinnen, herpakte ik mijzelf.

Drie jaar lang was Leo mijn patroon. Al mijn brieven en processtukken gingen door zijn handen. Hij luisterde mee als ik belde, en vroeg na wat ik had gedaan. Kritisch, streng, wel altijd geduldig en met interesse, doortastend én steeds weer oog voor de inhoudelijke kwaliteit. Leo was de beste mentor die ik mij mocht wensen. Een consciëntieus en uitstekend jurist en een bevlogen dienstverlener die opkomt voor de underdog. Ook in zijn werk als kantonrechter vond hij daar een goede balans in: altijd eerst de toepassing van het recht, en waar mogelijk met oog voor de menselijke maat.

In de persoonlijke gesprekken en ontmoeten buiten ons werk, bleef hij een beredeneerde, rustige vertelstijl houden, maar ook een man met humor die met pretoogjes een gesprek kon laten omslaan. Altijd met warmte en belangstelling in de ander, en vaak ook met nieuwe inzichten.

Ik ben Leo immens dankbaar voor de kansen, opleiding en inspiratie die hij mij heeft gegeven, en zal hem bijzonder missen.

Julien