Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Jij de rustige, ik de drukke. We komen uit een nest van 6 jij was de 5e. Dat wij een fijne onbezonnen jeugd hadden in de Mauritsstraat in Utrecht. En we de luxe hadden van alle vakanties en vrije dagen te kunnen genieten op Loosdrecht. Een grote stacaravan met zeilboot, motorboot, roeiboot en kano. Alles waar we geweldig van genoten hebben. We altijd in of op het water te vinden waren. Waterratten werden we ook genoemd. Wat we ook nog laatst uitgesproken hebben dat waren onze mooiste herinneringen als gezin.
We opgroeiden en allemaal best jong het huis uit gingen, onze eigen weg.
Op eigen benen staan, ieder van ons een partner vond en zo ook een gezin gesticht hebben.
Verjaardagen en feestdagen we altijd elkaar nog opzochten.
Als we met zijn allen waren, was het gezellig druk, er werd uitgesproken: een kakelend kippenhok.
Ik heb hier veel mooie lieve verhalen mogen lezen over jou. Het klopt, zo was jij. Je hebt voor velen mooie herinneringen achtergelaten.

Het leven is net een schilderij, soms is het mooi, soms is het lelijk. Wat ik je laatst nog schreef op een kaart, “blijf nog even”. Maar we weten: toch werd het even. Je was dapper en je hebt gestreden om nog wat langer bij Corine, Louis en Guus te blijven. Jullie hebben ons nog zo veel mooie momenten laten meemaken om echt goed afscheid te kunnen nemen. Daar ben ik zo dankbaar voor. En dankbaar dat je mijn broertje mocht zijn. Je had een mooie oude opa moeten worden. Ik hoop dat Eric, onze broer je zal begeleiden naar een andere mooie plek, mocht dat bestaan. Nu zijn we nog met zijn vieren.
We gaan je missen jochie.

Lieve Corine, Louis en Guus jullie zullen met ons vast weer een mooi laatste afscheid geven 8 augustus.

Brigitte

I reach the top
The top of the trees
I hear a sound
The wind in the leaves

But light turns into rain
I try to stay up high
It's calling, calling
I know it can be found
I'm falling, falling

I'm laying low
Beneath the vines
I hear a sound
Of cloulds going by

The sun is coming out
I turn to itand feel
It's warming, warming
I know it can be found
And I can only hope
I'm calming, calming

Rosa, Joep, Gise, Yvonne

Lieve David,
Bedankt voor de fijne herinneringen en plezier die we samen hebben gemaakt. We voelden ons bij je altijd mega op ons gemak en we konden het echt over alles hebben samen. Zo enorm waardevol.

Ik wil jullie graag meenemen naar een paar, van vele, mooie, prettig gestoorde en heerlijk relaxte momenten.

Hoe fijn was het dat we het als 2 gezinnen zo goed met elkaar kunnen vinden, dat we besloten samen op zomervakantie te gaan? Wij, nichtje & neefjes en ooms & tantes zitten vaak qua humor en energie op dezelfde golflengte. De perfecte combinatie voor leuke vakanties samen!
De hele dag snorkelen in Llafranc, voor de lunch snel heen en weer lopen naar het bakkertje aan het plein en voor we terug gingen naar de camping lekker nog een ijsje meepakken. Of ‘s avonds vis eten bij León en daarna over de avondmarkt aan de boulevard struinen. Dat snorkelen en aan strandjes liggen beviel ons wel. Playa Fornells was een van onze favorieten, waarna we op de terugweg naar de camping, met ramen open, kei hard naar Untiss Untiss Untiss luisterden.
Dat ik had gewonnen met wedstrijdje kurk van Cava schieten door de techniek die David me had aangeleerd! Of hoe we ons in het zweet werkten bij de disco’s op de camping (Pitbull: I know you want me) en hoe erg de jongens niet begrepen wat wij daar überhaupt deden. We gingen naar schattige stadjes en aten lekkere vis of entrecote op plastic stoelen met uitzicht op zee.

Wat een topvakanties! We zullen hier met een glimlach en warm gevoel aan blijven terugdenken! En dan hebben we het nog niet eens over alle kattenkwaad die we daar hebben uitgehaald, waar David én Corine vaak de aanstichters van waren!

Deze energie is eigenlijk altijd wel een garantie als je ons bij elkaar brengt. Veel met elkaar delen en lekker kletsen. En kletsen dat deden we: in de keuken van de boerderij wanneer we een rondje drinken haalden of even nog een keer eten opschepten, al wandelend onderweg naar de Boerenmert of de carnavalsoptocht, tijdens het struinen in de bossen, bij het draaien van fleesjes op de BBQ en al kijkend hoe de jongens met Floris bij jullie achter aan het belletje lellen waren. Het maakte niet uit waar we waren, we konden altijd goed kletsen samen.

Lieve David, bedankt voor jouw altijd luisterende oor, je oprechtheid & openheid, de goede adviezen & levenslessen en de vrolijkheid & relaxte sfeer die jij met je mee bracht. Je bent voor ons een ontzettend waardevol en puur mens.
David, maar ook Corine en neefjes, bedankt voor de fijne BBQ’s in jullie tuin, de vele spelletjes die we samen gespeeld hebben. Bedankt voor de fijne vakanties en het samen zijn aan lange tafels.
En Corine, we zijn je dankbaar voor de afgelopen periode, bewaker van rust, rots in de branding, deler van liefde, ijzersterke en liefhebbende vrouw, moeder, zus en tante.

We houden van jullie!

