Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Afra Theresia Afira Hof

01-05-199113-07-2008
      Een dronken 20-jarige automobilist, die zijn verantwoordelijkheden niet nam, heeft Afira op de Krimweg op Texel aangereden op het fietspad, gelanceerd en 30 meter verder in het weiland is onze Afira overleden aan haar ernstige verwondingen. De automobilist uit Duitsland reed daarna gewoon door. Is later nog een keer langs komen rijden omdat hij op een doodlopende weg naar het strand reed, is ingereden op mensen die hem wilden laten stoppen en is toen met grote snelheid weggereden. Gelukkig heeft de politie hem naderhand opgepakt. Hij had 6x de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Hij vond zelf dat hij nog redelijk in staat was om te rijden. Hoever reikt je verstand??????????

      Overige informatie
      Jouw 17 mooie jaren waren véél te kort.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1076   |   niet OK
        Heej lieverd,

        Ik zit hier even op school. Papa is nog op het voetbalveld, hij heeft bij het eerste van Opperdoes gekeken. Zij moesten na J voetballen. J heeft gewonnen met 3-0. Hij is er ook nog een poosje uit geweest omdat een tegenstander met gestrekt been op hem in kwam en J boven op zijn voet raakte, gevolg: een gele kaart voor de tegenstander en noppen op de voet van J en helemaal blauw. Leuk hè voetbal. Ik denk dat jij razend was geweest en je zegje wel even had gedaan daar langs de lijn. O meisje wat mis ik dat. Langs de lijn staan met mijn 2 meiden en J gadeslaan en dan het commentaar van jullie als iemand J aanpakte. Want als het erop aankwam waren en zijn jullie een drie-éénheid. A werkt vanmiddag in de kantine en moet tot half 6. Ik heb wel de eerste helft van Opperdoes 1 gezien, in de pauze ben ik naar school gegaan om even achter de com te zitten. Hotmail even checken, mailtje verstuurd naar mensen die vaak op Texel komen en dan altijd naar jouw monumentje gaan. Vaak hangen ze er een knuffel bij en ruimen de boel wat op, vooral als er uitgebloeide bloemen liggen. Ze vroegen of ze dit vaker mochten doen als er iets ligt wat niet meer kan. Zo fijn dat er mensen zijn die zo meeleven. Gisteren is J weer thuisgekomen van zijn bivak kamp. Het was zwaar, want ze werden als militairen behandelt, maar hij heeft zich danig geweerd volgens zijn groepshoofd. Hij moest door stinkslootjes baggeren en door een meer, daar moesten ze zich weer schoonmaken. Hij kwam thuis met nog de prut achter zijn oren. En het mooiste was dat hij niet eens zover van huis was, hij zat in het Dijkgatbos. Maar hij moest wel meefietsen naar Purmerend. Hij vond het wel leuk maar hij zal niet kiezen voor het leger. Al dat opdrukken vond hij maar niets. Ook moesten ze om de haverklap in de houding staan. En 's nachts werden ze regelmatig wakker gemaakt en moesten ze binnen de 3 minuten buiten staan, zo niet dan volgden er weer 20 keer opdrukken. Voor het eten hadden ze een 24 uurs pakket mee. Veel in poedervorm en eten uit blik. Het was wennen, maar als je honger hebt dan eet je wel. Brood hadden ze niet maar ze moesten een soort koekje eten en als daar in de maag water bijkwam dan zette dit uit en had je geen honger meer. Er zaten wel veel voedingsmiddelen in. Het was weer een hele ervaring voor hem, maar hij is er echt niet minder van geworden. Ga straks nog even bij je langs, papa is al geweest. Hij wacht op A totdat die klaar is, ik ga zo ook en daarom stuur ik jou mijn kussen, smakkerds en knuffels weer voor het weekend. Ik denk dat ik maandag weer hier op deze site kom want dan moet ik weer werken. Denk je ook aan oma en beppe?

        doeg mijn lieve schat, ik zal je nooit vergeten je zit diep in en op mijn hart. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

        Mama -
        10 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1075   |   niet OK
        Heej lieve Fiet,

