Tips over condoleren of herinneringen delen?
Danny was de allereerste die contact met mij opnam voor een medicijn uit de US. Het was november 2014. Hem was in Nederland niet lang meer gegeven maar hij en Charlotte hadden iets gevonden in de US en inmiddels was hij al in New York geweest. Nu wilde hij graag verder behandeld worden in Nederland, dicht bij huis, dicht bij de kinderen. Ik denk dat de eerste levering van medicijnen aan Danny plaats vond in de laatste week van december 2014. Terwijl wij op dat moment ook volop bezig waren met de Ebola-epidemie in Afrika...
Zowel Danny en Charlotte als wij wisten dat deze behandeling Danny geen genezing zou brengen. Maar in het gunstige geval wel extra tijd en extra kwaliteit. En wie weet wat er tussentijds weer aan nieuwe behandelingen zou zijn? Kijk maar naar al die nieuwe immuno therapieen die voor melanoom en longkanker zulke fantastische resultaten lieten zien!
Nieuwe behandelingen kwamen er, maar niet voor Danny's type kanker. Nog niet. Ondanks dat bleven Danny en Charlotte positief, optimistisch, vol vechtlust en bovenal vol levensvreugde, genietend van ieder moment. Verjaardagen van de kinderen, een boottochtje, een prachtig zwemdiploma, vele momenten van intens genieten met de kinderen en elkaar.
Intens genieten kon Danny ook als hij vertelde over hoe hij en Charlotte steeds weer zochten naar nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen. Ze hadden het toch maar mooi voor elkaar gebokst, het naar het leek onmogelijke toch voor elkaar gekregen, er 'extra tijd bij gesnoept'. En hoe dat kon en hoe je dat deed, dat moesten andere patienten ook weten vond Danny, want, zo zei hij: "Kennis is macht en brengt je verder. Kijk maar naar mij!"
"Heb je er geen spijt van, Danny" zo vroeg ik hem eens "al dat gedoe, al dat geknok, die ziekenhuis-opnames ver van huis in New York, die moeite die je moet doen om het voor ons mogelijk te maken dat we een medicijn voor je naar Nederland kunnen halen et cetera...". Hij was heel resoluut. Met een grote smile zei hij: "Absoluut niet! Al die fantastische momenten die ik nu heb met Charlotte en de kinderen. Ik hoop dat deze hen altijd bij zullen blijven, dat zij ze zullen kunnen koesteren. En ik geniet intens van ieder moment dat mij nog gegeven is!"
Ruim twee jaar hebben jij en Charlotte 'er bij kunnen snoepen'. Intens hebben wij genoten van jou Danny. En van Charlotte. Van jullie optimisme, jullie energie, jullie dankbaarheid. Inmiddels hebben wij vele honderden medicijnen kunnen leveren aan patienten over de hele wereld. En jij en Charlotte zijn in de afgelopen twee jaar een bron van inspiratie voor ons geweest. Vaak klonk het hier "Voor mensen als Danny en Charlotte doen we dit. En hun kinderen!" Die bron van inspiratie zal jij voor ons blijven, tot in lengte van dagen...
Sjaak
TheSocialMEDwork
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Pepijn - Breukelen
12 maart 2017
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Pepijn - Breukelen
12 maart 2017
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Pepijn - Breukelen
12 maart 2017
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Pepijn - Breukelen
12 maart 2017
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Liz - Breukelen
12 maart 2017
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.