Wat was het een gezellige avond...
Zo onwerkelijk en oneerlijk dat het op deze manier moest eindigen.
Ik ga een teammaat missen die altijd in was voor een gezellige babbel en zekers een dolletje. Ook zeker niet te vergeten zijn tips en tricks, deze waren altijd welkom....Dat zal ik missen.
Rust zacht Do en heel veel sterkte voor Ian en alle nabestaanden.

Lieve naasten van Dominique,
Zoveel herinneringen aan Doom, met een lach en een traan wil ik deze met jullie delen.
Doom heeft letterlijk een gat in mijn woning achter gelaten. Hij had bijzondere ideeën over hoe iets zou werken, dit was ook zo’n idee. Als ik hier nu een gat maak dan maken we daar een stopcontact en dan heb je die niet op je aanrecht. Als je dan een keukenapparaat wilt gebruiken stop je de stekker door het gat! Ik kreeg er eigenlijk geen tijd voor om er over na te denken en Doom stond al klaar met een boor om een gat in m’n muur te maken. En die zit er, net zoals Doom nu een gat achterlaat omdat hij er niet meer is. We hadden niet vaak contact, toch was Dominique als een rode draad in mijn leven en ik ga hem missen.
Een warme groet van mij.

Het is 1988 dat wij elkaar leren kennen. Ik ben nieuw op school, jij bent een ontzettende leuke (kleine) vent. We raken bevriend en hier ben ik tot de dag van vandaag nog dankbaar voor. Wat hebben we leuke jaren gehad In de middagpauze even langs de SRV wagen om iets te halen blijft mij altijd bij. Samen doen we mee aan de playbackshow met het nummer Paradise by the Dashboard Light met een plaat oefenen we de tekst zoveel lol dat we hadden. Dan samen naar dansles op de vrijdag avond. Als we na het vervalsen met het bieb pasje ook nog naar Commedia gaan op vrijdag is het feest. Wel moeten we altijd oppassen als we onder de koningshof doorrijden dat we niet worden gesnapt door de ondernemers daar. Na onze basisschool gaan we samen (met meerdere kids) naar de Egmond MAVO daar hebben we ook een super toffe tijd gehad. Na het tweede jaar zijn we allebei een andere kant op gegaan en zijn we veel minder met elkaar omgegaan. Afgelopen zaterdag werd ik al vroeg gebeld met het ongelofelijke nieuws dat jij er niet meer bent. Ik dacht gelijk aan al onze leuke momenten:
- Zo at je alleen nog maar peentjes toen je een bril kreeg want daar werden je ogen beter van
- Moest ik altijd lachen dat je tijdens het dansen net je hand iets hoger deed bij de dames
- Hoe behulpzaam je altijd was
- Voelde je altijd thuis bij ons en ik was altijd welkom bij jullie
-De ondergrondse hut die we met veel kids deelden bij Evergreen
- even bij je ouders langs op het werk
Gisteren bij ik in mijn foto`s gedoken en dacht gelijk als we in deze tijd alle dingen hadden beleefd die we toen hadden gedaan hadden we wel een miljoen foto`s maar dat was niet in die tijd. Nu heb ik alleen een foto`s van het afdansen, kamp en de klassen foto`s. Bij mij thuis hebben we het nog regelmatig over je gehad en zullen we ook altijd doen. Jij bent een mattie geweest in mijn tienerjaren en dat blijft mij altijd bij.
Lieve Do, ik zal je altijd herinneren als een zeer fijn en liefdevol persoon. Ik hoop dat je stiekem kan meekijken hoe liefdevol er over je wordt geschreven en gepraat dat is wat jij verdiend. Veel Liefs, Desiree van Arkel-Ouwerkerk

Van gezicht kende ik je al langer uit de tijd van Commedia, maar afgelopen jaar kwamen we je op zaterdag regelmatig tegen bij Topsquash. Je was er vrijwel altijd en zei altijd vriendelijk gedag. Zo ook anderhalve week geleden: je groette ons na toen we betaald hadden en al wegliepen. Ik draaide me om en groette terug, me niet realiserend dat het de laatste keer zou zijn. Te bizar voor woorden dat je door zo'n laffe daad aan je einde moet komen en vreselijk voor je zoon. Ik wil familie en vrienden, en zeker je zoon, veel kracht en sterkte toewensen. Hopelijk levert de crowd funding een groot bedrag op. Dat lijkt me het minste en het laatste wat mensen kunnen doen. Rust in vrede.

