Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Afra Theresia Afira Hof

01-05-199113-07-2008
      Een dronken 20-jarige automobilist, die zijn verantwoordelijkheden niet nam, heeft Afira op de Krimweg op Texel aangereden op het fietspad, gelanceerd en 30 meter verder in het weiland is onze Afira overleden aan haar ernstige verwondingen. De automobilist uit Duitsland reed daarna gewoon door. Is later nog een keer langs komen rijden omdat hij op een doodlopende weg naar het strand reed, is ingereden op mensen die hem wilden laten stoppen en is toen met grote snelheid weggereden. Gelukkig heeft de politie hem naderhand opgepakt. Hij had 6x de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Hij vond zelf dat hij nog redelijk in staat was om te rijden. Hoever reikt je verstand??????????

      Overige informatie
      Jouw 17 mooie jaren waren véél te kort.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 366   |   niet OK
        Hay lieve schat van me,

        Ik geloof dat ik je nog veel moet vertellen. Maandag zijn we bij de fam.Bartstra geweest. Ze hadden eigenlijk zondag Thijmen z'n verjaardag al gevierd. We hebben er wel koffie gedronken. Hij vond de tekening prachtig en moest er zelfs om lachen, en hij wilde hem heel graag hebben. Jonas is niet ingeloot voor geneeskunde en hij baalt verschrikkelijk. Met Thijmen gaat het weer stukken beter, maar er nog steeds niet overheen, het heeft hem allemaal enorm aangegrepen, ja wie niet. Kun je hem niet een beetje helpen, want volgens mij houdt hij nog steeds enorm veel van je. De nieuwe hond is een schatje, echt lief. Ik denk dat je er niet bij weg te slaan was en dat dacht Mathilde ook. Na die tijd hebben we Ariëlle weggebracht naar de boot en hebben we bloemen bij jou gebracht. Oom Johannes en tante Annemarie zijn ook nog bij je geweest en ze vonden het een prachtige bloemenzee. Later hebben ze hier koffiegedronken. Hebben thuis ook nog veel kaarten gekregen van mensen die nog steeds veel aan je denken. Je zit nog bij veel mensen diep in het hart. Er zijn zelfs mensen die de kaarten nog steeds in de kamer hebben staan. Een jaar na die tijd. Wij hebben ze natuurlijk allemaal nog staan. Je ziet dus ook dat je erg gemist wordt, niet alleen door ons maar ook door vele andere mensen. Heb gelezen dat Eric ook bij je is geweest. Hij mist je ook zo ontzettend. Hij is je dankbaar dat jij zijn belvriendinnetje was en je hebt hem ontzettend geholpen. Hij heeft een hele tijd met je staan praten, hij vond dat dat nog moest. Wel erg lief van hem. En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan met opnoemen die verleden week allemaal bij je zijn geweest. Maar dan wordt het wel een heel lang verhaal. En je hebt het misschien allemaal wel gezien en gehoord.
        We gaan nu het tweede jaar in zonder jou. Hoe dit zal gaan weet ik niet maar ik weet zeker dat het gemis steeds groter en groter wordt en dat vond Mathilde ook. Die vroeg zich af hoe het met jou zou zijn vergaan daar in Leeuwarden. Iets dat we nooit zullen weten. Het jaar is zo vreselijk snel omgegaan, een jaar dat helemaal in het teken stond en staat van jou. En dit zal dan ook de komende jaren niet anders zijn. Ariëlle en Joran die vergeten we echt niet hoor, ook zij hebben aandacht nodig. Maar jij zult altijd in mijn gedachten en in mijn hart zijn. Daarom stuur ik je mijn kussen, knuffels en smakkerds weer.

        Doeg schat, doeg lieverd, wij houden van je en dat zal nooit veranderen.

