Danny en ik appten vaak. Eigenlijk elk dag wel even. Het begon vaak serieus maar dat ontspoorde bijna altijd in gewoon lekker ouwehoeren en lol hebben. Soms wisselden we lange verhalen en soms slechts een paar zinnetjes. Of alleen maar een 'duim omhoog', een kus, of een hartje. We zeiden 'ik hou van je' en 'ik mis je' tegen elkaar en noemden elkaar 'vriend'. Want dat is wat echte mannen doen.
Dit was mijn laatste app naar Danny. Vroeg in de morgen op 7 maart. De eerste verjaardag van Eliza en de laatste dag van Danny. Ik bewaar hem op mijn telefoon voor mezelf en ik bewaar hem hier voor jullie.
En ja, al is Danny niet meer hier, ik hou nog steeds heel veel van hem. En ook van jullie, Voor altijd. X

Lieve Isabelle en Floris,

Omdat dit vooral waardevol is over zoveel jaren vanaf nu, wil ik graag een bijdrage leveren aan het vasthouden van die vele mooie herinneringen aan Danny, een prachtige vent, jullie vader en liefdevol mens. Hoe hard is de werkelijkheid. Hoe meedogenloos is kanker dat we niet langer kunnen genieten van zijn aanwezigheid.

Ik heb zo ontzettend genoten van jullie vader. De energie vloog er vanaf als we wereldbestormende ideeën uitdachten op ons werk in de Unit4-periode. En wat voor mooie avonturen hebben we meegemaakt in Brazilië, Zuid Afrika en Oekraine. Op mijn iPhone heb ik de foto's nog steeds staan en ik heb een aantal op deze in memoriam gedeeld.

We nemen Danny allemaal in onze gedachten mee, en door vaak te herinneren en er over te praten blijft zijn aanwezigheid voor altijd in leven.

Ik wil dit gedicht met jullie delen uit 'Van mij en van jou' van Hans & Monique Hagen

Hemel
Is het hoog de hemel
Ben je daar
Ver weg
Kun je mij nog zien
Kun je horen wat ik zeg
Zijn je tranen regendruppels
Schijnt de zon
Als je weer lacht
Weet je
Dat ik bij je kom
Als je heel lang op me wacht.

Jeroen Philippi