Voor jou Do!

Squash verbindt, net als jij.
Ook op woensdagen was jij erbij.

Van wat ik inmiddels via vrienden weet,
had jij bij de squash bijna elke avond wel een 'date'.
Je dacht dat je weinig vrienden had,
maar lieve Do, je had vrienden zat.
Menigeen vertelt over je behulpzaamheid,
over je know how en je doortastendheid.
Over de manier waarop je een zaadje wist te planten
en zo dingen voor elkaar kreeg. Je wist van wanten.
Je was een bijzondere kerel met jouw hart op de goede plek.
Doordat je donor was, weet ik niet zeker waar het nu is en dat is best gek.
Dat delen van jou mogen doorleven in iemand anders is ontzettend nobel en cool,
maar als ze zouden hebben kunnen doorleven in jou, had dat geleid tot het allerbeste gevoel.

Ik zag je sinds zo'n driekwart jaar tenminste een keer per week.
De laatste tijd was je erg druk bezig op je laptop zo het leek.
Na een periode bij Martin in de zaak,
was het nu qua samenwerking met Arjan raak.
Grootse plannen waar jij en Arjan met trots over vertelden,
en je mondje dicht hield over wat je nog niet mocht melden.
Zowel voor Martin als voor Arjan deed je voor 300% je best.
Dankbaarheid, gemis, verdriet en inspiratie is wat hen rest.
Het is onbeschrijfelijk triest,
zoals jij voortijdig je leven verliest.
Vele met mij, hadden je de voorspoed van harte gegund.
Had uitvoering van alle plannen nou toch nog maar gekund.

Naast wat gemeenschappelijke kennissen en vrienden hadden we nog iets anders gemeen.
Waar mogelijk keken we met de groep op de squashbaan graag Formule 1.
Met respect voor ieders (merk)voorkeur, of het nou vroeg was of laat:
topsquash-gastvrijheid en het kunnen kijken met elkaar. Dat is waar het om gaat.
Zo mocht ik ook Ian ontmoeten, een authentieke sterke zeer jonge vent,
die tenminste 1 ding goed van z'n vader heeft geleerd: "Je bent wie je bent!"
Heerlijk direct, zichzelf en open, dat zijn kernwaarden die er niet om liegen, Do,
en die zoon van jou, goddank, die is al net zo!
Jong als hij is moet hij het nu doen zonder jou hier op aarde.
Jouw invloed blijft echter zijn leven lang doorgaan en die is van grote waarde!
Jij leeft voort in Ian en in de onuitwisbare indruk die je op mensen hebt gemaakt,
ook in de herinneringen en in de dingen die je zei, waarmee je mensen hebt geraakt.

Squash verbindt, net als jij.

Bedankt Do voor alles en rust zacht!

Veel sterkte voor Ian en Layla, familie, vrienden en kennissen en specifiek ook de topsquashfamilie.
Annemarie

Met 1 klap is het leven uit je geslagen.
Door die ene klap is Ian zijn papa voorgoed kwijt.
Zinloos geweld????
Ja.....
Je zal atijd in mijn hart en die van Elyse en Lindy
blijven.
De fijne herinneringen zullen voor altijd blijven.
Dank voor wie je was.
Wij houden van jou Dominique.
Rust zacht...

Wat een vreselijk nieuws.
Ongeloof en woede toen ik het bericht hoorde.
Familie, vrienden en kennissen van Dominique,. Heel veel sterkte en kracht toegewenst!
Ronald Bolijn