Bij wie kan ik schuilen
In dit uur
In deze vreemde dagen,
De dood om mij heen,
Nog zo onverwacht toch
Na alles.

Bij wie kan ik huilen
In deze dagen
Bij dit afscheid
Van jou,
Die als levensdood
Geen plek meer vond
Om te schuilen.

Jij verlangde zo naar een plaats
Om te schuilen.
Nergens kon jij die vinden.
Jij huilde van binnen
Al jouw jonge jaren,
Totdat je nog slechts naar
De dood kon verlangen.

Jij ging stil van ons weg,

Mag dat Licht jou groeten
En omarmen,
Een schuilplaats
Voor jou zijn.

En een vloed aan tranen
Er zijn geen woorden verder voor
Liefst ben ik maar stil.

Tranen
Wanhoop
Een voorzichtige glimlach.

Ik weet dat het lukt
Maar nu even niet.

Lieve jente,
Ik weet niet waar ik moet beginnen.
Ik heb je niet lang gekend maar de tijd die ik met je door bracht op school was fijn.
Ik was een stil meisje dat weinig durfde te zeggen of doen. Maar toen we op een dag sport hadden begon ik tegen jou te praten en jij praten terug. We hadden het over paarden en verder niks. Toch was het een van de eerste contacten op school die ik wel prettig vond. Het voelde ook alsof jij meende wat je zei terwijl ik dat van de rest niet zo had. Jij was een bijzonder meisje. Ik heb er spijt van dat ik geen contact met je durfde te houden. Omdat ik nog niet sterk genoeg was om een vriendschap aan te gaan. Ik hoop dat je nu geen onrust meer hebt, ik hoop dat je rust in vrede.

Lieve familie, vrienden en iedereen die dicht bij jente stond, gecondoleert met het verlies van dit bijzondere en lieve meisje.
Ik wens jullie heel veel sterkte ♡