Bert, een maatje in de muziek, Eigen Hulp, sinds de tournee naar Italië bij Torino. Met Lia en kinderen. Sindsdien altijd erbij, enthousiast en betrokken. Je was altijd wel te vinden voor een nieuw nummer of performance. Je wilde ook wel eens een solo proberen, je oefent en speelt graag. Ook als voorzitter van de vergadering op de donderdagavonden maakte je er een feestje van. Je vergat niemand, kon goed omgaan met de dwarse opmerkingen en hield iedereen bij de les. Voor alle thema’s kwam er een antwoord. Dat was fijn, de muziek kon zich ontwikkelen en het muziek maken bleef een plezier. Bert, je maakte mij enthousiast om met de muziek weer aan de slag te gaan. “Kom, we gaan spelen, we gaan naar boven”. En altijd vragen naar een toontje, om te stemmen.
Je stond er kleurrijk bij. Zoals hier tijdens en optreden in Bulgarije. Zo zijn er nog vele bijeenkomsten geweest op vele plekken, bij de marathon Rotterdam, CPC Den Haag, tehuizen voor ouderen. Je was overal enthousiast als het ging over het maken van muziek.
Het is verdrietig te weten dat deze ervaringen verleden zijn. Jullie, met Lia en kinderen, hebben elkaar wel goed kunnen vasthouden in de afgelopen periode. En wij hebben daar bij het laatste optreden op 8 maart nog een stukje van kunnen meemaken. Jullie hebben er alles uitgehaald.

Liefs Aart
En ook lieve groetjes van Hetty

Allerliefste Bert,

Het is nu 21 jaar geleden dat Todelo me bij jullie binnenliet.
Ik werd meteen warm ontvangen door het hele gezin.
Sindsdien voelt dit als mijn tweede thuis en kwam ik veel bij jullie over de vloer.

Zo heb ik erg genoten van de 5 weken die ik mee mocht op vakantie!
Toen ben ik als `familielid` meegenomen naar het Kasteel, Eigen Hulp, Italië
en Aimee Porché.

Ik denk trouwens dat we de komende Pasen vast nog wel eieren vinden die je iets te goed verstopt hebt. Want wat een feest was dat, elk jaar alle kinderen weer de tuin in, om zich daarna weer helemaal misselijk te eten aan die buit.

Onze band is de afgelopen jaren alleen maar sterker geworden.
Toen werd jij naast mijn liefdevolle persoonlijke fietsenmaker ook een hele liefdevolle tweede vader voor me.
In die hoedanigheid heb je meegelopen voor mij als goede doel.

Dag Bert,
Ik houd van je.
ik ga je zeker missen en het was een eer je te kennen!

Bij het rommelen door een stukje Van Wijk geschiedenis, de secretaire van (mijn oud-) tante Bep kwam ik dit tegen: een pijp ooit gehad van (oom) Bert. Ik vermoed dat deze pijp de zolderkamer woning in Delft ook nog heeft gezien. Een plaats waar ook de Sint nog eens op bezoek is geweest. Een jaartje of 40 oud dus zeker. De rooklucht is zit er nog altijd in en dat was ook toen het aantrekkelijke ervan.
De laatste jaren kwamen we elkaar vooral tegen op de familieweekenden. Altijd weer genoeg verhalen te vertellen en altijd gezellig. 's Avonds nog een beetje langer doorhalen.
Ik zal je herinneren als een enorm positief mens met altijd veel zin om nieuwe dingen uit te gaan proberen.
Die pijp bewaar ik als een motiverende mooie herinnering.....

Lieve Bert,

Onze kennismaking en mijn herinneringen aan jou zijn verbonden aan de missies in Bangladesh. Daar heb ik je behalve als missieleider ook mogen meemaken als de vader van Aletta en Sifra.
Samen voor een ander. Zo heb je vorm gegeven aan je missieleiderschap. Altijd bezig de saamhorigheid van het team te stimuleren en ondersteunen. Met je humor, met het bieden van duidelijkheid en houvast, je vrolijkheid en optimisme.
Samen voor een ander. Jou aandacht is voortdurend op de ander gericht, op de teamleden en op de kinderen en hun ouders in Bangladesh. Je focus en attitude erg ontvankelijk en naar buiten gericht.
En wat mij opviel was dat jij op een prachtige manier het ruimte geven aan je kinderen combineerde met een grote nabijheid.
Onze ontmoetingen hebben mij een rijker mens gemaakt. Daar ben ik je dankbaar voor!

In Bangladesh dragen veel kinderen een kraal om hun nek. Ouders beogen daarmee dat hun kinderen tegen het kwade worden beschermd; dat het hun kinderen zou sterken.
In dat licht deel ik die kraal met je en met je gezin.
Ik wens je gezin toe dat de mooie herinneringen kracht geven om het verlies van jouw tastbare aanwezigheid in hun midden te verwerken.

met een lieve groet,
Josine

Een term, die jij binnen de familie hebt gelanceerd.
We zullen nooit meer compleet zijn, want wat zullen we je missen. Op 2e kerstdag, de familieweekenden, verjaardagen, feestjes. We denken met een glimlach terug aan de spelletjes zoals knotshockey, badminton, voetbal, het blote billenspel.
Het partijtje tennis met Sifra.
Verder gaan we terug naar 1973. Jij tekende als getuige onze trouwbelofte (zie foto).

Vanzelfsprekend gaan alle familieactiviteiten door en zullen we jou daar altijd blijven noemen.
Wie zal nu de grapjes maken en het 1e wijntje inschenken..
We denken met liefde en warmte aan je en schrijven hieronder de laatste twee regels van het gedicht, dat Lia en Els lazen op de begrafenissen van pa en ma van Wijk.

‘ Liefde sterft niet, mensen wel.
Dus als van mij niets gebleven is dan liefde; deel me dan uit’.