        Mama -
        22 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 365   |   niet OK
        Hallo mevrouw Hof,
        Ik wil u even laten weten dat ik heel erg veel bewondering voor u heb. Wat leef ik met u mee en als ik uw stukjes lees voel ik de pijn met u mee. Heb twee lieve dochters en kan me zo voorstellen wat een pijn het zal doen een van de twee te moeten missen. En inderdaad op zo een verschrikkelijke manier door zo'n grote kl..tz.. Sorry voor mijn woorden maar dat is hij gewoon en eigenlijk nog veel erger. Maar ik wil het netjes houden. Ik wil u dan ook nog heel veel sterkte wensen met het verdriet en de pijn die u en uw man en twee andere kinderen hebben.
        Groeten Miranda

        Anoniem -
        22 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 364   |   niet OK
        Hey lieverd,

        Ik wou je even laten weten dat ik je zo vreselijk mis. Ik kan het niet genoeg blijven zeggen, maar jouw gemis is zo verschrikkelijk. Eén van je kinderen te moeten missen is zo onmenselijk, vooral op de manier waarop we jou zijn kwijtgeraakt. Wij zullen voor je blijven vechten. Wij zullen blijven doorgaan de mensen duidelijk te maken dat alcohol en verkeer echt niet samen gaan. Lieve Fiet, wil jij mij de kracht geven om hiermee door te gaan. Ik weet dat ik het kan maar daar heb ik jou bij nodig, samen staan we sterk.
        Kusjes, smakkerds op je neus en knuffels van je intens verdrietige moedertje.

        Doei doei doei lieverd, hou van je.

        Mama -
        22 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 363   |   niet OK
        Hay lieve lieve schat,

        Waar al mijn berichtjes zijn gebleven weet ik niet, maar ik had je vrijdag en zaterdag geschreven. Ze zijn dus niet geplaatst. Wat de reden daarvoor is weet ik niet, want ik heb toch niets raars geschreven. Zaterdag had ik je geschreven dat wij naar de fam. van Eijk zouden gaan. We hebben het wel gedaan en het was goed. Het concert was ook goed. Ook jouw naam werd genoemd door Alexis, Afira die niet meer aanwezig kon zijn door een vreselijk ongeluk veroorzaakt door een dronken duitse automobilist. En toen gingen ze Anthem weer spelen. Je zag aan je mede muzikanten dat ze er helemaal voor gingen. En het werd gespeeld, zo mooi. Halverwege kwamen de zonnestralen door de kerkramen schijnen en wij hadden het idee dat jij even liet weten dat het goed was. Het was weer zo'n bijzonder moment. Er waren weer diverse die zaten te huilen, waaronder natuurlijk je moedertje. Ook Lieuwe stond weer emotioneel te dirigeren en ook Miranda had de tranen weer in de ogen net zoals veel anderen. Van Joost hoorde ik dat hij en Daan speciaal voor jou maandag naar Texel waren gekomen. Ik vond dat echt zo mooi van hun twee. Verder was het feestje wel leuk. Na die tijd hebben we nog even bij de fam. Kok gezeten omdat we Opperdoezer rondes meekregen.
        Vandaag is het 20 juli, Thijmen is jarig. We gaan wel even naar de fam.Bartstra om hem te feliciteren, tenminste als ze thuis zijn. Ik heb in jou tekeningen map een prachtige tekening gevonden die over Thijmen gaat. Allemaal kreten over Thijmen. Deze gaan we afdrukken voor hem en het in laten lijsten. Een mooie dierbare herinnering van jou aan Thijmen. Ik hoop dat hij het mooi vindt en dat hij er tegen kan. Er staat op geschreven hoeveel jij om hem gaf.
        Gisteren was het de dag dat we jou op je laatste reis hebben begeleid naar Opperdoes en waar we jou naar je laatste rustplaats hebben gebracht. Het is dus nu alweer 365 dagen dat ik jou alweer niet meer heb gezien. En het afscheid deed zo zeer zoals het nu nog steeds heel zeer doet. Meisje je bent altijd in mijn gedachten en in mijn hart. Altijd zal je bij me zijn waar ik ga of sta. Ik houd zielsveel van jou, Ariëlle en Joran.
        Hier komen ze weer mijn kussen, smakkerds en knuffels.

        Doei doei doei doei doei doei doei doei doei doei doei doei lieve schat !!!!