Tijdens jullie afscheid, zijn mijn gedachten bij jullie en David. Mooie man, precies verwoord; altijd positief, Puur, en Relaxed. Ik zie hem nog genieten in de tuin, lekkere kippetjes op de BBQ. Genieten van en met elkaar, familie, aanhang erbij. Eten lekker en in overvloed. Dank voor de mooie momenten. En sterkte met elkaar nu en komende tijd.
Frank

Lieve Corine, Louis en Guus,
Onze gedachten zijn bij jullie, met dit enorme gemis voor jullie, zo prachtig beschreven op de kaart. Op de rand van het hockeyveld of zomaar bij de supermarkt, David was altijd in voor een vriendelijk praatje. Wij wensen jullie alle sterkte toe! Martin, Johannes,Matthias en Beatrijs

Lieve Corine
Wij, ik Erzsi Moór en mijn man George willen hierbij onze welgemeende condoleances uitspreken in verband met het overlijden van je prachtige echtgenoot David
We leven met jou en je familie mee bij dit zware veel te vroege verlies
Heel veel sterkte gewenst!🕯️

Lieve David, Lief klein broertje van me.

Toen we nog in de Mauritsstraat in Utrecht woonden was je al het middelpunt.
Bijvoorbeeld, iets dat me te binnen schoot en een voorval dat mijn broers en zussen zich ook nog wel kunnen herinneren was hoe jij vaak aan tafel zat als kind...

Je zat daar dan heel rustig bijna te herkouwen met je wangen vol als die van een hamster.
Je had geen haast. je wilde genieten van je eten en je treuzelde er rustig op los.
Nu moet je weten dat wij pas van tafel mochten als iedereen klaar was met eten. Iets wat wij bij ons thuis maar met moeite hebben kunnen bereiken en ik denk dat onze ouders het daar ook wel moeilijk mee hebben gehad.

In ieder geval wij als broers en zussen moesten dan met ons ongeduld en al die suikers die al weer door ons lijf raasden wachten tot jij klaar was. Nou daar hadden wij het best moeilijk mee kan ik je vertellen. Ik weet niet of dat nog verbeterd is? In ieder geval hield je net als velen in ons gezin van lekker eten en een beetje innemen (van een lekker drankje).

Een ander geval was een staaltje slimheid van David.
Op Loosdrecht waar we als gezin een ruime tijd van het jaar zaten, waren we altijd de boel aan het afschuimen. Wat was er te doen voor ondernemende kinderen?
Wat deed David? Hij wierd er lekker op los op de Stille Plas en vond daar zijn boot.
In het riet vond hij een afgezonken piraatje, een soort kleine zeilboot voor beginnende zeilers. Nou dat was kasie voor david. we hadden ergens nog een pot blouwe en rode verf.
Uit mijn hoofd maar ik weet het niet meer want het is al zo lang geleden is ie daar weken mee bezig geweest ennuhhh, een boot is niks zonder motor.

Hoe hij daar aan is gekomen weet ik niet maar ik denk dat hij die weer ergens vandaan gebietst heeft. Lang heeft dat plezier niet geduurd. Op een van Davids ontdekkingsreizen is de motor van de boot getrild. Na uren zoeken op de plek des onheils heeft hij maar opgegeven.
Een nieuwe motor dat lukte niet meer maar we hebben nog jaren met het bootje gevist.

David zijn liefde voor het duiken lijkt te zijn ontstaan door onze Loosdrechtse avonturen.
Als enige van ons heeft hij een duikbrevet gehaald en moest ook de Middelandse zee en andere exotische wateren het ontgelden in Davids zoektochten. Zocht hij nog steeds zijn motortje van het piraatje? In ieder geval was het zaadje geplant. Het hoogtepunt voor mij was mijn bril die op een onverwacht moment bij mijn huis achter op de steiger in het water viel. Metr mij en mijn stoel erbij. Ik lag heerlijk te genieten in het namiddag zonnetje aan mijn pas geslagen steiger. Eeen project waar ik maar wat trots op was. David kwam als laatste hoop want ik had zelf al gezocht met een volledige duikuitrusting naar ons huis.
De buurt had een leuke tijd toen wij zo bezig waren. Ik aanwijzingen geven aan Daivid en hij steeds weer onder water. Eeen heel spektakel. We hadden het beina opgegeven. David zei: Nog een keer proberen en kwam triumfantelijk met zijn arm eerst voor het theatrale beeld met mijn bril naar boven. Een beeld om nooit te vergeten. Zou het trauma van de afgebroken motor me geholpen hebben. Nooit opgeven was hetr adagium.

Gezamelijke interesse was bij David en mij de motor. Ik had de stoute schoenen aangetrokken en ben na enige twijfel mijn motrorrijbewijs gaan halen. Ik kocht een mooie Triumph Bonneville die ik volledig heb verbouwd tot Scramber. Daarna kocht ik er een Speedtwin bij (jawel ook verbouwd) en een AJS.

David deed het anders... Op een avond stond ie met een felrode (we hebben alebei iets met rode motoren) Ducati.
We hebben wel samen gereden maar het liefst deed hij dat met een vriendenclub waar ook Kitty’s vent Axel mee reed.
Waar Daivid de randjes opzocht qua gevaar was ik op een ander pad beland. Hoe ouder hoe mooier. Inmiddels heb ik er nog maar een. Jawel ook een rode maar wel veel ouder dan Davids Italiaanse raspaard. Hioj een Ducati en ik een Indian. Samen rijden was onmogelijk geworden. De ducati is een snelwegfiets en mijn Indian een motor voor de secundaire weg.

David,
Ik ga je ongelofelijk missen als broer en als kletsmaatje (brommerpraat en onze kinderen) Mocht er een motorhemel bestaan, ik hoop het dan zul je daar de oren doof maken met het gebrul van een Ducati twin.