        Het zit er alweer op, heb 3 dagen gewerkt en heb nu 2 dagen vrij en dan het weekend erachter aan. Heerlijk. Hoef pas na het weekend weer te werken. Vanavond wel weer even naar school om de tijd te doden dat ik moet wachten op J die weer gaat toeteren bij West-Frisia. Ik blijf daar niet de hele avond, kan beter hier op school zitten. Heb net foto's die ik geprint had in mijn agenda geplakt. Zo ben je steeds bij me en heb ik foto's van jou mee. De kinderen zagen per ongeluk de foto van het paaltje en sommigen vroegen wat dat was. De meesten wisten het wel. Er was zelfs eentje die zei dat hij daar bloemen had neergelegd voor jou. Geweldig hè. Er was ook een jongen die vertelde dat hij op dezelfde boot zat toen wij met jou naar huis gingen. Hij had mij herkend en de ouders waren erg geschrokken omdat ze wisten wat er gebeurd was maar niet wie het was. Hij vond het nog vreselijk. Ook zijn er diverse kinderen op de begraafplaats geweest om bij jouw graf te kijken. A moest vanmorgen naar het UWV omdat ze geen werk meer heeft, eens kijken wat dat oplevert. J had gisteren een sportdag, maar door het slechte weer gingen veel dingen niet door. Wel moest hij 8 km rennen door Purmerend en boksoefeningen doen en als afsluiting fitnessen. Hij vond het wel zwaar, maar hij heeft volgehouden. En toen moest hij 's avonds nog voetbal trainen. Kapot was hij. Maar hij vond het wel lekker zo bezig te zijn. Dit is net zijn ding. Morgen gaat hij op bivak. Een overal van de opleiding Vrede en veiligheid ligt al klaar. Ze slapen in een tentje. Brrrrr. Maar hij heeft er wel zin in. Hij kan goed opschieten met de andere jongens. Het zal mij benieuwen. Heb verder niet zoveel meer te schrijven. Ga nog wat foto's afdrukken en dan ga ik naar jou toe en dan naar huis. Effe een tukje op de bank doen denk. Maar eerst mijn kussen, knuffels en smakkkerds weer naar jou, oma en beppe sturen. Hier komen ze per express. Zie net zo'n auto langs komen die per express dingen thuisbrengt. Ze komen eraan.

        Doeg lieverd, doeg lieve lieve Fietepiet. We houden van je en missen je!!!!

        Mama -
        7 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1074   |   niet OK
        Heej lieverd van me.

        Jeetje wat is het slecht weer. Het is nog maar 6 september maar het lijkt wel herfst. Het waait buiten behoorlijk, het regent en het is gewoon koud. Niets aan dat weer. We kunnen bijna geen bloemen bij je zetten want alles waait stuk. We hadden thuis zonnebloemen gezaaid en ze waren behoorlijk hoog geworden, maar door de harde wind bleven ze niet meer staan. A heeft ze geplukt en in een vaas gezet, zo mooi. We zouden ze bij jou zetten maar het heeft geen zin want ze waaien met vaas en al om, daarom staan ze nu thuis op het dressoir bij jouw spulletjes en jouw foto. J is te trainen en ik zit nog steeds op school. Voorbereiden voor morgen, een beetje computeren. Ook heb ik foto's geprint voor in mijn agenda. Natuurlijk ook van jou zodat ik altijd foto's van jou bij me heb, dat heb ik nu niet altijd. Papa wel, die heeft jouw pasfoto in zijn portemonnee, maar dat had hij altijd al. A is met papa naar het KLM orkest, dat begint vandaag ook weer. Alles begint zo'n beetje weer te draaien. Het leven gaat gewoon verder, iederéén doet zijn ding weer. Wij ook, maar het is anders. Wij dragen een groot verdriet mee en dat is best heel zwaar. Je kan er pas van mee praten als je weet hoe het is om één van je kinderen te verliezen. Het is net alsof er een stukje van jezelf is gestorven, zo voelt het ook. Maar ook al ben je niet meer bij ons, je hoort er altijd bij en we blijven genieten van de herinneringen en de foto's van jou in de tijd dat je bij ons was. Op jouw www.afirahof.nl is een gastenboek. Ik keek er vandaag eens op en zag tot mijn verbazing dat er een Duits gezin had gereageerd. Toch erg lief van deze mensen. Och ja zij kunnen er ook niets aan doen dat de dader een Duitser was. De tijd nadert dat hij vrijkomt en dat voelt niet echt goed. Hij heeft er dan tweederde van zijn straf opzitten. Waarom hij dan vrijkomt is mij een raadsel. Waarom geven ze hem dan 5 jaar onvoorwaardelijk. Laat hem 5 jaar zitten. Maar zo werkt het in Nederland schijnbaar niet. Ja daar kan ik echt boos om worden. Nee licht straffen want hij moet straks de maatschappij weer in. Kan hij weer opnieuw beginnen. Och meisje laat me maar ophouden want ik heb me er zelf alleen maar mee. Dus stuur ik jou nu mijn kussen, knuffels en smakkers weer. Ik stuur ze met heel veel liefde voor jou, beppe en oma.