        Mama -
        20 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 362   |   niet OK
        lieve Afira,Samen met mijn man heb ik de uitzending gezien,op sbs 6.wat heb je toch een stel prachtige ouders meisje,wat heeft je moeder toch weer mooi verwoord,wat dit vreselijke ongeluk,met hun heeft gedaan.jou te verliezen door dat afschuwelijke ongeluk,wat misschien voorkomen had kunnen worden,als die idioot niet gedronken had.binnekort gaan ook wij naar texel,en komen bij jou ook bloemen leggen,ik heb je nooit gekend,maar zoveel over je gehoord en gelezen,ook wij vinden troost bij je moeder,samen steken wij ook kaarsjes voor jullie aan,ik voor jou,en je lieve moeder bij onze zoon *MARTIJN*jij werkte ook in de horica,onze zoon had net zijn koks diploma gehaald,ondanks zijn enorme gevecht.misschien hebben jullie elkaar ook ontmoet aan gene zijde lieverd ook van mij weer wat kaarsjes,ik blijf maar drukken,het zullen er vast veel zijn,dag meisje een vlindergroet van mij,Joke xxxx

        Anoniem -
        19 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 361   |   niet OK
        Lieve lieve lieve schat,

        Het is zaterdag, alleen is het 18 juli en verleden jaar was het 19 juli. De dag van jouw begrafenis. Vreselijk. Het weer is weer net zoals verleden jaar, droog met zo nu en dan een behoorlijke plensbui. Zo ging het verleden jaar ook. Op de begraafplaats regende het pijpestelen. Wij zeggen de hemel huilde mee. De hele tijd moet ik hieraan denken, kijk steeds op klok hoe laat het is en voel me leeg, erg leeg. Terwijl het vandaag niet eens de datum is. Nu moeten wij het tweede jaar in zonder jou, ik mis je nu al zo verschrikkelijk erg, hoe moet het dan nu gaan, het gemis zal alleen maar erger worden. Hoe zou je er nu uit gezien hebben. Vast weer een stukje volwassener maar dat zullen we nooit te weten krijgen. Lieve Fiet, ik zit er denk ik even doorheen. Op Texel ging het wel maar hier thuis voel ik me zo onrustig. Vanmiddag moeten we naar de fam. van Eijk. Waarom op zo'n rotdag?? Ja die mensen hebben natuurlijk hun eigen leven en staan niet zo erg stil bij het onze. En dat is maar goed ook, iederéén is met zijn eigen leven bezig. Ik schrijf je wel hoe het is gegaan.
        Hier zijn eerst mijn kussen, dikke smakkerd op je neus en mijn knuffels weer. Geef er ook maar een paar aan oma. We gaan straks natuurlijk nog even bij je komen.

        Doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg lieve schat!!!!

        Mama -
        18 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 360   |   niet OK
        Dag lieve vlinder,

        Wat ben je toch een fladderkind zeg, was je vroeger al zei je moeder tegen mij, maar dat je nu steeds als een vlinder overal opduikt meid, super....
        Ik geloof heilig dat jij dat bent.
        Blijf je lekker fladderen meid?

        froukje -
        18 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 359   |   niet OK
        Hey lieve lieve schat,

