De Bilt, 31 maart 2020
Lieve kinderen, partners en kleinkinderen van Willem de Groot,
Met grote schrik en onbegrip ontving ik afgelopen vrijdag van Pierre van Kooten telefonisch het bericht van het bizar plotselinge overlijden van jullie vader en opa. Pierre begon het gesprek met de mededeling dat hij een zeer vervelende boodschap voor me had. Ook als hij mij meer tijd had gegeven, was ik nooit op de gedachte gekomen dat er iets met Willem gebeurd zou zijn. Willem, die nooit ziek was, die er áltijd was, waar je altijd op kon bouwen, die altijd in was voor een grap of een vriendelijk woord. Ik heb tot 2006, tot mijn pensionering, met hem samen mogen werken. Dat was goed, dat was heel goed! Ik kijk daar met enorm veel plezier op terug. Altijd volledige inzet, altijd paraat, óók, zoals gebruikelijk in ons vak, ’s avonds en ’s nachts en in het weekend. Hij had altijd goede ideeën om de organisatie goed te laten verlopen en te verbeteren. Dat deed hij goed! Iedereen, die in Willems tijd bij Barbara met hem samenwerkte, mocht hem, want hij kon met iedereen goed opschieten. Afgelopen maandag had ik een vergadering van het bestuur van de R.K. Begraafplaats St. Barbara, waar ik thans deel van uitmaak; het eerste wat Karin Kolkhuis Tanke, de directeur van de begraafplaats meldde, was het overlijden van jullie vader en opa. Ook daar was het trieste nieuws hard binnengekomen. Zeker is dat dit ook het geval is bij heel veel ziekenhuizen, crematoria, verzorgings- en verpleeghuizen, gemeentehuizen, mortuaria, leveranciers, begraafplaatsen, kortom overal waar Willem zijn werk verrichte en hij contact met mensen had.
Als dit overlijden voor ons, iedereen uit de uitvaartbranche, al zó hard aankomt, hoe zwaar moet dit verlies voor jullie zijn. Hoe trots vertelde hij vaak over zijn kinderen. Wat waren wij vaak onder de indruk zijn inzet, samen met jullie moeder, om kinderen die een gezin ontbeerden, bij jullie thuis op te vangen. Ook zij zullen met liefde op die periode terugkijken en verdriet van dit overlijden hebben.
‘In het harnas gestorven’, zei Pierre en zó stond het vanmorgen ook in de overlijdensadvertentie in het AD. En hoe groot het verlies ook is, ik besef dat ál te goed, ik kan me Willem ook niet voorstellen als een alsmaar ouder wordend iemand; hij was nog te actief, hij had alle bezigheden gewoon nodig om zich goed te voelen. Stil thuis zitten zou hem zeker niet bevallen; ik zag hem dat niet doen…
Dat de uitvaart, in deze wereldwijde Coronacrisis, in zeer kleine kring moet plaatsvinden is een extra trieste werkelijkheid; het zou anders heel druk zijn geworden bij zijn afscheid.
Heel fijn vind ik dat gebruik wordt gemaakt van de huidige communicatiemogelijkheden, waardoor zijn collega’s en ook wij a.s. donderdag, zij het op afstand, toch virtueel bij het afscheid kunnen zijn.
Mijn vrouw Toos en ik wensen jullie heel veel sterkte deze dagen en vooral komende donderdag; wij, en véle, véle anderen zullen in gedachten bij jullie zijn.
Mede namens Toos, hartelijke groet en beste wensen,
Martin Dekkers