        Doeg lieve meid van me, doei doei, je blijft voor altijd mijn meisje. LOVE!!

        Mama -
        6 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1073   |   niet OK
        Lieve, lieve Afira.

        Wat ben ik boos op mezelf en teleurgesteld dat ik je in zo'n lange tijd niet geschreven heb en zelfs geen kaarsjes aangestoken hen. Niet dat ik je vergeten ben, want je zit diep in mijn hart en ik denk nog steeds heel veel aan je. Maar er zijn momenten dat jij even uit mijn gedachten bent. 's Avonds als ik in bed lig denk ik altijd aan jou, maar dan het ik geen com of laptop bij me. Die wil ik niet in mijn bed gebruiken. Ik ben wel bij je geweest en o wat is die glasplaat mooi, de tranen rolden zomaar over mijn wangen. Je hebt een prachtig grafmonument, precies passend bij jou. Ook die schelpen zijn zo mooi. Heb er al meerdere over gehoord dat ze het zo mooi vinden. Iets heel anders dan al die andere graven. Ik hoop dat je het me vergeven kan dat ik je de laatste tijd verwaarloost heb. Breng eerdaags een prachtig bos bloemen bij je. Van mij voor jou omdat ik je zo mis. Kus!

        Dag lieve Afira. Rust zacht meisje.

        jeweetwelwie -
        6 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1072   |   niet OK
        Lieve schat,

        Hé, hé daar ben ik weer eens. Het is maandag 5 september en de scholen zijn weer begonnen. Dat betekent dat ik weer vrij regelmatig kan schrijven en kaarsjes kan aansteken. Dat voelt goed. Ik werk op maandag, dinsdag en woensdag dus dan kan ik schrijven. Op donderdag kan ik hier ook zijn want dan moet J trainen. Er zullen best wel dagen tussen zitten dat ik niet kan schrijven. Ik probeer mijn best te doen. Afgelopen week, tja wat hebben we gedaan. Donderdag zijn we de klas weer gaan inrichten. Alles klaarzetten voor het nieuwe schooljaar. Vrijdag weer lekker vrij en genieten van de laatste vakantiedag. 's Avonds J naar Niedorp gebracht voor het NHJFO studie weekend. Ik heb met nog iemand de boodschappen gehaald. Ben er niet blijven slapen, lekker in mijn eigen bed. Had trouwens ook keelpijn en mijn stem was nagenoeg bijna helemaal weg. Ook deed het binnen in mijn borstkas zeer. En ja hoor daar rochelde het behoorlijk. Zaterdag ging ook A weg voor een studieweekend naar het NPO dus waren we alleen thuis. Ik ben weer naar Niedorp gegaan en weer boodschappen gehaald. 's Middags met J naar het voetballen gegaan, helaas verloren ze met dikke cijfers. Gelukkig heeft J nog wel gescoord. Vanaf ongeveer 30 meter over de keeper heen in het doel. Een prachtig doelpunt. Het was zaterdag ontzettend warm en benauwd, niks aan. 's Avonds heerlijk gebbq met het orkest en na die tijd gezellig gezeten. Maar wel naar huis gegaan om te slapen. Zondag weer naar Niedorp om de pauze te verzorgen en de spullen op te ruimen. Om half één begon het concert en het was weer goed. We zijn wel weer op tijd naar huis gegaan omdat we toch wel moe waren. J hebben we bij zijn vriendinnetje gebracht en wij zijn naar jou gegaan. En dan sta je daar naar jouw mooie foto te kijken die op de glasplaat staat. En dan besef je weer dat alles werkelijkheid is en dan komen de tranen weer. Jij had gewoon bij het NHJFO moeten zitten en niet daar diep in de grond moeten liggen. Ja dan moet je niet gaan denken want dan kun je idd wel gek worden. We gaan dan ook altijd aangeslagen weer weg, jou daar achterlatend wat we eigenlijk helemaal niet willen, maar wat moeten we???????? Het is een vreemd soort heimwee wat je overmeestert, kan het niet goed omschrijven maar het gaat over een groot gemis. Ik merk aan mezelf dat ik steeds stiller word. Kan tijden stil op een stoel zitten starend in het niets en dan maar denken aan jou. Waarom, waarom maar dat heb me al duizenden keren afgevraagd. Ook krijg ik problemen met het slapen. Lig uren wakker en dat is niets voor mij. Dan mijn bed maar omhoog en proberen zittend te slapen, dit lukt meestal nog wel. Maar dan ben ik om de twee uur ook wakker en dan maar weer slaapdronken naar de w.c. en maar kijken naar jouw slaapkamerdeur, wetend dat je daar nooit meer in je bed zal liggen. Wat ben ik weer aan het klagen, maar zo voel ik het op het ogenblik. Kan er niets aan doen. Dus nu weer wat anders. J is vandaag voor het eerst naar zijn nieuwe MBO opleiding. Hij had er ontzettend zin in. Sport en Bewegen gaan hij nu doen in Purmerend. Papa haalt hem op omdat hij al zijn sportkleren meekrijgt en zijn sportschoenen. Donderdag gaat hij op bivak, zal mij benieuwen. Vanavond ga ik weer naar Purmerend met A, toeteren bij KNA. Voor hoelang weet ik niet. Nou meisje het is weer genoeg voor vandaag. Ik stuur je mijn kussen, knuffels en smakkerds weer. Doe de groeten aan beppe en oma, en geeft ze een dikke knuffel en kus van ons.

