Hoi troelewoel,
Was gisteren bij het NHJFO en zat alleen in de hal. Opeens schoot het me te binnen of werd het mij bewust dat we daar samen vaak gezeten hebben als jullie les hadden. Zie je nog onderuitgezakt in de stoel zitten en dan zeggen dat je geen zin had in je trompetles. Vaak lagen we daar in een deuk van het lachen. Ook kwam de herinnering bij me op dat je een keer na repetitie daar in de hal zat te huilen in een stoel. Was je al een poosje kwijt bij de repetitie en toen ik je ging zoeken zat je in de hal te huilen. Boos en teleurgesteld was je na een opmerking van één van de sectiegenoten. Je had opgevangen dat diegene tegen een ander zei dat zij de solo beter kon spelen. Razend was je, want diegene die het zei bakte er zelf helemaal niets van en degene die dan zogenaamd de solo moest spelen was iemand die in het derde jaar van het conservatorium zat en bijna 8 jaar ouder dan jou was. Mama natuurlijk ook kwaad en die zou het wel even regelen. Jeetje wat heb ik die meid uitgescholden, maar ze voelde hem wel want ze kwam excuus aanbieden en zei toen notabene ook nog dat ze het niet zo had bedoeld. Je was er helemaal klaar mee. Zag haar vanmiddag nog lopen en ik weet niet of je het nog meegekregen hebt maar als je het weet lig jij daar dubbel en zegt ik heb het altijd wel geweten. Maar we hadden het over het NHJFO. Herinneringen stormden weer door mijn hoofd en toen ze Robin Hood gingen spelen rolden de tranen weer over mijn wangen heen. Het klonk zo mooi en ik werd zo kwaad en dacht Waarom mag Afira hier nou niet meer spelen?????? Wat zou je dat stuk mooi gevonden hebben. En dan de Trumpet tune, die wilde je altijd al zo graag spelen en nu spelen ze hem. Ik dacht dit was ook een heel mooi stuk geweest op jou afscheid. Maar ja toen stond ie nog niet op de lessenaar. Dit zijn van die momenten die zo moeilijk zijn. Ik wilde je er nog zo graag tussen zien. Ik hoop dat je de muziek gehoord hebt, want vanuit het dorpshuis zie ik de begraafplaats liggen. En als ik bij jou sta is het dorpshuis toch niet zo ver weg. Laatst zagen we gewoon in het donker jou kaars branden. Dat gaf me zo'n goed gevoel. Papa is nu met een kaars naar Opperdoes. Die brengt hij straks bij je. Joran is daar weer aan het voetballen, het stratentoernooi. Was er notabene iemand die vroeg hoe het met jou ging. Ik heb maar niets gezegd, ik denk dat zij het later wel door had omdat ze gauw over iets anders begon. Och ja dat kan gebeuren. Dacht later, tja wat moet ik haar zeggen??? Hoe gaat het met jou daar in de wereld waar je nu bent???? Natuurlijk ben ik nieuwsgierig hoe het daar is. Maar dat is iederéén omdat niemand dat weet. Maar ik ben blij dat beppe en oma daar bij jou zijn, vergeet dat niet hoor lieverd. Las vandaag ook een interview van een gezin die 2 meisjes verloren zijn met een brand. Zij zeggen over het verlies eigenlijk hetzelfde als wij. Hoe kun je zoiets nu een plekje geven, er is helemaal geen plaats waar je dit kunt instoppen, dit krijgt nooit een plekje wat als je dat hebt gedaan dan heb je het geaccepteerd en dat zullen wij nooit doen. Niet in de zin waarop het is gegaan. Jij had hier gewoon lekker bij ons moeten zijn en dat had gekund als hij, dat drankorgel, zijn verantwoordelijkheden had gekend. Iederéén leeft ontzettend met ons mee, en dat doet ons goed omdat je de mensen nodig hebt om dit te kunnen verwerken en om je leven wat finaal is ontregeld weer een beetje op orde te krijgen. En in dat nieuwe leven ga jij met ons mee, wij willen normaal over jou kunnen praten en we merken dat mensen dat moeilijk vinden en dat doet ook pijn. Maar wij zullen jou naam altijd blijven noemen omdat jij een kind bent van ons. Ik heb je met veel liefde gedragen en je bent met liefde ontvangen en we hebben je met liefde opgevoed en dan in 1 klap is het over, maar de liefde is niet over, we zullen altijd met liefde aan jou denken. Met veel liefde brengen wij bloemen bij jou op je laatste rustplaats en met veel liefde komen wij daar een kaars branden, voor jou mijn lieverd.
En met liefde laat ik jouw naam voor altijd op mijn beschadigd hart zetten, zodat je nog meer bij me bent. Hier komen met liefde de kussen, knuffels en smakkerds, en ik hoop dat jij ze met liefde aan oma en beppe geeft want ook die twee houden zielsveel van jou.
Doeg lieve, lieve schat. Wat mis ik je toch. Waarom, waarom, waarom????????
