Eerst waren we collega's bij "de Paus" en daarna bij Middin. Helaas kwam daar een einde aan en werden we boventallig door bezuinigingen. We hebben in die lastige tijd veel steun bij elkaar gevonden in ons "boventalligengroepje". We zijn met dat groepje elkaar regelmatig blijven zien. Op een gegeven moment hebben we museumjaarkaarten aangeschaft. Dat was heel leuk, want we hadden zo nog meer plezier als we elkaar zagen (naast het lekkere lunchen en bijkletsen). We zijn bijvoorbeeld naar museum Beelden aan Zee geweest (foto).
Ik vond het altijd fijn om je weer te zien, omdat je zo belangstellend was, je optimisme, je levenslust, je verhalen en je ideeën.
Ik heb ook leuke herinneringen aan je optreden in Noord Spanje met de band. Wij waren met ons gezin gaan kijken en genoten van de aanstekelijk vrolijke muziek en je kleurrijke uiterlijk. Vorig jaar hoopten we je in Schotland te zien optreden, maar we gingen net de andere kant uit.
Lieve Bert, bedankt voor de fijne tijd, ik ga je missen.

Heel veel sterkte en liefs voor je lieve vrouw en kinderen

Bert,
Hier wat foto's van de laatste reünie van klas B5b van Lyceum Overvoorde bij de inmiddels afgebroken school, het verplaatste beeld en later in Scheveningen.
Het was fijn over jouw interessante leven en carrière te horen.
Volgende maand is het 50 jaar geleden, dat we ons einddiploma hebben gehaald.
Helaas heb je er niet langer dan 50 jaar van kunnen genieten en moeten we je node missen op de volgende reünie.
Maar als de laatste van ons de "stairway to heaven" heeft beklommen zien wij elkaar weer op de GROTE REÜNIE!

Namens B5b 1970, Frank Simonis en Edwin Boshoff

Lieve Bert, ineens ben je er niet meer. Ik leerde je kennen in 2015, in Bangladesh. Ik was nieuw in die groep maar door jou voelde ik me snel op mijn gemak. Je bleef cool temidden van die chaotische mensenmassa’s, je was onze crowd manager. Een paar jaar later kwam ik bij Eigen Hulp. Ik ga je enorm missen in het orkest. Jouw goeie ideeen, je positiviteit, je vrolijkheid en enthousiasme. Je beweeglijkheid en vrijmoedigheid. Bert, onze sopraansax!

Liefste papa,
Toen ik twee jaar geleden het laatste kind was dat nog thuis woonde heb ik zo extra veel genoten van het thuiskomen bij jou. Elke dag kon ik mijn verhalen bij je kwijt en hielp je mij met de eventuele vragen over de studie. Afgelopen vijf maanden heb ik je enorm bewondert, ik was zo trots op je en vond het ontroerend om te zien hoe jij met je ziekte omging. Altijd positief, altijd geïnteresseerd in anderen en het was nog altijd even gezellig om bij je te zijn. De steun die we van iedereen kregen was ongelooflijk en liet alleen maar meer zien hoeveel mensen jou ook zo bijzonder vonden. Je vond het maar raar dat mensen je een 'topper' of 'kanjer' noemde, want ja je deed toch eigenlijk niets? De manier hoe jij naar het leven keek en met de ziekte om bent gegaan heeft ervoor gezorgd dat ik meer vrede kan hebben met de huidige situatie. Wat ga ik je enorm enorm erg missen en wat vind ik het vreselijk dat mijn kinderen niet kunnen meemaken wat voor geweldige vader jij was voor het gezin, maar ik kijk terug op de waardevolle laatste weken die wij hebben gehad met het gezin. We hebben alles gezegd en alles besproken, jou taak is volbracht. Ik hou van jou, het is goed zo.
Dikste knuffel, Sifra

Broer en zwager Bert was op en top familieman.
Als er een jubileum of huwelijksfeest gevierd werd, ter voorbereiding hadden we vergadering en grootse plannen, altijd heel gezellig.
De laatste jaren gingen we altijd een weekend kamperen met zoveel mogelijk familieleden.
Tijdstip bepalen, camping uitzoeken, wie neemt wat mee. Bert nam vaak het voortouw.
Op zaterdagmiddag moesten we de pizza’s opgeven. Bert had de pizzeria al uitgezocht. Voordat de bestelling van 20/25 pizza’s geregeld was, een heel gedoe.
De laatste keer kwamen ze aan op de camping met hun nieuwe camper. Wat ziet de camper er mooi uit, wat waren ze er blij mee. Ze hadden vele plannen om er mee te gaan reizen.
Zo zijn er nog vele verhalen te vertellen over hem en onze familie en dat zullen we altijd blijven doen.
Het doet ons heel veel pijn om afscheid van hem te moeten nemen. Het gemis zal altijd blijven.
Rita en Bert

Lieve Bert,
Veel meegemaakt samen: Eigen Hulp en Bangladesh, samen de missies voorbereid, geleid en de verslagen gemaakt. Veel plezier gehad en genoten van de zaken die lukten en ons geërgerd aan de dingen die niet goed gingen. In november vorig jaar namen we afscheid van Bangladesh maar ik denk dat ook jij toen al, een beetje, rekening hield met een heel ander afscheid.
Heel veel goede herinneringen aan al onze activiteiten, veel geleerd van je en dank dat we ook de laatste maanden er bij mochten zijn.