Gecondoleerd en heel veel sterkte

Eigenlijk weet ik niet wat ik zeggen moet, sprakeloos zijn past niet bij mij. Wim wist dat als geen ander. Hij kon zo lekker brommen dat zijn oren tuitten van het gekakel op het werk. Wat hebben we vaak gelachten, tot tranen aan toe. Ik kan een boek vol schrijven van alles wat we met elkaar (ons digiteam) hebben beleefd.
Lachen om rare opmerkingen die hij als de beste kon maken voor Webcare, hem met 3 man sterk in een ANWB Praatpaalpak persen want we moesten met zijn allen op de foto. Napraten over de Formule 1, wat had Max er weer een bende van gemaakt. Een spelletje Wordfeud spelen en dan te horen krijgen dat je vast vals had gespeeld als je eens won. Niet dat mij dat vaak overkwam want hij won zo goed als altijd.
Ik ga mijn collega missen maar dat valt in het niet bij wat jullie moeten missen.
Mercedes en familie. Ongelofelijk veel sterkte met dit niet te bevatten enorme verlies.
Lieve groet,
Karin

Lieve familie,
Wat een intens verdriet dat Wim niet meer in jullie midden is. Ik heb de afgelopen tijd zoveel aan hem moeten denken en kan het nog steeds niet vatten.
Wim was een zeer fijne collega, altijd behulpzaam, spitsvondig, grappig en soms ook nukkig maar zelfs dat kwam vriendelijk over. Wat zal ik hem missen maar de fijne herinneringen aan Wim blijven.
Ik wil jullie alle kracht toewensen om dit verlies te dragen.
Lieve groet,
Leonie

Zondag 24 januari rijd ik 's ochtends langs de ANWB en vraag ik me af hoe het met je zou zijn. Niet wetende dat ik een dag later dit droevige nieuws zou ontvangen. Het sloeg wel even in en ik dacht terug aan wat we hebben beleefd. Eind 2015 zijn we tegelijk gestart bij de ANWB en met onze media-achtergrond hadden we gespreksstof genoeg. Maar ook het sporten en het leven op zich leidden tot hilarische conversaties die ik nooit meer zal vergeten...

Als kleine zusje heb ik heel wat afgezien. Mijn pestende broertje kon het niet meer winnen van zijn grote zussen en ik was de pineut. Wil toch sorry zeggen van mijn verdedigingstechnieken, gelukkig gooide ik die rolschaats net naast je hoofd en ook sorry van de putten in je arm van de haarborstel met de metalen punten....ik moest wat.
Uiteindelijk werden wij toch volwassen en ik was niet meer je kleinste zus maar nog steeds je zusje.
Toen onze pa overleed viel het op hoeveel je op hem leek. In de discussies die je met hem had was hij de rust zelve en terwijl jij stampvoetend je gelijk wilde halen. De rollen draaide zich om en werd jij de rust en zag ik hoe jouw kinderen ,en mijn Sander ook, zich in allerlei bochten wrongen om jou van hun gelijk te overtuigen, geweldig om te zien. Ik zag ook hoe je langzaam ontdooide en mijn 3 zoenen bij een felicitatie of begroeting als normaal begon te zien, wat in onze familie helemaal niet zo normaal is. Je (bonus) kleinkinderen maakte jou een zachtere man, dat doen kleinkinderen met je....
Je hebt prachtige kinderen achtergelaten. Wat was je trots op allemaal, ook op je bonuszoon. Een Kamerbeek zal zelden zeggen " Ik hou van jou" maar we wisten het wel en je kinderen hoeven daar nooit aan te twijfelen.

Het was te vroeg. Je had zoveel om voor te leven... Ik hou van jou.

je zusje Christien

Geschokt door het overlijden van Wim. Lang hoop gehouden dat hij, sterke man, er bovenop zou komen. Hoop doet immers leven. Wim was voor mij als collega zeer waardevol. Betrokken, behulpzaam, nooit te beroerd om met je mee te denken. Dollen als collega's onder elkaar..wat ga ik dat missen. Ik miste hem het afgelopen jaar al meer omdat we elkaar niet meer op kantoor zagen. De laatste keer was in mei 2020. Ik kon toen niet bevroeden dat ik hem daarna nooit meer zou ontmoeten. Ik wens jullie ontzettend veel kracht toe om het verlies van Wim te dragen. Ik draag Wim voor altijd in mijn hart. Warme groet, Erica