        Doeg doeg lieve schat, doeg doeg lieverd, doeg doeg Fietepiet, we love you!

        Mama -
        5 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1071   |   niet OK
        Heej lieve, lieve Afira,

        Het is 30 augustus en week na dat ik je voor het laatst heb geschreven. We zijn bezig aan de laatste week vakantie. J is weer te trainen dus dat betekent dat ik weer op school ben. Komende donderdag maken we de klas weer gereed voor het nieuwe schooljaar. Dat betekent dat ik weer meer op de com zit hier in de klas, dus weer meer berichtjes. De afgelopen week was onze kleine loge er nog. Heb wel plezier aan hem beleefd. Hij ging mee met het voetbal, te winkelen enz. Ook heeft hij A haar verjaardag meegevierd. Fantastisch vond hij dat. Ja A haar verjaardag is weer gevierd en ze is 22 geworden. Ik schreef ergens nog dat niet iederéén deze leeftijd haalt, helaas. Wij weten ervan mee te praten. De hele dag is er visite geweest. 's Middags ben ik wel bij J wezen kijken die moest voetballen in Opperdoes. Hij moest met het 2de elftal meedoen. En ik moet eerlijk zeggen hij heeft goed gevoetbald, dat vond iederéén trouwens en hij kreeg veel complimenten. Natuurlijk zijn we ook bij jou geweest. Er lagen bloemen op je graf en die hebben we maar in een vaas gezet. Er komen nu ook meer schelpen te liggen. Erg mooi om te zien. Je wordt niet vergeten hoor lieverd. Het is alleen zo gemeen dat ons levens gewoon doorgaan terwijl dat van jou is gestopt. Ik kan daar zo om huilen. Nu dus weer tranen in mijn ogen. Houd me goed omdat A hier bij me is. Zondag hebben we A weggebracht naar Wilnis. Ze moest daar toeteren met het Nationaal Projekt Orkest. Wij zijn bij vrienden in Vinkeveen geweest. Ook zij hebben een zoon verloren van 17 bij een auto-ongeluk. Het was erg gezellig en we hebben veel over jullie gekletst. We zijn ook bij zijn graf geweest. Ook zijn ouders gaan bijna elke dag naar zijn graf. Je ziet ook hoe hij gemist wordt. De kleine loge was ook mee, en hij heeft zich keurig gedragen. Om een uur of half vier hebben we A weer gehaald en zijn we naar huis gegaan. Gisteren is de kleine loge weer naar huis gegaan. Eerst zijn we nog met hem naar een dierentuin in Tuitjenhorn geweest. Dit vond hij erg leuk. Heb hem vandaag wel gemist maar hij moet ook weer thuis wennen. De volgende vakantie wilde hij wel weer komen. We moeten maar eens kijken. Een leuke opmerking van de kleine loge was: Waarom hebben jullie mij niet eerder gekocht, dan had ik Afira ook gekend en zij mij. Hij wilde van alles weten over jou. Dit kwam omdat hij foto's zag waar jullie met zijn drieën opstaan en ook zag hij de drie baby foto's. Hij wilde weten wie dat waren en toen kwam hij erachter dat jij ook een dochter van ons was maar hij miste jou. Toen hebben we het hem maar verteld. Ook vond hij het eerst maar vreemd dat jouw gympen die je aanhad op het dressoir staan. Nu snapt hij waarom. Het is alweer een heel verhaal geworden dus stuur ik je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds. Zal best wel wat vergeten zijn, maar sinds jij er niet meer bent is mijn geheugen slechter geworden. Ik denk door het verdriet. Denk je ook aan oma en beppe. Jij kunt dit wij niet meer.

