Lieve Wietske,



In de jaren dat ik je leerde kennen, de jaren dat jij en Sander samen groeiden tot de twee-eenheid die jullie zijn geworden, ben je niet alleen een buur(t)vrouw, vriendin van, stap- en rodewijn buddy for the good and the bad (and the ugly :), hart onder de riem steekster, en semi professionele laptop kundige geworden, maar heb je ook onmiskenbaar de weg gevonden naar mijn hart. Je was altijd, gevraagd en ongevraagd, geïnteresseerd in mijn wezen, stond klaar voor mijn matters of the heart en was werkelijk een licht en ankerpunt voor de vrienden in onze omgeving. Ik had zeker verwacht en gehoopt je de komende 40-60 jaar nog in mijn leven te zien als de partner van mijn beste vriend en tegelijkertijd als mijn goede vriendin. Het gat dat nu valt in de levens van al diegenen in onze omgeving is heel zichtbaar en tekenend voor de rol die je innam in die levens. Je oprechte interesse, je sterke meningen, je lieve bedoelingen, je humor en je gedeelde liefde voor gekke en meer nerdy zaken in het leven: ik ga je ontzettend missen en je plotselinge wegvallen is onvoorstelbaar en pijnlijk.



Meer nog, de pijn die je gemis achterlaat bij Sander en Jonas raakt rechtstreeks de ziel. Voor mijn bescheiden deel zal ik er beloven te zijn voor ze waar ze dat nodig hebben.



Rust zacht



Nick

Zulke fijne herinneringen aan al die keren aan de eettafel