Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Sinds december 2014 was Leo voorzitter van de Examencommissie en zo heb ik hem beter leren kennen. Als voorzitter heeft hij zijn werk van meet af aan serieus opgepakt, zich gedegen ingewerkt in alle regels, het beleid, de dossiers. Hij was wel geschrokken van de hoeveelheid werk maar hij heeft zich altijd volledig ingezet voor zijn taken. Vergaderingen had hij altijd goed voorbereid. Tijdens vergaderingen kreeg iedereen voldoende ruimte om zijn of haar zegje te doen. Hij zette zich in om de belangen van de Examencommissie goed vorm te geven en uit te dragen. Hij vond het ook belangrijk om de Examencommissie goed op de kaart te krijgen. Vele uren hebben hij en ik samen met Wilfred Mijnhardt doorgebracht om een pad te bedenken om de Examencommissie een beter imago te geven. De Examinatorendag heeft hij ook de juiste toon gegeven door de examinatoren de ruimte te geven om te reageren op wat de Examencommissie wil en doet. Hij werd af en toe behoorlijk het vuur aan de schenen gelegd vanuit de vakgroepen maar hij heeft het hoofd koel gehouden en de kritiek serieus genomen. Kortom, ik denk dat Leo de ideale voorzitter was met hart voor de zaak en ruimte voor alle belangen.
Maar misschien is wel het belangrijkste dat Leo zo’n vriendelijke, lieve man was. Ook wel met een goed gevoel voor humor, gortdroge humor.
Alle medewerkers en leden van de Examencommissie zullen hem ernstig missen. En eigenlijk zijn we nog steeds verbijsterd.
Persoonlijk vind ik het ook wel lastig. Ik had een goede band met Leo. Af en toe vertelde hij me wel wat. Ik wist al een paar maanden dat het niet goed met hem ging. Eind augustus liet hij weten dat het écht niet goed met hem ging, dat het met de thuissituatie te maken had, dat hij veel spanningen ervaarde. Toen hij dat vertelde trok hij ook een heel speciale, indringende blik die ik niet kon interpreteren. Misschien heeft hij willen zeggen dat het menens was.
Nu ben ik ben een collega en vriend verloren. Het waarom kan ik niet begrijpen maar ik weet dat ik hem zal missen.
Ik wens Cisca heel veel sterkte toe.
Carla

Rust zacht Leo, dank voor al je inzet voor collega's, de besliskunde in Nederland en tot ver daarbuiten. Met je vriendelijkheid en zachtmoedigheid, en grote verdienste in het verbinden van wetenschap en praktijk tot maatschappelijk nut voor velen, blijf je een bron van inspiratie.

Lieve Leo, wat een ultiem besluit heb je genomen. Niemand heeft dit zien aankomen behalve jijzelf. We zullen je node moeten missen. Wat rest zijn de herinneringen aan een prachtig mens die altijd klaar stond voor zijn medemens.

Michaéla Schippers

Wat een beschaafd mens hebben wij verloren!
Rust zacht.

Ik heb van jouw colleges genoten.
Maar bovenal vond ik je een geweldig en een warm mens.
Rust zacht beste Leo.
Ik wens zijn nabestaanden heel veel sterkte toe met dit grote verlies.

De internationale community van railway operations researchers zal de uitstekende bijdragen van Leo aan de kennis en beslissingsondersteunende systemen voor de optimalisering van treindienstregelingen in complexe spoorwegnetwerken in herinnering houden en zijn expertise in de toekomst zeer missen.