        Doeg lieve, lieve meid, ik mis je zo verschrikkelijk, zou je zo graag willen knuffelen. Helaas. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

        Mama -
        30 augustus 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1070   |   niet OK
        Heej meisje,

        Het is dinsdag, 23 augustus, en we zijn weer even op school. We moeten foto's opsturen naar tante Tr. Deze wil ze gebruiken om een kalender te maken voor opa die in september jarig is. Ja er komen ook foto's van jou op, want je hoort er ook bij. Natuurlijk heb ik weer bergen kaarsjes aangestoken, voor de hele week denk want ik weet niet wanneer ik hier weer ben, we hebben nog 2 weken vakantie. Maar volgende week donderdag ben ik hier zo wie zo om de klas weer in orde te maken en ons voor te bereiden op het nieuwe schooljaar. Vanmorgen lag ik in bed te denken dat jij nu je vierde jaar was ingegaan op de Hotelschool, als alles goed gegaan was dan hè. Wat een heimwee overvalt me dan, hoe zou je er nu uitgezien hebben, hoe zou het gaan, allerlei van die vragen die geen antwoord krijgen. En ja dan staan de tranen weer in mijn ogen. De afgelopen week hebben we heerlijk vakantie gehouden. We hebben een dagje gewinkeld, tjeetje wat mis ik jou dan. We zijn een paar dagen lekker thuis gebleven en we zijn afgelopen zondag naar Texel geweest. Op de onheilsplek gestaan en daar wat opgeruimd. Gegeten bij Paal 28 en later nog naar het vliegveld geweest om te kijken naar het parachute springen. Ons logeetje vond het prachtig, ja hij was ook mee. Hij is trouwens nog steeds bij ons, hij mag van mij zolang blijven als hij wil. Eén ding hebben we hem verboden, hij mag niet alleen in jouw slaapkamer komen, dat wil ik niet. Ook zijn we nog naar de Koog geweest en J en EdL hebben daar nog gezwommen met een vriend van A. Ook kwamen we de motoragent nog tegen en hebben we een poosje met hem staan praten. EdL mocht nog met hem op de foto, zittend op de grote motor. Gisteren is A begonnen met een behandeling van haar littekens op haar enkel, ze hebben er 7 keren vloeistof ingespoten zodat het litteken gaat slinken, want het werd wel erg dik. Nu maar hopen dat het helpt. J heeft gisteren ook weer zijn eerste wedstrijd gevoetbald, was vriendschappelijk en A is weer wezen toeteren bij KNA. Vanavond gaat J weer voetballen met het tweede in Amsterdam, dus gaan we maar even mee. Wat we verder deze week gaan doen weten we nog niet. Straks nog even bij je langs om te kijken hoe het met de bloemen gaat. De schelpen staan zo mooi rondom je graf, zo mooi zelfs dat er al meerdere zijn die rondom het graf van hun dierbare steentjes hebben gelegd. Het is net zoals bij dat spreekwoord: als er één schaap over de dam is volgen er meer. Het ziet er nu veel netter uit. Blij dat we het gedaan hebben. Ook komen er steeds meer aparte schelpen bij te liggen. Net zoals op Texel bij het monumentje. Veel mensen leggen daar grote oesterschelpen neer. Het lijkt nu net of het er betegelt is met schelpen. Veel mensen staan even stil daar bij jouw monumentje. Toen wij er waren stond er een duitse mevrouw stil en die vroeg ons van alles. Zij vroeg of wij je ouders waren en dat ze wist wat er gebeurd was en ze betreurde dit ook. Oja je grote vriend van Texel zit nu in Z. Korea, hij studeert daar nu enkele maanden. We houden nog steeds contact met hem en met zijn familie. Ik wil je wel sommige dingen vertellen maar ik denk dat dat hier niet moet, er moeten natuurlijk ook dingen geheim blijven. Ik vertel ze je wel als ik voel dat je dicht bij me in de buurt bent, op het strand b.v. Lieve Fiet ik stuur je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds met heel veel liefde. Ook voor beppe, die ik nog heel veel vragen wil stellen maar niet meer kan, en ook voor oma, die we ook missen, zijn er ook weer diverse bij.

