Ach Jan.. wat is er toch ineens gebeurd de afgelopen twee weken..
Als het iemand anders zou zijn in mijn nabije omgeving zou je zo bezorgd zijn over de impact die het op me maakt. Je zou wekenlang dagelijks vragen hoe het gaat, zo begaan was je. En impact heeft het zeker..
Ik heb nog steeds het onwerkelijke gevoel dat we hier later uitgebreid over zouden praten over wat er is gebeurd. Om uiteindelijk de conclusie te trekken om zo hard mogelijk van het leven te genieten…

Het meeste zal ik onze lange gesprekken missen. Over van alles en nog wat. Het samen snode plannetjes smeden en analyseren van mensen of situaties en gniffelen over hoe goed we dat wel niet konden inschatten, heus wel wetende dat het allemaal niet zo zwart wit is.
Of het vol zelfspot ‘wel even wat wereldproblemen oplossen’. Ook de snelle, scherpe kantoorgrappen waar vaak heel wat diepere achtergrond informatie aan vooraf ging zal ik missen.
En uiteraard de alleszeggende metaforen die je overal voor bedacht.

Ondanks het jezelf niet te serieus nemen pakten de strategische plannen die je maakte verrassend vaak goed uit.
Moeilijke kwesties eenvoudig maken en concrete acties bepalen waren we ook samen goed in.
We vulden elkaar volledig aan. Jij het commerciële/strategische deel en ik het technische deel.
We waren compleet anders. Wat ik moeilijk of niet leuk vind vond jij heerlijk om te doen, en waar jij weinig kaas van had gegeten was precies waar ik goed in was.
Ondanks dat we zo’n beetje tegenovergestelde persoonlijkheden waren zaten we negen van de tien keer volledig op één lijn, en dat was heerlijk om te hebben.

In negen jaar samenwerking hebben we heel wat meegemaakt en gedeeld.
De eerste jaren waren turbulent. Er was een hoog verloop. De laatste jaren was je beduidend milder geworden en meer tevreden met het team dat je gecreëerd had.
Ook hoorde ik je de laatste jaren steeds vaker over Sophie, hoe leuk en bijzonder je het vond dat je zulke goede gesprekken met je kind kan hebben. Ook genoot je van de vriendengroep waarin ze zich begeeft.
Verder was je merkbaar trots op je goede band met Annemieke en blij met je prille liefde Sylvie.
Heel veel sterkte voor hen, alle familie, vrienden en (oud)collega’s.

Jan, zo’n kleurrijk bijzonder persoon als jij zal ik nooit meer vergeten!

Lieve Sophie,
Toen jij nog heel klein was en in Strasbourg woonde, kregen wij vaak berichtjes en foto’s, zoals deze, met de tekst: ‘Jan is helemaal gek van z’n dochter…’

Niet te bevatten, wat een ontzettend groot gemis…

Gemis

“Kon ik je nog maar zeggen
hoeveel ik van je hou
er gaat geen dag voorbij
dat ik niet denk aan jou

Kon ik nog maar zeggen
hoeveel ik je nu mis
dat jij de wereld was voor mij
hoe stil het hier nu is

Kon ik je nog maar zeggen
wat me zo bezighoudt
dat alles wat ik je vertelde
aan jou was toevertrouwd

Kon ik je nog maar zeggen
hoeveel ik heb geleerd
en al jouw levenslessen
- ik zag ze niet altijd -
in mijn hart gegrift staan nu
wijsheid komt met de tijd

Kon jij me nog maar zeggen
je bent mijn lieve schat
en dat je dat dan steeds herhaalt
mijn god wat mis ik dat

Die dierbare momenten
ik koester ze en ik weet
jij leeft nu verder diep in mij
opdat ik niet vergeet:

Liefde is onsterfelijk
zij maakt een groots gebaar
in eeuwige herinnering
houdt zij ons bij elkaar “

Gedicht van Tanja Helderman

Jan and I worked together several for years. In the business, he was always very professional and committed to the tasks we had to do. Notwithstanding that, we also had great fun as you can see, he had a wicked sense of humour and we laughed a lot together.
My sincere condolences go to the family, friends and colleagues of Jan, he was a wonderful man who will be greatly missed by us all. Rest in Peace my dear friend…..