Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Leo's heengaan is een groot verlies voor ons allemaal. Sterkte aan de nabestaanden.

Ik ken Leo pas sinds maart van vorig jaar, sinds ik op dezelfde vakgroep werk. Ik heb Leo leren kennen als een enorm aardige en betrokken collega. Ik had en heb enorm veel respect voor wat hij allemaal bereikt heeft. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij er niet meer is. Fysiek dan, want in onze gedachten blijft hij altijd aanwezig. Ik had graag nog heel vaak met hem over treinen (een gezamenlijke passie) gepraat. Rust zacht lieve Leo.

Zo'n sterven geeft te denken. Wat gaat er om in ieder van ons en hoe gaan we met elkaar om? Ik heb te doen met iedereen die hij ontmoette en die zich afvragen, wat hij ons nalaat. Dat we ons blijven herinneren al het goede dat hij zovelen (studenten, collega's, vrienden en familie) heeft gegeven.

Leo was my professor when I started my Master's in 2013. He was a very decent and approachable person and an accomplished scholar. I was deeply saddened to know he won't be with us anymore. Leo will be missed dearly.

Beste Ciska,

We waren allemaal geschokt toen we deze week het bericht over het heengaan van Leo hoorden!
Ik ken Leo al meer dan 25 jaar. We verdedigden beiden ons proefschrift in december 1990, precies één week na elkaar. We zaten toen nog niet in dezelfde vakgroep, maar we hadden onze kamers wel op dezelfde verdieping.
Ik herinner me Leo als een rustige, bescheiden, zeer vriendelijke en zeer aardige collega.
Ruim een week geleden sprak ik Leo toevallig even in de koffiehoek. Ik vroeg hem naar de start van zijn colleges Wiskunde. Op dat moment vertelde hij me dat een collega zijn vak had overgenomen omdat hij op dit moment niet zo lekker in zijn vel zat. Ik had me niet kunnen realiseren dat dit het laatste gesprek zou zijn dat ik met Leo zou voeren…

Ciska, I wens je heel veel sterkte en bid je troost en kracht toe voor de komende tijd!

Ben Bode

Leo is jarenlang actief geweest voor onderzoeksschool TRAIL, een interuniversitair samenwerkingsverband dat tot doel heeft promovendi op te leiden. Hij was een zeer gewaardeerd cursusleider en docent, en heeft cooperatief meegewerkt aan diverse initiatieven, zoals de tot stand koming van samenwerking met onderzoeksschool Beta. Ik zal zijn enthousiaste en constructieve bijdragen erg missen!

Ik wens Cisca, Leo's collega's en alle anderen in zijn omgeving sterkte met dit ondraagbare verlies...

Bert van Wee, wetenschappelijk directeur TRAIL

Mijn dierbaarste persoonlijke herinnering aan Leo - buiten het werk om - betreft de keer dat Leo mijn twee kinderen, Robin en Steven, toen ca. 8 en 6 jaar oud, moet rond de eeuwwisseling geweest zijn, in de Kerstvakantie, had uitgenodigd om op zijn paard in de Rotterdamsche Manege te komen rijden. Mijn kinderen zaten een jaar of 1-2 op paardrijles, maar hadden natuurlijk alleen maar ervaring met ponies. Leo had een PAARD! Twee uur lang heeft Leo toen naast zijn paard, met mijn kinderen beurtelings erop, gelopen en onvermoeibaar gehold, om mijn kinderen een onvergetelijke middag te bezorgen. Zo'n kanjer was Leo.

Ik heb ooit als student nog in de 1990er jaren colleges 'Wiskundige Modelbouw' bij Leo gevolgd. In tijd tijd zaten wij als ondankbare honden (met onze gratis OV-jaarkaart, maar wel vol kritiek over de dienstregeling van de NS) vol aandacht naar Leo te luisteren als hij uitlegde waarom het spoorboekje zo'n ontzettend complex product was dat het eigenlijk wel gedoemd was om af te wijken van de realiteit.
Ik heb Leo een paar keer in een promotiecommissie zien zitten waarbij me altijd opviel hoe hij zeer scherpzinnig commentaar kon inleiden met briljante droge humor. Als iedereen begon te lachen, en Leo verstoord opkeek met zijn gezicht in de plooi, vroeg ik me wel eens af of hij de opmerking nu wel of niet als grap had bedoeld.
Als collega heb ik Leo altijd als een zeer aimabel mens, en succesvolle en uiterst integere wetenschapper beschouwd. Het is erg moeilijk te bevatten en accepteren dat hij er nu niet meer is.

30 jaar geleden, toen we samen met Lorike, Matthijs, Han en Hans bij Jo ons proefschrift schreven, herinner ik mij als een enorm leuke tijd. We verzonnen met Hennie en Roelof woorden als "publon" (de kleinst publiceerbare eenheid in een toptijdschrift), we maakten lol over "tijd stempelen" (een idee van een hoogleraar in onze vakgroep - niemand wist eigenlijk wat het betekende, we deden allemaal net als of...), we verzonnen prachtige titels voor onze lezingen, zoals: "Is het centrum in het midden?" en we waren met Jo en de ANWB zelfs bezig met de overname van een bedrijf dat helikopters verkocht. Verder had vooral jij een uitgebreid netwerk van bevriende wetenschappers uit Oost Duitsland waarvan niemand (behalve later bleek: de binnenlandse veiligheidsdienst) wist wat ze eigenlijk in Nederland deden. Je ging zelf ook wel eens naar Oost Duitsland en vertelde over "vies eten" en ronddraaiende restaurants. En passant toonde je nog even met Jo en Lorike samen aan onder welke condities de LP relaxatie van het bierdistributiemodel van Heineken automatisch geheeltallige oplossingen opleverde. Briljant denkwerk !
We deelden onze passie voor openbaar vervoer en waren heel enthousiast over de "hacketon" die John v/d Berg bij de NS had uitgezet en waaraan alle universiteiten konden meedoen om door NS betaalde AIO's "te winnen". Ook gingen we met z'n allen naar Schiphol om voor Rene Kalman bij KLM een model voor vliegtuigonderhoudplanning te maken. Ik vind het nog steeds een prachtig systeem wat Matthijs en jij toen in mum van tijd in Turbo Pascal hebben ontwikkeld. Later zijn daar een hele hoop publicaties uitgekomen en memorabele bezoekjes aan congressen in het buitenland. Ik herinner mij ons eerste openbaar vervoer congres in Portugal nog heel goed. We vroegen ons af of we net zo gek waren als de andere bus, trein- en vliegtuiggekken op de conferentie. Ik weet nog goed hoe trots ik op je was toen je met al je treinwerk de Edelman Award won - de nummer #1 prijs wereldwijd voor de beste toepassing van Operations Research. Van de prijsuitreiking is nog een mooi filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=siRurzMt0LU . Maar nu ben je er opeens niet meer. Het enige dat rest zijn helaas deze en vele andere goede herinneringen aan de slimste en meest hulpvaardige van ons allemaal en hoewel ik je helaas niet meer vaak zag of sprak .... een hele grote leegte

Marc Salomon