        Rust zacht lieve schat, doeg lieve Fietepiet, ik mis je zo ontzettend. KUS.

        Mama -
        23 augustus 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1069   |   niet OK
        Lieve, lieve schat van me.

        Eindelijk, daar ben ik weer. Het heeft wel een week geduurd voordat ik weer kan schrijven. Dat komt omdat papa dinsdagavond met J naar het trainen ging. Het wil niet zeggen dat we je vergeten hoor want dat kan niet. Zal je in het kort vertellen wat we de afgelopen week zoal gedaan hebben. Vrijdagavond hadden J en A weer repetitie met het NHJFO in Nibbixwoud. Zaterdagavond was het concert in Medemblik in de haven en weet je het regende bijna pijpestelen. Gelukkig zat het orkest droog. Halverwege het concert klaarde de lucht op en werd het nog droog ook. Martin Hurkens zong de sterren van de hemel en vond het prachtig om met het NHJFO op te treden. Ik had 's middags al een heel gesprek gehad met hem en zijn vrouw bij de repetitie. Een prachtige man, die vanuit het niets nu opeens een bekende nederlander is. Zondag hebben papa en J iemand geholpen met verhuizen. Ze kwamen weer thuis met hun zoontje, omdat ik gezegd had dat hij mocht komen logeren als zij gingen verhuizen. Hij is nog steeds bij ons. We zijn 's avonds nog naar het strand geweest en hij vond het prachtig. Hij is 6 jaar en hangt erg aan A. De afgelopen dagen zijn we eigenlijk steeds naar het strand geweest. J en A gaan trouw mee. J vliegert en zwemt en maakt kuilen met de kleine jongen. De hondjes vermaken zich prima. Op het strand voel ik me zo verbonden met jou. Schrijf altijd je naam in het zand en kan dan alleen maar aan jou denken. Vaak loop ik dan met de ogen dicht, net zoals jij wel deed en dan leidde ik jou, vaak naar het water toe. Hahahahaha maar je trapte er nooit in. Papa zoek schelpen en neemt die dan mee en brengt ze naar jouw laatste rustplaats en legt ze bij de schelpen rondom jouw graf. Dit vindt hij prettig om te doen dus laten we het zo. Ik moet trouwens bekennen dat ik ook schelpen in mijn broekzak stop als ik een mooie zie. Ik denk dan: die kan ook mooi bij Afira. Zo zie je maar weer dat ieder op zijn eigen manier bezig is met jou. Vandaag was het niet zulk mooi weer maar we zijn toch naar het strand gegaan. J had een vriend mee en zij hebben lekker gevoetbald in het zand, wij gingen koffiedrinken. We durfden eigenlijk niet het strand op te gaan, het dreigde steeds te gaan regenen en ja dat ging gebeuren ook. We konden gelukkig nog aardig droog bij de auto komen. En ja wat doen we verder, niet erg veel. Ja denken aan jou dat doe ik veel, heel veel. Vaak moet ik dan huilen omdat ik je zo ontzettend mis. Ik denk vaak waarom moest hij daar net zijn toen jij daar fietste. Er fietsen dagelijks veel mensen daar en er gebeurt nooit wat, waarom juist op dat moment dat jij daar was, die idioot daar. Was/is daar een bedoeling mee geweest??????? Wist ik het maar, misschien krijg ik er dan vrede mee. Waarom moeten bepaalde mensen het eerst sterven, waarom moeten ouders dan zo lijden onder het gemis van hun kinderen? Ja dat is het grote waarom waarop we wel nooit antwoord zullen krijgen. Het hoort zoals we bij oma en beppe hebben gedaan, kinderen brengen hun ouders naar de laatste rustplaats en niet andersom zoals we bij jou moesten doen. Lieve schat soms weet ik me geen raad meer en dan wilde ik maar dat ik bij jou kon zijn. Maar dat is ook weer niet eerlijk tegenover J en A, ook zij hebben mij zo hard nodig, en ook papa heeft mij nodig want ook hij gaat gebukt onder het verdriet. We proberen er weer iets van te maken, maar altijd zal jij in de buurt van ons zijn, want je zult er altijd bij horen blijven. Ik stuur je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds van de afgelopen week weer toe en ook vast voor het komende weekend wat ik weet niet wanneer ik hier weer ben. Doe beppe en oma de groeten en geef ze een dikke smakkerd van ons.

