Hey lieverd van me,Vandaag, 13 januari 2013, het is 4½ jaar geleden dat jij van ons afgepakt bent door die dronken automobilist. Het was 22.15 uur en ik werd mij opeens bewust dat het over een half jaar 5 jaar geleden zal zijn. Wat lijkt het alweer een tijd geleden, maar voor mij blijft het als gisteren. Ik weet alles nog zo goed, het spookt dagelijk allemaal door mijn hoofd. Alle dagen ben ik er mee bezig, dit is ook iets om nooit maar dan ook nooit te vergeten, het heeft zoveel impact op ons leven. Ik heb je al vaker verteld dat we twee levens hebben, 1 met jou en 1 zonder jou, het eerste leven met jou was zo mooi en leven na jou is meer overleven. We zetten ons natuurlijk wel, met alles wat we hebben, in voor A en J. Ze zijn ons alles, met jou natuurlijk. Je bent altijd bij me, waar ik ook ga of sta. Graag zou ik wel eens willen weten hoe je er nu uit had gezien, wat je gedaan had enz enz. Helaas mocht dat niet zo zijn. Gisteravond, toen ik J ging halen, moest ik blazen bij een alcoholcontrole. Ik dacht, jullie moesten eens weten wat voor bagage ik mee draag, ik ben er maar niet over begonnen. Ach die politie agenten zien het ook niet en dat is hen niet kwalijk te nemen. Blij dat ik niet herkend wordt, stel je voor. Nee dat hoeft niet. Morgen lezen we wel in de krant hoeveel er wel misschien gepakt zijn met drank op. Gelukkig wordt dat wel steeds minder. De mensen beginnen nu toch wel in te zien dat het niet kan. Toch zullen er altijd rotte appels tussen zitten die het geen moer kan schelen. Maar dat is met alles zo. Ik ga zo naar bed, het is koud. Het vriest buiten en ons bed is knetterhard, het lijkt wel beton als we er instappen. Hahahah ons tempur bed. Jij vond het zo lekker om daar in te slapen en het bed te verstellen in alle standen. Toch sliep je het lekkerst in je eigen bed. Ik heb je kamer nog helemaal intact gelaten, ik kan het nog steeds niet over mijn hart verkrijgen om dit te gaan opruimen. Ik hoor je nog opstaan die maandag toen jullie weer naar Texel gingen na dat uitje met de fanfare Bakhuizen naar Rastede. Je kwam nog een keertje naar boven om wat te pakken, wat dat was weet ik niet. Papa bracht jullie weg naar Den Helder. Hij heeft er nog steeds last van dat hij jullie ziet staan op de boot om te zwaaien. Dat was het laatste wat hij van jou gezien heeft. Je zwaaide als afscheid. Maar het was niet voor dit afscheid bedoeld. Het was een afscheid voor een paar weken en niet voorgoed. Nu moet ik op deze manier mijn kussen, knuffels en smakkerds geven. Niet alleen voor jou, maar ook voor beppe en oma. Heb wel extra kaarsjes voor jullie aangestoken en hier thuis branden ze ook.Doeg doeg mijn lieve schat, doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve Fiet, doeg doeg alle drie. LOVE. XXXX