Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Voor iemand die de druk van de tijd met een korreltje zout nam, is het einde oneerlijk gehaast gekomen.

Lieve David,

Ik denk dat er weinig mensen zijn aan wie je terugdenkt en alleen maar fijne herinneringen hebt. Altijd in voor een praatje, soms ging het ergens over en soms ging het helemaal nergens over, maar je voelde je altijd gehoord.

Ik ga je missen als ik September van Earth, Wind & Fire hoor en ik ga je missen als we met z’n allen in de tuin bij de Riga zitten. Je zult dan misschien niet meer op een paar meter afstand tevreden de gesprekken van iedereen in de gaten houden, maar ik beeld me in dat je dat dan van een grotere afstand alsnog doet.

Duco

Sinds 2017 ben ik bevriend met Louis. Het duurde dan ook niet lang voordat ik aan het begin van onze vriendschap werd uitgenodigd bij David en Corine.

Vanaf dat moment kwam ik geregeld over de vloer bij hen. Corine had altijd de regie in handen over de hele organisatie in huis: het eten, wat er nog gehaald moest worden, drinken en noem maar op. En David ondersteunde alles op zijn eigen rustige, relaxte manier. Altijd met een glimlach, altijd gastvrij. Een drankje aanbieden, even zitten, lekker kletsen. Over van alles: de politiek, het verkeer, vakantieplannen, relaties. Dat vond ik zo mooi aan David, het onderwerp deed er eigenlijk niet toe, het ging hem om het contact. En dat contact was oprecht, warm en persoonlijk.

Na het eten steevast een spelletje met zijn allen: Corine, David, Louis, soms Guus, soms andere vrienden die ook altijd welkom waren, en natuurlijk Maud. Die avonden voelden als vanzelfsprekend, maar waren eigenlijk bijzonder waardevol.

En dan natuurlijk dat ene hoogtepunt: de stapavond in Leerdam, ergens tussen twee corona-golven in. Met Louis en David het café in, een biertje drinken, lachen, mensen kijken, genieten van het rumoer. En de dag erna samen de avond doornemen en de kater verwerken.

David, je zult ontzettend gemist worden. Een fantastische vader – en zeker ook een vriend – voor Louis en Guus en echtgenoot van Corine. Een warme persoonlijkheid. Je leeft voort in onze herinneringen die we zullen blijven herbeleven.

Sinds 2017 ben ik bevriend met Louis. Het duurde dan ook niet lang voordat ik aan het begin van onze vriendschap werd uitgenodigd bij David en Corine.

Vanaf dat moment kwam ik geregeld over de vloer bij hen. Corine had altijd de regie in handen over de hele organisatie in huis: het eten, wat er nog gehaald moest worden, drinken en noem maar op. En David ondersteunde alles op zijn eigen rustige, relaxte manier. Altijd met een glimlach, altijd gastvrij. Een drankje aanbieden, even zitten, lekker kletsen. Over van alles: de politiek, het verkeer, vakantieplannen, relaties. Dat vond ik zo mooi aan David – het onderwerp deed er eigenlijk niet toe, het ging hem om het contact. En dat contact was oprecht, warm en persoonlijk.

Na het eten steevast een spelletje met zijn allen: Corine, David, Louis, soms Guus, soms andere vrienden die ook altijd welkom waren, en natuurlijk Maud. Die avonden voelden als vanzelfsprekend, maar waren eigenlijk bijzonder waardevol.

En dan natuurlijk dat ene hoogtepunt: de stapavond in Leerdam, ergens tussen twee corona-golven in. Met Louis en David het café in, een biertje drinken, lachen, mensen kijken, genieten van het rumoer. En de dag erna samen de avond doornemen, en de kater ook.

David, je zult ontzettend gemist worden. Een fantastische vader – en zeker ook een vriend – voor Louis en Guus. Een warme persoonlijkheid. Je leeft voort in onze herinneringen, die we telkens weer zullen ophalen.

Nu alles is nu alles is
En misschien misschien te laat
Misschien wel voor altijd
Als een vreemde als een vriend
Misschien tot ziens
Misschien ook niet

Adem uit adem in
Er is verder niets er is verder niets
Alleen de liefde blijft
Dat is alles wat er is
Alles is

Hoe liefde is
Hoe leven moet
Hoe afscheid klinkt

Zal je missen vriend.

Mijn vrolijke, opgeruimde zwager. Die altijd in was voor een feestje. We hebben er heel wat gehad de afgelopen jaren en David was er meestal bij. Dat hebben we ontzettend gewaardeerd. Ook de kinderen vonden het geweldig als David er was want dan werd het grappen maken en lachen. Maar ook zijn serieuze kant hebben we leren kennen in de gesprekken over alle mogelijke levensonderwerpen. Nog maar een paar weken geleden was David nog bij ons en het was als vanouds gezellig alsof er niks aan de hand was. Maar ondertussen heb je gestreden en alles gedaan om het tij te keren. Wij koesteren mooie, warme herinneringen aan David en ook als ik deze tekst schrijf, komt er vanzelf een glimlach op mijn gezicht.
Voor Corinne, Louis en Guus heel veel kracht gewenst om zonder jullie David verder te gaan maar gesterkt door zijn krachten en positiviteit die in jullie voortleven. Dikke knuffel Irene