Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Als studenten hadden we een commissie-auto, een oude Opel Ascona. Na weer een lang nacht zette ik je thuis af. Ik woonde een paar km verder en zou de auto bij mij thuis parkeren. Jij zou die dan de volgende ochtend bij mij thuis ophalen. Ik moest echter de volgende dag werken en het probleem was: hoe krijg jij 's ochtends de autosleutels.
Na wat brainstormen had jij de oplossing. Je knutselde wat rondom het stuur en je haalde de sleutel uit het contact terwijl de motor nog draaide. "Zo", zei je en stopte de autosleutel in je zak. "Dat is geregeld. Nu alleen niet de motor af laten slaan terwijl je naar huis rijdt." Mijn mond viel open van verbazing. Hoe kom je er op.
Waar Jens niet op gerekend had, was dat ik op weg naar huis werd aangehouden door de politie. Ze vroegen mij of ik even de auto uit kon zetten. Ik zei dat dit niet mogelijk was omdat ik de autosleutel niet had. En ik vertelde over de oplossing van mijn creatieve vriend Jens. De agenten moesten hard lachen en na wat checks mocht ik verder rijden. In de 30 jaar die daarop volgden in onze vriendschap waren er nog ontelbare mooie momenten.

Jens, ik ben heel erg verdrietig dat jij de strijd tegen jouw ziekte niet hebt kunnen winnen. Ik zal je enorm missen.

Bertil

Jens was een levensgenieter toen hij student was. Altijd vrolijk en behulpzaam en af en toe een beetje stout. Rest in peace Jens.

Arjan van Probitas

Als je Jens kent, twijfel je nooit meer of je te uitbundig of te enthousiast overkomt. Mooie kerel. Fijn dat ik je mocht kennen.

Jens!
Wat waren we goed in het volhouden van het feestje tot de lichten aangingen. Dank voor je energie, dank voor je enthousiasme. Je wordt gemist.

Wouter

Lieve Jens, ik heb mooie herinneringen aan onze ontmoetingen, leuke, diepe en vooral grappige gesprekken. Je bent een warm mens. Knuffel, Willem