        Doeg lieve schat, doeg lieve troelewoel, we houden van je en missen je erg.
        XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

        Mama -
        18 augustus 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1068   |   niet OK
        Lieve Afira,regelmatig maken we kaarsjes aan zoals nu ook weer , voor jou en jouw familie,veel liefs.
        Groetjes,ouders van *Claudia Aarts*

        Leo -
        15 augustus 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1067   |   niet OK
        Heej lieverd,

        Regen, regen en nog eens regen. Het valt met bakken uit de lucht. Of huilen jullie daar boven zoveel????? Nee het is geen zomerweer. De terrasjes blijven leeg en ik denk dat dit ook zo is bij Paal 28. J is weer aan het trainen en wij zijn op school. Vanmiddag hebben we A haar hoorn weer gehaald, deze was bij v/d Glas voor een schoonmaakbeurt. Gisteravond was er alweer een repetitie van het NHJFO, omdat ze zaterdagavond een buitenconcert hebben in de haven van Medemblik. Ook komt er nog iemand bij zingen. Deze man heeft verleden jaar geloof ik Hollands got talent gewonnen. Moet trouwens nog maar zien of het doorgaat met dit pokkeweer. Het is koud en vies. Ook zijn we vanmiddag bij het graf van pake en beppe geweest. A heeft er een bloemenmand neergezet met 3 libelles erin. Van jou eentje, eentje van J en een van A. Die van jou is geel. Verder doen we thuis maar een spelletje want met dit weer doe je echt niet veel. Het is leuk, het heet skip-bo. Heb nog geen één keertje gewonnen en zoals gewoonlijk kan ik dat weer niet uitstaan. Maar tegen verlies kan ik wel hoor. Vanavond zei A tegen mij dat ze wel even kon autorijden, ik in een deuk en zei: weet je nog van die keer dat je na het toeteren zou achteruit rijden? Jij zat naast haar voorin en ik hing in het autoraam. Het ging helemaal mis en de auto stuiterde achteruit. Jij gillend van het lachen voorin en ik hing in de deuropening. Ooooo wat was dat lachen. Dus zei ik tegen A van nu maar even niet. Wat een heerlijke herinnering was dit. Ik zit nu met een glimlach om mijn mond. Komen nu trouwens veel oud leerlingen binnen en dat is eigenlijk niet de bedoeling. Maar ze zijn zo natgeregend, ze komen even schuilen. We gaan zo J maar ophalen, hij zal wel doorweekt zijn en koud. We gaan nog even bij je aan om te kijken hoe het met de planten en de schelpen gaat. En dan gauw naar huis. Maar voordat ik dat doe stuur ik je eerst mijn kussen, knuffels en smakkerds. Voor jou, beppe en oma. Maar dat weet je wel.

        doeg lieve schat, doeg lieverd, doeg meisje van me. Ik houd van je en mis je

        Mama -
        11 augustus 2011

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.