        We zijn weer thuis vanaf Texel. We hebben een leuke week gehad waarin jij niet vergeten bent. Vergeten zullen wij je nooit niet. Woensdag waren we te vissen op de Waddenzee. Roderik was ook mee. We hebben wel gelachen. En vaak schoof jou gezicht voor de zon en moest ik weer aan jou denken. Je was mee zoals je altijd met me meegaat toch? Met zijn vieren hebben ze ongeveer wel 30 makrelen gevangen. We kregen ze ook nog mee naar huis, gefileerd en al. We hebben ze maar aan de huiseigenaar gegeven waar we waren, die hadden er wel oren naar. Woensdagavond is Roderik naar de camping gegaan, hij wilde toch nog een paar dagen alleen zijn. Maar donderdagmiddag was hij al weer met Joran aan het kiten bij Paal 9 en is hij weer meegeweest uit eten en later afscheid genomen bij Paal 28, toen is hij weer naar de camping gegaan en als het goed is, is hij vandaag ook weer naar huis gegaan. Volgens ons heeft hij het erg naar zijn zin gehad. Wij ook, wij voelen ons thuis op Texel en ik heb het gevoel dat je daar heel erg dicht bij me bent. Hier ook maar toch anders. Meisje wat mis ik je toch. Als ik bij jou bermmonumentje sta, voel ik me rustig worden, net of jij wil zeggen dat het goed is met je. Daar op die plek waar jij het leven liet voor wat het was. Het was je goed recht om dat te doen want jouw lichaam was te zwaar gewond om door te blijven leven. Ook Johannes heeft het er nog steeds erg moeilijk mee en dat geldt voor meerdere politieagenten. Ook de mensen van Texel zijn allemaal zo meelevend en nog steeds erg boos op die idioot. De mensen vinden ons zo sterk en ze hebben heel veel respect voor ons maar ze moesten eens weten hoe ik mij van binnen voel, van binnen voel ik me leeg en een gevoel dat er een stuk van mezelf weg is. Kan het wel uitschreeuwen van verdriet, maar wat bereik ik ermee? Ik wil alleen jou terug zodat je gewoon weer een deel van ons gezin bent. Maar ik weet echt wel en dat besef is er ook wel dat jij nooit meer terugkomt en dat besef doet zo zeer. Altijd ben ik er al bang voor geweest en nu is die angst werkelijkheid geworden. Deze week komt alles weer boven van verleden jaar. Het is nu vrijdag en morgen op zaterdag werd jij begraven. Alleen qua datum klopt het niet. Verleden jaar vrijdag zat het NHJFO ook te spelen alleen zaten ze te spelen voor jou en vanavond spelen ze weer maar dat is niet voor jou maar voor de fam. van Eijck omdat ze 40 jaar getrouwd zijn. Morgen, zaterdag een jaar geleden gaven ze jou jouw laatste concert en morgen spelen ze een concert voor de fam van Eijck. Vind je het niet logisch dat Ariëlle dit niet aan kan. Wil je een beetje bij Ariëlle zijn want ze heeft het op het ogenblik toch wel aardig moeilijk met jou. Ze mist jou, haar maatje, ook zo vreselijk erg. Blijf a.u.b. een beetje bij haar. Pas je ook op Joran die nu in Zeeland zit. Hij is weer met Ome Henk en Josh mee naar Zoutelande. Wat denk je moeten we hem een vlieger geven op zijn verjaardag. Zo'n parachute vlieger, hij wil zo graag zo een vlieger. Verleden jaar was zijn verjaardag natuurlijk helemaal niks, we hebben wel wat leuks gedaan, maar de schaduw van jou overlijden was zo duidelijk aanwezig. Je was immers amper begraven of we moesten zijn verjaardag alweer vieren. Je bent nu alweer een jaar bij ons weg. Een jaar hebben we jou alweer niet meer gezien, gesproken, aangeraakt, geknuffeld, gekust en wat al niet meer. Een jaar vol verdriet en dat zal altijd zo blijven. Ons leven is met jou verlies ook verandert en dat kan ook niet anders. We waren een heel hecht gezin en nu is een schakel weg en die is nooit te vervangen, dus zal ons gezin ook altijd beschadigd blijven. Jij kunt er niets aan doen, jij hebt totaal niets fout gedaan, Het is puur de schuld van de ene die zijn verantwoordelijkheden niet heeft genomen. Hij ging met drank op rijden en dat is jou fataal geworden. Hij moet 5 jaar zitten, maar in werkelijkheid worden dit maar drie en een half jaar. En dan mag hij acht jaar lang niet rijden, maar geloof jij dat?????? Ik hoop dat hij straks goed in de gaten wordt gehouden, maar dat zal ook wel hoop ik. Lieve lieve schat ik kan niet vaak genoeg zeggen hoeveel ik van jou, Ariëlle en Joran houdt. En nu kan ik dat tegen jou alleen nog maar op deze manier doen. Hier komen al mijn kussen, knuffels en smakkerds van vandaag en de afgelopen dagen weer aan. Ze zijn voor jou lieverd. MISS YOU.

        doeg grote schat van me, doeg Fietepiet, doeg Fiet, doeg Fietje I LOVE YOU!!

