Lieve Dominique,
Hierbij nog een laatste woord van mij, over jou in plaats van aan jou. Helaas kan dat laatste niet meer. Ik ken je veel te kort, veel korter dan de meeste mensen hier. Het is een bizar gevoel dat we elkaar ook niet langer zullen kennen, wat rest zijn de positieve herinneringen aan jou als persoon. Vorig jaar speelden wij samen in één team. Jij ons team op sleeptouw nemend met je kunde en enthousiasme, als het even niet ging bij één van ons volgde er een luid KOM OP! gevolgd door de naam van de medespeler die aan het spelen was. Helaas zullen we die woorden niet meer uit jouw mond horen, maar daarom zal ik des te meer aan je denken. Je bent iemand met zoeen mooi karakter. Op de squashbaan had je de kunde om iedereen van de baan te rammen als je wilde. Maar dat pastte niet bij je. Als je merkte dat iemand heel erg zijn best deed hield je de bal juist in het spel om ervoor te zorgen dat de ander meer ervaring opdeed en ook nog het gevoel had dat hij een beetje meedeed. Dat pastte bij je en maakte je geliefd bij iedereen. De passie die ik de laatste tijd bij je in je ogen zag als je begon over de nieuwe ontwerpen die je op de computer had gemaakt was fantastisch. Ik vind het fijn je gekend te hebben en zal nog vaak roepen KOM OP! of je woorden laten weergalmen in mijn hoofd. Vergeten zullen we je niet, missen wel.
Dag goos, vaarwel
