Hallo lieve, lieve Fietje,
Ja hoor het stad in de Telegraaf, in de bijlage Vrouw Zijn. De titel is Zonder dochter door dronken automobilist. Die dochter dat bij jij, wij moeten immers door zonder jou. Gek wordt ik er soms van, kan je niet meer aanraken, knuffelen, kusjes geven op je voorhoofd, helemaal niks meer. Alleen maar aan jou denken en je herinneren. Soms wordt het me te erg en dan wil ik het wel uitschreeuwen en dan moet ik me zelf onder controle houden en dat is vaak erg moeilijk. Veel mensen hebben gereageerd op het artikel via internet en allemaal zijn ze het er overeens dat dit soort ongelukken eigenlijk niet mogen gebeuren en dat de straffen veel hoger moeten. Lieverd wij gaan er voor knokken, jou krijgen we er niet mee terug maar misschien komt het besef bij de drankrijders nu eens een keer. Misschien hebben we er al levens mee gered, maar dat zullen we nooit te weten komen. De foto van mij is weer een pronkjuweeltje, je ziet een fotomodel zal ik nooit worden. Joran vond het een vreselijke foto en zei dat ik er helemaal niet zo uitzie. Maar ja het moest voor die foto.
Gisteren waren we even in Callantsoog om een grote vlieger voor Joran te kopen. Zo'n professionele parachutevlieger met 4 lijnen. Hebben daar nog even koffiegedronken, daar waar we ook wel met jullie zaten. We zijn er ook met jou en Thijmen geweest toen was het net allemaal vernieuwd. Toen ik naar de wc ging, we zaten buiten op het terras, en ik binnenkwam werden met ogen vanzelf naar het tafeltje gezogen waar we altijd zaten. Kreeg er even rillingen van. In een ander winkeltje keek de eigenaar me zo aan en vroeg of ik het was en hij pakte de Telegraaf en bladerde in de bijlagen naar de foto's. Hij zei mij te herkennen aan mijn mooie witte haar en jack. Haha. Hij vond het zo typisch dat hij me eerst in de bijlage zag staan en een uur later in zijn winkel. Later zijn we weer naar Beppe gegaan om te kijken hoe het met haar was. Tot onze verbazing was ze een beetje aan het rond stiefelen in haar kamer. Ze had de kleren aan en was bezig om in haar stoel te gaan zitten. Ze is wel erg afwezig, zit héél, héél vaak aan jou te denken. Op een gegeven moment vroeg ze me: Hoe zou die jongen zich nu voelen daar in de gevangenis. Ik zei dat hij voor mij wel mocht stikken in zijn ellende. Beppe vond dat ook ze hoopt dat hij nooit meer kan genieten van zijn leven. Wat ik vind zal ik allemaal maar niet schrijven want dan zal dit schrijven wel niet geplaatst worden.
Pas je nog wel een beetje op je oude Beppe??? Ze heeft het wel nodig hoor, want anders komt het niet goed. Na die tijd zijn we nog bij Ome Johannes en tante Annemarie langs geweest om nog even over Beppe te praten en natuurlijk hadden hen ook een Telegraaf gekocht. We hebben nog wat afgelachen om de foto. Het was erg gezellig. En nu is het zondag, straks weer naar jou toe en alles weer even nakijken.
Het alweer een heel verhaal geworden en moet ook wat bewaren voor de volgende keer. Ik stuur je weer veel van mijn in voorraad zijn knuffels, smakkerds en kussen. Natuurlijk zijn er ook voor Joran en Ariëlle vele van deze kussen, knuffels en smakkers. Want zoals ik zielsveel van jou houd, houd ik ook zielsveel van deze twee. Jullie alle drie blijven altijd een stukje van mezelf, jullie zitten alledrie diep in mijn hart.
Doeg mijn kleine, grote puk, ik zal altijd zielsveel van je blijven houden.