        Mama -
        17 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 358   |   niet OK
        Lieve Afira,
        Gisteren je kaarsjes aan gestoken, vandaag weer aan jou en je familie gedacht. Dit zijn zware, moeilijke en pijnlijke dagen. Onmacht en woede zal de familie en vrienden voelen. Sterkte voor u allen.
        Oma Suus

        B. - Arnhem
        14 juli 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 357   |   niet OK
        Hey mijn lieve meisje,

        Heb je gisteren niet geschreven, ik zit nu weer even in de bowling baan bij Ariëlle. O wat dat het zeer dat ik net op de dag dat jij van ons heen bent gegaan niet kon schrijven. Maar de hele dag heb ik steeds aan je gedacht en was je bij mij in mijn hart en gedachten. Het is ongelooflijk hoeveel mensen er met ons meeleven. Dit omdat ze het vreselijk vinden van wat er gebeurd is maar ook de manier waarop het gebeurd is. Mensen op Texel herkennen ons helemaal. Gisteren bij Paal 28 gegeten. Alle vlaggen hingen de hele dag half stok. Om kippenvel te krijgen. Om acht uur vroeg Yvonne 2 minuten stilte en het was toch stil, zowel binnen als buiten. Ze wilde hiermee bereiken dat iederéén even nadacht over jou, omdat je bij Stelios en Yvonne werkte. Om half tien waren we op de plek van het ongeluk. Volgens Roderik was het bijna hetzelfde weer. Het voelde zo goed om daar te staan terwijl we allemaal in gedachten bij verleden jaar waren. Wij hebben er een prachtig bloemstuk voor je neergelegd, maar er waren er meerdere hoor. Yvonne, Ome Henk, Alicia, Boudien hing iets in het hek, en ook stonden er al bloemen al weet ik niet van wie. Anne en Chantal legden toen ze klaar waren met werken nog bloemen bij het paaltje omdat ze dit zelf wilden doen. Ook Ulrike was geweest en had rode rozen erbij gelegd en van Yvonne kreeg ik een kaart van haar. Ook waren er politieagenten bij die wisten dat wij er waren. Ook Joris van je www en zijn vrouw Irma waren er. Het was allemaal zo spontaan en ontspannen. We hebben veel over jou gepraat, gelachen en gehuild. Alles mocht. Het voelde zo machtig, zo vreemd, het was net alsof jij er ook bij was terwijl je een jaar geleden daar lag te vechten voor je leven en dat waren wij ons ook terdege bewust. We zijn er wel een uur geweest. Ik voel me nu rustig en het doet ons goed om hier te zijn. Het lijkt wel of we hier dichtbij jou zijn. Vanmorgen is SBS Hart van Nederland geweest om een reportage te maken over jou bermmonumentje en over hoe het nu met ons ik. Geweldig dat ze toch weer aandacht aan dit ongeluk willen schenken en toch ook weer over dat drank in het verkeer echt niet kan. Hoop dat het een mooie reportage wordt. Dit moest ik eerst even kwijt aan je. Nu heb ik helemaal een gerust gevoel. Heb weer kaarsjes voor je aangemaakt. Morgen gaan we met Ariëlle, Roderik en Joran te vissen op de Waddenzee. Weet je nog dat wij dat eigenlijk verleden jaar ook zouden doen en dat je daar zo'n zin in had. We zouden het de woensdags doen, maar het is er nooit van gekomen. Woensdags waren we thuis waar jij toen ook was alleen niet op de manier waarop wij dachten. Jij lag daar koud en stil, ik had je wel wakker willen gillen maar dat ging niet want jij had ons al verlaten. Jouw lichaam was te zwaar gewond om de strijd aan te gaan. En wij hebben er vrede mee dat jij hier niet mee leven kon. En dat jezelf de beslissing hebt genomen om te gaan. Meisje rust in vrede. We vergeten je nooit en we zullen ervoor zorgen dat je niet vergeten wordt.
        Hier komen mijn liefdevolle kussen, knuffels en smakkerds weer, deze zal ik proberen elke dag te brengen zoals ik ook het afgelopen jaar heb gedaan.

        Doeg mijn lieve schat, doeg mijn grote kleine sprankelende trompetiste.

        Ik houd van je met mijn hele hart. Doei doei doei doei doei doei doei doei

        Mama -
        14 juli 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.